David Trueba parece que ficcionou o guión dunha película aínda inédita, unha road movie que tomou o camiño inverso do típico proceso de libro-película. Pero, por suposto, só un director de cine pode pasar por este proceso na dirección oposta película-libro e iso, ademais, resulta ben. ...
O curso da historia preséntanos personaxes únicos. E a emperatriz Alejandra desempeñou un papel que os historiadores souberon medir ao longo dos anos. Máis alá do escintileo, do oropel e dos papeis que asumir, Alejandra era unha muller especial. Espido Freire sitúanos poucos ...
A cidade das luces tamén produce, en consecuencia, as súas sombras. Para o protagonista desta historia, París convértese nun espazo de recordos, un ermo melancólico no medio da gran cidade, a mesma cidade que outrora albergou a felicidade e o amor. Para os grandes románticos con maiúsculas do ...
A viaxe iniciática máis pura é a que te move a coñecerte a ti mesmo. Se tamén podes coñecer o que move a alguén que te acompaña na viaxe, a ruta convértese nun satisfactorio plan transcendental, nunha comuñón vital perfecta. Quizais, no ...
Dende o val do Baztan ata a Ribeira Sacra. Este é o percorrido da cronoloxía da publicación Dolores Redondo que leva a esta novela: «Todo isto vouche dar». As paisaxes escuras coinciden, coa súa beleza ancestral, escenarios perfectos para presentar personaxes moi diferentes pero con esencia semellante. Almas atormentadas...
Todo un abismo ábrese na palabra "Perdón". Hai quen pode saltalo polos imperiosos necesidade de paz, e que dubida do que é un salto ao esquecemento. O esquecemento dunha vida rota, a reconciliación coa ausencia. Bittori tenta atopar a resposta diante da tumba de Txato e nos seus propios soños. O terrorismo de ETA serviu, sobre todo, para xerar un conflito civil, de veciño en veciño, entre as persoas que a propia ETA pretendía liberar.
Xa podes mercar aquí Patria, a última novela de Fernando Aramburu:
O punto de partida deste libro é unha situación que semella sumamente inquietante para todos os que somos pais e nos atopamos no espazos de centros comerciais onde liberar aos nosos pequenos mentres exploramos un escaparate.
Nese parpadeo no que perdes a vista cun traxe, nalgúns complementos de moda, na túa ansiada nova televisión, descubres de súpeto que o teu fillo xa non está onde o viches no segundo anterior. A alarma soa de inmediato no teu cerebro, a psicosis anuncia a súa intensa irrupción. Os nenos aparecen, sempre aparecen.
Pero ás veces non o fan. Pasan os segundos e os minutos, camiñas polos brillantes corredores envoltos nunha sensación de irrealidade. Notas como a xente te ve moverse inquedo. Pides axuda pero ninguén viu ao teu pequeno.
Non son un monstro chega a ese momento fatal no que sabes que pasou algo e non parece nada bo. A trama avanza frenéticamente na procura do neno perdido. O A inspectora Ana Arén, axudado por un xornalista, asocia inmediatamente a desaparición con outro caso, o de Slenderman, o esquivo secuestrador doutro neno.
A ansiedade é a sensación predominante dunha novela policíaca con ese matiz absolutamente dramático que se asume na perda dun neno. Un tratamento case xornalístico da trama axuda nesta sensación, coma se o lector puidese compartir as exclusivas das páxinas dos acontecementos onde se vai desenvolver a historia.
Xa podes mercar Non son un monstro, a última novela de Carme Chaparro, aquí:
Tempos estraños os da transición española. O escenario perfecto para presentar o estraño núcleo familiar de Ángel. O mozo móvese entre a frustración dun pai que aposta todo por un soño e que é incapaz de fuxir do fracaso. A necesidade dunha figura paterna, personificada ...
Na súa obra Soldados de SalaminaJavier Cercas deixa claro que máis aló da facción gañadora, sempre hai perdedores nos dous bandos de calquera competición.
Nunha Guerra Civil pode haber o paradoxo de perder membros da familia situados neses ideais conflitivos que abrazan a bandeira como unha cruel contradición.
Así, a determinación dos vencedores definitivos, os que conseguen manter a bandeira diante de todo e de todos, os que elevan valores heroicos transmitidos á xente como historias épicas acaban por agochar fondas miserias persoais e morais.
Manuel Mena é o personaxe introdutorio máis que o protagonista desta novela, o vínculo co seu antecesor Soldados de Salamina. Comeza a ler pensando en descubrir a súa historia persoal, pero os detalles das habilidades do mozo militar, absolutamente rigorosos co sucedido na fronte, esvaécense para dar paso a unha etapa coral onde se estende a incomprensión e a dor, o sufrimento daqueles. que entenden a bandeira e o país como a pel e o sangue daqueles mozos, case nenos que se disparan coa furia do ideal adoptado.
Xa podes mercar O monarca das sombras, a última novela de Javier Cercas, aquí:
