Se nos atemos ás orixes gregas da interpretación máis purista coas súas traxedias, comedias e sátiras, Jim Carrey podería ser o último herdeiro desa estirpe. Noutras palabras, menos criticando o bo Jim e máis considerándoo un Sófocles dos nosos días 😉
Sobreactuación, histrionismo, xesticulación hiperbólica... Todo isto exhibe Jim Carrey para interpretar a personaxes cargados de excesos de dramatismo que, porén, nos chegan con tintes alegóricos cando non son meras comedias de entretemento. Se queres saber máis sobre a visión da interpretación actual en Hollywood do propio Jim Carrey, podes botarlle unha ollada, aquí.
A cuestión é polarizar as actuacións para facer de cada protagonista un grotesco distorsionador. Pero tamén para dilucidar, con esaxeración, aspectos que ás veces se nos escapan. Porque nos personaxes de Carrey atopamos un punto de mascarada xeral que adoitamos descubrir hoxe entre as posturas, as falsidades e outras sobreactuacións onde as redes sociais son a culminación final de cada unha.
3 mellores películas de Jim Carrey recomendadas
O espectáculo Truman
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:Xa falei desta película cando puxen o mellor do seu director, peter weir. Agora toca aterse ao propio personaxe, a ese Truman Burbank encarnado por un Carrey que encaixa á perfección coa noción traxicómica de ambos os dous extremos da gama interpretativa. Extremos, polos cargados ao máximo polo seu contexto de ficción ata que conseguen sentirse reais.
Porque a vida ás veces parece ese escenario plagado de cámaras ocultas que nos observan unha vez que as circunstancias se fan irreais, coma fóra de contexto, incrustadas nun déjá vù. Truman ante o espello do seu baño ante millóns de espectadores fai un xesto para a posteridade televisiva da Realidade que é a súa vida dende o mesmo momento do seu nacemento. A risa volve entón a unha mueca inquietante. Porque se adiviña un espertar do personaxe sobre o que pivota todo o escenario.
Carrey trata, entre o humor e a confusión, de facernos vivir no seu mundo irreal, cheo de alegorías e metáforas sobre o que acontece aquí fóra, ao outro lado de toda ficción. Os medos do neno aferrado ao home incapaz de saír do que sempre foi o seu fogar e as circunstancias rechinantes que fan que o seu mundo se saia do carrío.
Porque pouco a pouco todo o mundo vai caendo na mentira. Dende a súa muller ata a súa mesma nai. Mesmo aquel mellor amigo que nunca o traizoaría e chegaba a unha catarse delirante coa equivocada reaparición do seu pai falecido no medio da etapa da súa vida...
Truman por unha banda. Pero pola nosa parte o gusto por observar aos demais para cuspir todo tipo de xuízos sumarios. A estupidez da televisión, os contidos rápidos, a irrelevancia do que acontece e se nos conta na televisión como traxedias dos nosos días...
A voz do seu amo. O director de Realidade conta aos personaxes o que teñen que dicirlle a Truman en todo momento. E publicidade subliminal, como cando a muller de Truman mira á cámara e intenta vendernos coitelos de cociña súper afiados. Unha película divertida pero tamén fascinante desde moitos outros ángulos.
Home na lúa
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:As biografías tenden a repelerme bastante. Salvo cando se trata de revelar precisamente o contrario do que adoita tratar este tipo de traballos. As glorias do protagonista de servizo sempre soan a ficción vanidosa. Ata que alguén che conta unha historia tráxica que precisamente se disfraza de comedia no seu aspecto máis exterior. Non podía ser outro que Jim Carrey quen soubo facer seus estes dous polos do humorista inundado pola traxedia.
A película céntrase na carreira do comediante estadounidense Andy Kaufman, que tristemente morreu en 1984 dun cancro de pulmón. Nacido en Nova York en 1949, debutou en numerosos "cabarets" onde pulou as súas técnicas e estilo para converterse nun artista extraordinario en todos os sentidos. Deste xeito, gañouse o respecto de todos e cada un dos individuos cos que debía relacionarse para mellorar a súa posición socioeconómica, algo imprescindible para conseguir o éxito que tanto ansiaba dende neno.
O seu salto ao estrellato e á fama no mundo da televisión produciuse grazas ao famoso programa "Saturday Night Live", un espectáculo que impulsou a súa carreira profesional ata converterse nunha das caras máis divertidas do panorama internacional. É unha das estrelas da serie “Taxi” e provoca numerosas reaccións polas súas orixinais e peculiares actuacións, sobre todo as que teñen lugar no Carnegie Hall de Nova York ante miles e miles de espectadores. Jim Carrey encarna á perfección o protagonista desta emocionante historia dirixida por Milos Forman.
Como Deus
DISPOÑIBLE EN CALQUERA ESTAS PLATAFORMAS:Moitos de nós reprochamos a Deus como lle resultou todo isto. Quizais debería ser cuestión de tentar rematalo en sete días... Jim Carrey foi o encargado desta película, no auxe da esaxeración, de disfrazarse de Deus durante uns días para "gozar" da capacidade de facer o mundo mellor para todos... Morgan Freeman, o verdadeiro Maker, só ten que armarse de paciencia para arranxar o que Jim pode deixar ao final do desafío...
Bruce Nolan, reporteiro dunha famosa televisión de Buffalo, sempre está de mal humor. Porén, non ten motivos para esta actitude malhumorada: é moi respectado no seu traballo e ten como parella a unha moza moi fermosa, Grace, que o quere e comparte piso con el. Con todo, Bruce é incapaz de ver o lado positivo das cousas.
Despois dun día especialmente malo, Bruce cede á rabia e á impotencia e grita e desafía a Deus. Entón o oído divino escóitao e decide tomar forma humana e baixar á Terra para falar con el e discutir a súa actitude. Bruce é desafiante ante el, acusándoo de ter un traballo moi doado, e Deus proponlle un trato peculiar ao xornalista: prestaralle todos os seus poderes divinos durante unha semana e despois ambos verán se Bruce é capaz de facelo mellor. que el.porque é tan doado. Bruce non dubida nin un segundo e acepta o trato, sen decatarse de que, se non consegue ser como Deus en verdade, o Apocalipse podería desatarse...
5 comentarios sobre "As 3 mellores películas do exagerado Jim Carrey"