Unha vez alcanzado o ceo da profesión de escritor (quizais do xeito máis insospeitado e, polo tanto, auténtico), cada nova novela de Landman é unha oración pola súa lexión de lectores fieis. Basicamente (aínda que xa está a dicir moito), porque conecta con esa vida pendente, esa historia nunca vivida e esa alma nunca ocupada por todos os que nos dedicamos á lectura na procura de espellos onde nos poidamos recoñecer.
Achegámonos á horta de Emerson nun deses tranquilos paseos ao solpor. Á espera de que o extraordinario nos sorprenda en calquera momento ...
Sinopse
Despois do prolongado éxito de Chuvia fina, Luis Landero retoma a memoria e as lecturas do seu particular universo persoal onde as deixou O balcón no inverno. E faino neste memorable libro, que volve trenzar maxistralmente os recordos do neno na súa cidade de Estremadura, do adolescente recentemente chegado a Madrid ou do mozo que comeza a traballar, con historias e escenas vividas nos libros co a mesma paixón e cobiza que no mundo real.
En Horta de Emerson aparecen personaxes dun tempo aínda recente, pero que parecen pertencer a un tempo distante e tan cheo de vida como Pache e a súa bolera no medio da nada, mulleres hiperactivas que apoian a familias como a avoa e a tía do narrador, homes tranquilos que de súpeto revelan segredos sorprendentes ou mozos sinceros como Florentino e Cipriana e o seu enigmático cortexo ao caer a noite.
Landero convérteos a todos en parellas dos protagonistas do Ulises, conxéneres dos personaxes das novelas de Kafka ou Stendhal, e en compañeiros das máis brillantes reflexións sobre a escritura e a creación nunha mestura única de humor e poesía, de evocación e encanto. É difícil non sentirse transportado a unha historia contada polo lume.
Xa podes mercar «El huerto de Emerson», de Luis Landero, aquí: