Dado que o mundo é mundo, os seres humanos reclamaron a inmortalidade da obra mestra que os compara co Creador de grandes cousas. E ao mesmo tempo, a simple nota flotante de perfección dános unha sensación de satisfacción que limita tanto a compracencia como o fracaso. Louise escribiu unha obra mestra infantil para a que te rías do pequeno príncipe San Exupéry. A cuestión é se esa eternidade é soportable do mesmo xeito que a lixeireza do ser é difícil de soportar, o que diría kundera.
A fama do desagradable Kimberly Clark Weymouth, unha pequena cidade eternamente atormentada por nevadas xeadas e moita neve, e onde Louise Feldman ambientou o clásico infantil A señora Potter non é precisamente Papá Noel, permitiu a Randal Peltzer abrir unha exitosa tenda de recordos. Todos os días, a cidade acolle aos lectores da excéntrica escritora e vive de mala gana dela. Pero, e se, farto dun destino que non escolleu, Billy, o fillo de Randal, decide pechar a tenda para mudarse a outra cidade? ¿Podería Kimberly Clark Weymouth deixar de estar onde sempre estivo e converterse noutra cousa?
Baixo a prosa exuberante e a imaxinación sen límites de Laura Fernández, escóndese unha sólida historia sobre a maternidade, a creación e a renuncia, a arte como refuxio e a soidade dos incomprendidos, neste cruce entre unha novela de Roahl Dahl para adultos e un salvaxe e digresivo TC Boyle quen tería lido demasiado a Joy Williams. A señora Potter non é precisamente Papá Noel tenta explotar a única idea da existencia da historia ou a historia única do que somos, porque se somos algo, é unha infinidade de posibilidades.
Xa podes mercarr a novela "A señora Potter non é precisamente Papá Noel", de Laura Fernández, aquí:
