La novela criminal pódese trufar con multitude de condimentos. É a procura do enriquecemento máis ineludible nun xénero que encabeza os andeis máis vendidos de calquera librería. Porque, sexamos sinceros, gústanos ler desventuras no medio do caos; casos espantosos en forma de enredos onde a vileza, a miseria e a ansia de prosperidade xustifican calquera intervención dos seus personaxes.
Algo así apunta esta novela "A confusión do unicornio" con evocacións a iso Tom sharpe que nos ensinou a combinar o humor co noir para acabar compoñendo decorados nunca antes presentados. Porque as ambicións humanas teñen moitos dos dous extremos entre o ridículo, o grotesco e o surrealista, e o tráxico convertido en comedia.
Nada mellor para iso que ampliar o foco cara a varios personaxes que tecen a tea de araña onde os lectores están atrapados. É a maxia deses microcosmos trasladados ao mundo negro sobre branco da literatura que conseguen imitarnos cunha diversidade de personaxes na procura dese crecemento custe o que custe. Unha tarefa á que Paco Muñoz Botas se entrega con precisión cirúrxica.
Iso si, entre toda a morea de personalidades cara ao ruído, ou a explosión controlada dunha trama moi ben montada, gozamos en maior medida de perfís suculentos como o de Álvaro. Nel atopamos o estereotipo do vencedor impecable ante as aparencias que a súa reputación esixe aos mandos dun banco de prestixio. Só que ninguén é a mesma persoa de dentro para fóra, menos aínda este tipo de persoas cargadas de aparente bondade pero entregadas á sombra das súas filiacións máis insospeitadas...
Todo home bo sempre atopa o seu némesis nas obras de ficción e na realidade. Os traspasos de Álvaro ao seu lado Mr Hyde poden ser moi caros. No acoso e a tentativa de derruba, que vemos revolotear sobre Álvaro por obra e graza do inquietante Knepougel, gozamos dese gusto pola decadencia dos falsos ídolos da bolsa Olimpo, das finanzas e dos vicios indecibles.
Entre plans e as nunca despreciables coincidencias cos seus imprevistos, a historia avanza con aromas dese xiro que poden chegar en calquera momento a deixarnos sen palabras. Para iso, a aparición providencial de Blanchet fai que a trama despegue cara a novos supostos. E é que nas relacións humanas non hai triángulo que se sustente. Nin no amor nin no crime...
Unha novela que paga a pena degustar, deténdose neses matices de trufa aos que apuntei nun principio. Non podemos perder ningún detalle xa que o desenvolvemento se fai complicado, como toda boa novela de suspense. O escenario entre o Madrid máis rico, onde se arraigan vontades e intereses dos máis escuros, acaba asinando unha presentación perfecta para un fascinante desenvolvemento de thriller.