É divertido pero Manuel Vilas sempre é capaz de atopar ao puro entre o cabrón do triste conductismo social actual. Unha vez que a "felicidade" estaba constantemente asediada por campañas de mercadotecnia e anuncios ao estilo do programa Truman, é gratis outro termo que, por calquera motivo, non encaixa tanto, ata agora, nos grandes centros de consumo imaxinativos e O material.
Trátase da palabra "alegría". Quizais porque se dirixe máis ao emocional sen posibles connotacións materiais, ALEGRÍA é un refuxio de paz, un búnker inalcanzable pola chiscadela mercantilista. Porque un sorriso publicitario perfecto non pode lograr o efecto de transmisión directa de alegría. O engano só queda por considerar que pode ser máis feliz tendo cousas máis materiais. Pero a alegría non ten engano posible.
Un bo escritor como Vilas, con ese don para a corda frouxa camiñando entre o humor e a profundidade, sabe que os seus espidos de alma alcanzan ese nivel de provocación en todo tipo de lectores. Sucedeu en Ordesa e volve logralo con Alegría e os seus espellos entre o autobiográfico e o ficcionado.
O novo escritor de éxito afronta a súa habitual xira promocional por todo o mundo, con ese contacto directo con tantos lectores que o empapan nesa máxica ósmosis de perspectivas sobre o que leu. O ego do autor vese pronto compensado por esa soidade esencial do escritor, con esa vida rutineira que pode pasar desapercibida na maioría dos lugares onde vai.
E a soidade é ese lugar de encontro con alegría a pesar de todo. Unha alegría que se manifesta a partir da análise sincera das circunstancias, por crudas que sexan.
Non é que a novela apunte a unha especie de exemplificación cara á autoaxuda. Porque a prosa de Vilas non permitiría tal consideración. Pero coñecer ao narrador desta historia serve para gozar cunha lucidez caleidoscópica, saturada de impresións fascinantes nese camiño dante de hoxe cara á verdade de cada un, cara ao que nos pode dar os momentos de ledicia que conforman a trama da auténtica felicidade. da paternidade, das lembranzas das nosas grandes perdas, do equilibrio entre tentacións e choques que nos moven cara ao futuro.
Para alguén que descubriu Vilas nas redes sociais, como un rapaz que tiña conversas divertidas e divertidas con Deus, sempre se poden esperar grandes cousas. Ao final, Deus escoitouno e deulle o don de saber contar pequenas historias.
Xa podes mercar aquí a novela Alegría, o novo libro de Manuel Vilas: