Cando a ciencia ficción se transforma nun escenario onde se representan emocións, dúbidas existenciais, preguntas transcendentes ou mesmo incertezas profundas, o resultado adquire un ton máxico real na súa interpretación máis finalista.
Se, ademais, o conxunto da obra sabe infundir humor á historia, pódese dicir que estamos ante unha novela case perfecta. Non é nada fácil conseguir un sorriso do lector mentres o introduce no enigma máis profundo da existencia: a idea da vida e da morte.
Para poder sacarnos ese sorriso cómplice, esa risa tenra, no libro A teoría dos moitos mundos, o autor preséntanos a Albie, un neno que acaba de perder a súa nai.
O seu pai tenta responderlle o mellor posible sobre o destino da súa nai. Ideas sobre enerxías liberadas e planos paralelos que o seu entendemento como gran científico superpón á súa paternidade.
Pero Albie axiña ten a idea e prepárase para viaxar a ese cosmos paralelo. Entende que cun ordenador e uns sorprendentes elementos complementarios pode chegar a ese espazo onde está a súa nai.
A comprensión dun neno, aínda gobernada pola fantasía, ofrécenos respostas enxeñosas a preguntas comprometidas, novas teorías fundadas en descubrimentos empíricos coa imaxinación como medio de proba.
Cando rematas de ler esta novela sentes que reviviches ese espírito da infancia, fantasioso, imaxinativo, pero claramente útil para atopar respostas imposibles...
Xa podes mercar aquí o libro A teoría dos moitos mundos, a última novela de Christopher Edge: