E un virus que acaba estendéndose entre os seres humanos xa non é un arrepiante argumento de ficción, senón a sensación de que a distopía puido chegar.
Así, novelas coma esta apuntan a un sinistro e devastador agasallo de oportunidade narrativo. Agardemos que o futuro dos nosos días non nos apareza como un rexurdir de extremos como os narrados, incluso cun canibalismo necesario para a supervivencia.
Pero nada soa tan lonxe agora, por moi afastados que esteamos representados. Quen nos ía dicir que todos irían pola rúa con máscaras, temerosos de inocular o virus co osíxeno vital necesario?
As distopias pasaron de estar situadas nas estanterías de ciencia ficción das librerías e bibliotecas a pasar á sección de actualidade, repensando o carácter do fantástico como literatura de maior peso. Foi desde pouco a pouco Margaret Atwood e a súa reincidencia feminista desde o conto da criada ata o apocalipse viral que planea no limiar do totalmente real ...
Debido a un virus mortal que afecta aos animais e infecta aos humanos, o mundo converteuse nun lugar gris, escéptico e inhóspito, e a sociedade divídese entre os que comen e os que se comen.
Que resto do humanismo pode caber cando os corpos dos mortos son incinerados para evitar o seu consumo? Onde está o vínculo co outro se, realmente, somos o que comemos? Nesta despopia despopia tan brutal como sutil, alegórica e realista, Agustina Bazterrica inspira, co poder explosivo da ficción, sensacións e debates de gran actualidade.
Nos animais quizais non apreciamos a crueldade da cadea alimentaria. Cando observamos que o león come a gacela, asumimos o destino das cousas. Pero, por suposto, que pasa cando a necesidade e a urxencia pasan ao estadio humano. A razón, o feito diferencial queda entón ensombrecido para plantear dilemas inimaxinables.
Xa podes mercar aquí a novela «Cadáver exquisito», un libro de Agustina Bazterrica.