Cando o final está preto, de Kathryn Mannix

A morte é a fonte de todas esas contradicións que nos levan a través da nosa existencia. Como dar coherencia ou atopar coherencia aos fundamentos da vida se a nosa conclusión é perecer como o mal final dunha película? Aí entran a fe, as crenzas e demáis, pero aínda así é moi difícil cubrir a lagoa.

Desde a razón humana, a chegada ao final pode abordarse de xeitos moi diferentes. Os que quedamos estamos a ver aos que marchan. Mentres marchan algunhas desas persoas que estiveron con nós, atopámonos con fases de negación, dúbidas, escuras certezas sobre os nosos propios ósos ...

Recentemente participei nunha desas saídas á escena. A persoa que nos deixou foi esa idade na que o máis xusto é saír do foro, sen dor nin ruído. A propia persoa xa lle pediu ao forzado á chegada do seu tempo, incluso a un médico que o atendeu. Pero o caso desta persoa é o da alma en paz que sabe o que depende del. Porque morrer segundo a idade que se naturaliza a través do desgaste orgánico, a detención gradual dos procesos celulares. A morte, como perda de funcións e conciencia paralela, é o que debería ser sempre.

A doutora Kathryn Mannix sabe moito sobre a vida, a morte e a súa transición, que serviu dunha saída indolora mediante tratamentos paliativos para corpos que aínda non deberían estar preparados para a morte. Corenta anos dedicándose a aliviar a dor, a mitigar os sentimentos de derrota antes do inminente final. Unha aprendizaxe recollida neste libro que aborda as moi dispares experiencias recollidas polo doutor. Unha síntese moi valiosa que seguramente intentará sacar o mellor do peor. Non se trata de matar panos quentes, tamén aparece a dureza dalgunhas situacións vividas por pacientes ou familiares, na esquina oposta a escenarios que incluso dan un toque de humor. E entre ambos extremos, a aprendizaxe, a busca da mellor resposta cando a morte nos rodea nas nosas propias carnes ou nas persoas que amamos.

Asumir impresións sabias e a naturalidade das nosas propias limitacións vitais pode servirnos en calquera momento do noso paso pola escena da vida. Mentres teñamos tempo, o noso tempo, para recoñecer a nosa fraxilidade e considerar o que nos sobrevive, a intención necesaria para buscar o noso traballo axudaranos a considerar a nosa traxicomedia como unha oportunidade para ser felices e facer felices aos demais.

Xa podes mercar aquí o libro When the End is Near, un interesante volume sobre a vida e a morte, escrito pola doutora Kathryn Mannix.