A realidade debe ser sempre unha síntese. O mundo subxectivo, a nosa realidade, perfílase mellor baseándose na reunión de dúas visións moi diferentes, capaces de abrir o rango ao máximo para localizar un punto intermedio.
Mateo é un mozo, pretencioso e vital. Olga é unha muller adulta que pasa o tempo de xubilación estudando esta realidade composta por matemáticas, estatísticas, probabilidades e fórmulas onde atopar certideces máis alá das limitacións subxectivas.
A rede admite ambas opcións. É o Universo actual para todo tipo de buscas, dende unha batidora ata o encontro cun mesmo. E por suposto o amor. O amor pódese atopar en calquera motor de busca. A idea é que o algoritmo acabe golpeando as cookies que deixan o noso rastro.
Olga nunca tería pensado que podería haber un encontro entre o seu mundo e o de Mateo. Do mesmo xeito que Mateo non tería pensado que tiña algo en común con Olga. Pero as buscas en xeral teñen o mesmo fondo: saber e saber.
Cando dúas almas comparten a mesma tendencia ao coñecemento e á sabedoría, poden non estar tan lonxe no arco matemático do amor, na probabilidade estatística que acaba converténdose na desviación do caso estudado.
É entón cando pode chegar a síntese, o encontro xeracional e o despegue de algo especial, liderado por unha prosa case poética, cos bordos dos poemas máis desgarrados, coa súa dozura e a súa amargura.
Esta crítica pode parecerlle unha novela romántica, e parte dela é. Pero non debemos esquecer que a pluma de Belén Gopegui presenta características difíciles de clasificar, un residuo tráxico e existencial, bañado nun vitalismo abafador e nun fondo inquietante que só os grandes escritores conseguen transmitir.
Xa podes mercar a novela Quédate este día e esta noite comigo, a nova novela de Belén Gopegui, aquí:
1 comentario sobre "Quédate este día e esta noite comigo, de Belén Gopegui"