Que malos comezos, malos remates. O thrillers domésticos tenden a afondar neste sentimento. A familia de Jacobo reúnese por imperativo circunstancial. Probablemente a ninguén desta familia lle gustaría vivir baixo o mesmo teito, anos despois de que a estrutura familiar fose demolida pola falta de amor e as rutinas destrutivas.
Pero a Jacobo non lle queda máis remedio que volver a Irene, a súa muller e Miriam, o afastado froito do seu extinto amor, unha moza adolescente murcha con pouca ou nula comunicación. O propio ambiente para a reunificación familiar tampouco anuncia inundacións de nova felicidade. portocarrero, a cidade pantasma de Almería cobra vida nesta novela, unha vida exigua e estraña, pero á fin e ao cabo.
Non obstante, a granxa onde Jacobo, Irene e Miriam intentan derrubar o enigma das súas vidas, acaba sendo roubada unha noite. Irene é asasinada e Jacobo esperta no hospital.
Cando sae do coma, Jacobo non pode entender por que a investigación oficial apunta á súa filla como a organizadora do asalto e do dobre asasinato que se realizou a metade. Pero Jacobo conserva un chisco de aprecio, un reduto de paternidade do que nace a idea de que non podería ser así.
Xunto co avogado da súa filla, comeza a indagar na pequena cidade fantasmal, escondida nun sinuoso val, a piques de ser engulida por unha natureza lenta pero constante. Non obstante, nun marco tan sinxelo, no medio do silencio dominante, ocasionalmente asaltado por algunha canción de cigarra, Jacobo e Nora atoparán algunha pista para tirar. Sombras de dúbidas asoman entre os poucos habitantes de Portocarrero, ata que parece que todas forman parte dun mal endémico, asentado no estraño espazo dese val esquecido.
Podes mercar o libro A maleza, a última novela de Agustín Martínez, aquí:
1 comentario en «A herba mala, de Agustín Martínez»