O mesmo compás, de David Olivas

O que une a dous irmáns que compartiron cama desde a orixe das súas células primarias, a partir desa faísca eléctrica que dispara a vida desde un espazo descoñecido, convértese no fío condutor deste novela O mesmo compás.

Os xemelgos sempre o levan de xeito natural. Pero nós, os demais, sempre os observamos de cando en vez con ese punto de estrañeza, coma se non puidésemos entender unha existencia plena e independente de dúas persoas construídas como réplicas a partir do segundo 0.

Adolfo e Eduardo son dous deses xemelgos que serven ao autor para concentrar un cosmos de personaxes que comparten a busca do amor a pesar de todo. O nó desta historia reborda de humanidade. A humanidade das cousas sinxelas, cos complexos bordos cos que os humanos os dotan.

A pesar da fascinante sinxeleza da historia, que parece abraiarse en cada páxina, os seus abundantes diálogos e a caracterización intensiva dos personaxes fan que a historia flúa rápido, intenso, con momentos nos que descansa e se visualiza unha intensa vida sobre o amor, sobre a vida e sobre os medos.

Personaxes que se moven nese imposible equilibrio do que se espera na vida e do que finalmente sucede. O planificado e a improvisación das emocións que insisten en reescribir o guión, o blog e a perspectiva do mundo.

Unha suxestiva historia que te agarra e che ensina a amar a personaxes cos que a empatía faise inmediata grazas a coñecidas contradicións e esperanzas, as mesmas que nos moven ao longo do camiño indescifrable que aínda nos queda percorrer.

Propio Máxima Huerta anticipa na portada do libro: "Esta novela é unha película". Ben, almacena unhas pipoca e prepárate para emocións intensas pequenas.

Podes mercar o libro O mesmo compás, a nova novela de David Olivas, aquí:

O mesmo compás
tarifa de publicación

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.