As novelas que se presentan como un misterio a desvelar sempre me atraeron. Se este misterio tamén ten certos lazos cunha historia real, e neste caso nada menos que coa historia recente de España, sen dúbida a trama gañoume como punto de partida.
O maior enigma que pode ocorrer é o dunha morte sen xustificación, sen fundamento, sen determinar as súas causas. Leste libro A cor do silencio Preséntanos máis dun deses enigmas sobre vidas que rematan bruscamente, con consecuencias políticas e familiares, cunha significación que pode marcar a historia dun país ou a intrahistoria dunha familia.
Helena Guerrero sabe deses enigmas traumáticos que forman parte do seu pasado, só que nin para ela caben todas as pezas. Os seus pinceis espallaron sobre o lenzo esas sombras que sempre a acompañaron e que acaban sublimándose nos seus valiosos e recoñecidos cadros.
Pero Helena tivo que atopar o seu lugar nas antípodas do seu pasado. Australia é o seu novo mundo, nunha metáfora desa fuga completa do que escureceu para sempre a súa vida.
É xusto recoñecer, comprender ese regreso á orixe de Helena, que sempre, tarde ou cedo o humano busca conciliar o seu pasado, minimizándoo ou intentando comprendelo. É unha tarefa de exorcización necesaria para seguir convivindo cun eu en plenitude.
Pero o regreso de Helena non vai ser unha reconciliación gratuíta. A morte da súa irmá en 1969 aparece agora como un caso para descubrir moitos detalles pendentes.
De Sydney a Madrid para volver de novo a Rabat, onde Helena era a nena feliz, ata que pasou todo. En África entendemos o motivo da actuación artística de Helena. O autor preséntanos este espazo luminoso, saturado de matices preciosos ao xeito dun dos cadros do protagonista.
Entón só podemos descubrir as sombras, o que se agocha en tanta luz. O que vincula a morte de Alicia cun tempo anterior, o momento no que se preparaba o golpe de estado que iniciou a Guerra Civil Española.
Aquí tes unha entrevista oportuna co autor do libro:
Podes mercar o libro A cor do silencio, A última novela de Elia Barceló, aquí:
1 comentario sobre "A cor do silencio, de Elia Barceló"