A menos que algún día se saiba que Paul Mescal está relacionado con algún director, produtor ou o que sexa de renome (xa me decepcionou Nicolas Cage pensando que estaba alí para nada máis que as súas actuacións), atopámonos ante o prototípico actor escolar que acaba acadando a gloria. E dada a intrusión nesta profesión, o efecto Mescal segue xustificando a existencia de escolas de interpretación.
Porque Paul Mescal cativa aos máis académicos e ao final convence ao público. Todo isto sen ser un galán en absoluto, botando man do carisma de quen sabe o que fai á hora de actuar. Do que se trata dende o punto de vista do cinema como dispositivo industrial.
Así que benvido a Paul Mescal e aventármonos no descubrimento da súa filmografía. Desde un inicio minoritario pero decidido, un crecemento entre series e películas e a chegada a Gladiator 2 como actor principal da película... Case nada!
As 3 mellores películas recomendadas de Paul Mescal
Á tarde
DISPOÑIBLE AQUÍ:Calquera película que afonde nas relacións entre pais e fillos ten moito que perder para un espectador coma min, que ten Big Fish visto, revisado e idealizado. Pero nunca un pode pecharse a algo tan xugoso coma iso, a relación co pai, coas súas pautas necesariamente diferentes á materna, cunha orixe diferente (coidado, nin mellor nin peor, só diferente).
Esta vez trátase de Sophie e Calum, desa viaxe cara ao coñecemento. Primeiro collidos da man e despois completamente só. Porque cun pai sempre hai preguntas pendentes, dúbidas e sospeitas de que nos podíamos perder outra cousa.
Mentres Sophie reflexiona, lévanos cara a esa patria perdida da infancia coa estraña alegría compartida pero tamén coa melancolía dunhas vacacións que tomou co seu pai hai 20 anos. Recordos reais e imaxinados enchen os espazos entre as imaxes mentres intenta reconciliar o pai que coñecía co home que nunca coñeceu.
Descoñecido
DISPOÑIBLE AQUÍ:Lémbrome daquela película Robin Williams entre o fantástico e o melancólico no que se decatou da depresión e dos seus escenarios desconcertantes. Partimos desa idea para abordar un novo drama con esa lucidez desconcertante sobre o ánima que acaba sendo unha pantasma segundo as tradicións de calquera civilización do mundo...
Drama romántico con toques de fantasía que adapta a novela Estraños polo autor xaponés Taichi Yamada. Adam (Andrew Scott) é un escritor solitario que, tras un encontro casual co seu veciño Harry (Paul Mescal), comeza unha relación íntima e emocional con el. Pero Adam, nostálxico da súa infancia perdida, decide visitar a casa da súa infancia. Alí, no pasado afastado, descobre que os seus pais, mortos hai tempo, están vivos e parecen ter a mesma idade que o día en que morreron. Poderá Harry salvar a Adam das pantasmas do seu pasado?
criaturas de Deus
DISPOÑIBLE AQUÍ:Xa sabes que nada vai ir ben. Porque todo funciona contra ti. Circunstancias bañadas de morais, tradicións e costumes, estereotipos e condenas firmes dos pequenos lugares. Cidades e vilas de Irlanda ou Teruel onde cada un leva, ou colga, (segundo as familias ou outras competencias conferidas), sambenitos ou méritos.
Nunha aldea de pescadores irlandesa azotada pola choiva, unha nai mente para protexer ao seu fillo. Esa decisión ten un impacto devastador na súa comunidade, a súa familia e ela mesma. A nai non tiña outra opción e non lle queda outra para que o fillo poida reunirse alí, na terra da que procedía, antes de perderse no vasto mundo ao que quizais xa non poida pertencer.