A deformación profesional é marabillosa ás veces. Co libro fálame suavementeTodos pensamos, con razón na miña opinión, no programa de radio Hablar por Hablar que nos presenta de madrugada a autora Macarena Berlin.
E menciono a deformación profesional porque Pita, a protagonista desta novela, preséntasenos a medio camiño entre a súa faceta de directora dun programa de radio e a súa candidatura a interventora espontánea nun programa de radio de madrugada.
Pita podería ser un dos esas voces que Macarena deixa falar, comunicar, transmitir ás ondas o que pasa cunha vida que xa non parece súa, que escapa das súas mans. Esta circunstancia aterroriza a Pita, como nos sucede a todos os que descubrimos como o temón toma un rumbo imprevisto no curso do noso destino previsto.
O baleiro, o medo a eses máis que posibles vandalismos do destino é capeado como pode cando se produce. Pita é unha muller plena, no seu aspecto máis social. Pero o oco interior sempre está aí, esperando, esperando que se manifeste plenamente un cambio de circunstancias.
De Pita aprendemos que o medo é necesario. Necesitamos un medo interno que nos impulse a superarnos, que nos enfronte á vida. En caso contrario, nunha vida sen medos vencidos, pode haber un momento no que o baleiro se come todo, incluso o destino.
Parece moi apropiado pechar esta recensión cunha idea asociada, a que nos plantexou Milan Kundera outro libro existencial, A insoportable levedade do ser:
“O home nunca pode saber o que debe querer, porque só vive unha vida e non ten xeito de comparala coas súas vidas anteriores nin de enmendala nas súas vidas posteriores. Non hai posibilidade de verificar cal das decisións é a mellor, porque non hai comparación. O home víveo todo a primeira vez e sen preparación. Como se un actor interpretase a súa obra sen ningún tipo de ensaio. Pero que valor pode ter a vida se a primeira proba a vivir xa é a vida mesma? Por iso a vida parece un bosquexo. Pero non un bosquexo é a palabra precisa, porque un bosquexo é sempre un borrador de algo, a preparación para un cadro, mentres que o bosquexo que é a nosa vida é un bosquexo para nada, un borrador sen pintura.
Xa podes mercar Háblame bajito, o último libro de Macarena Berlin, aquí: