Para min hai un tipo de novelas de estrada que adquiren un brillo especial. Neste singular subxénero, trasladado ao cine en tantas ocasións, a aventura aventura de pais e fillos que foxen do pasado convértese nunha trama transcendente desde diferentes ángulos.
Porque estas historias poden servir para desentrañar relacións entre pais e fillos nas que todos podemos atopar unha reflexión. Alí, co único horizonte dunha autoestrada, sen distraccións polo medio, sen caixas parvadas nin xogos dixitais, o que pasa é a vida e non queda outra que mirala de cabeza.
Pero tamén é certo que nas novelas de estrada sempre hai un compoñente de transgresión. O pai adoita ser un atracador de bancos, un delincuente alcohólico, un sicario ou un antigo sicario que busca perdón polo seu fillo e polo mundo... A aventura nas estradas secundarias necesita unha base.
No que non cabe dúbida é que na hipérbole dos personaxes extremos nos espertan multitude de impresións. Porque en realidade, un fillo nun coche nunha estrada solitaria, mentres o seu pai conduce, serve para expoñer moitas nocións auténticamente vitais: a culpa, os momentos de felicidade, a idea de amores perdidos, ata a posible irrupción da violencia...
No caso de Twelve Bullets de Samuel Hawley, o propio Samuel é o máis atormentado dos pais do mundo. Na súa pel esconde literalmente as pegadas do pasado máis violento.
Unha vez iniciado coa súa filla este particular camiño cara a ningures, gustaríalle deixar atrás o pasado, un pouco despois de cada avituallamento... Pero o pequeno Loo ten moitas preguntas para el sobre a súa nai, sobre o que os levou ata alí.
E máis aló das dúbidas de Loo, da súa necesidade natural de saber, Samuel acabará descubrindo que o pasado é como o sol que acompaña os seus solpores ao volante, xira e sempre atopa amencer na que espertar á súa dura realidade.
Xa podes mercar a novela As doce balas de Samuel Hawley, o novo libro de Hannah Tinti, con desconto no acceso desde este blog, aquí: