3 mellores libros de Eugene O'Neill

Se no seu momento incluín neste blogue grandes dramaturgos modernos, daqueles cuxa obra se converteu en clásica dende o século XX, como Samuel beckett o Tennessee WilliamsNon puiden evitar traer a Eugene O'Neill tamén aquí.

Porque precisamente foi o pioneiro desas obras feitas de brillantes narrativas transcendentais para o noso tempo, finalmente levadas á difusión como obras de literatura de consumo máis alá do escenario.

Con esa vitola de desarraigamento existencial (propia dos grandes cronistas feitos novelistas ou dramaturgos), un destacamento xa establecido do núcleo familiar e prolongado durante a súa mocidade, Eugenio acabou volvendo daqueles infernos típicos dos camiños da perdición.

O curioso destes destinos ocultos polas circunstancias é a paradoxal sensación da lucidez coa que se tocan os seus protagonistas para acabar narrando a esencia da alma.

Os 3 libros recomendados de Eugene O'Neill

Longa viaxe á noite

A impresión deste traballo nos taboleiros ten que ser abafadora. A partir da súa crua odisea vital, Eugene trasladouse ao único día no que a trama ten lugar, unha síntese de vidas como recordos que sobrevoan calquera habitación, facendo do pasado, presente e futuro un só día, irremisiblemente escurecido como o último día de Cristo na Terra.

Pode ser que, unha presentación do ecce homo cotián que foi Eugenio coa nai, o irmán e o pai. E nel atopamos a fraxilidade na que vivimos todos, a corda floja na que avanzamos. María podería ser a nai de timón, esa personalidade feminina que o equilibra todo, que o restaura coa súa devoción á familia. Pero xestionar a traxedia nunca é doado. E a resistencia ás veces é un adorno da sala de estar.

Estamos no verán de 1912. Cada un dos membros da familia Tyrone está no seu recuncho, todos eles preparados para afrontar a ira do tráxico castigándose sobre todo ... A obra perfecta de Eugene O'Neill que el descarga unha profundidade abafadora sobre cada protagonista nunha inquietante contextualización debido á súa proximidade, con esa desalentadora certeza de que a vida só pode ser dor.

Máis alá do horizonte

Trátase de afondar no sentimento do utópico de vivir, da insatisfacción per se da condición humana. Entre as ambicións e impulsos que levan ao ser humano, o baleiro sitúase como unha sensación innegable fronte ao inalcanzable dos obxectivos finais, especialmente na parte emocional como expoñente do noso foro interno.

Dous mozos irmáns e amigos, herdeiros dunha granxa, disputan o amor da moza Ruth. Cando Ruth decide o mozo Robert, o seu irmán Andrew decide embarcar e deixar a familia. Comeza así un drama que explora as pulsións internas e o erro moral dos personaxes, a traxedia do artista e de todos os homes, cuxos soños inalcanzables están máis alá do horizonte. A obra, merecedora do Premio Pulitzer de teatro en 1920, foi un éxito en Broadway e continúa representándose hoxe.

Última vontade e testamento dun can máis distinguido

Un gran exemplo da enorme sensibilidade do autor. Escribir un texto desta magnitude para a túa mascota manifesta ese colorido impresionista da alma de Eugene O'Neill, desatado cara ao maior lanzamento de emocións polarizadas entre a viva gama de recordos e o escuro ton do pesar.

Cando o dramaturgo Eugene O'Neill perdeu ao seu can Blemie en 1940, decidiu escribir este pequeno texto para atopar consolo para el e a súa muller. En forma de testamento e últimas vontades, O'Neill imaxina os recordos e os pensamentos do seu fiel amigo nos seus últimos días, desde os que ve a morte chegando con dignidade e serenidade, preocupado só por como afectará aos seus amos. Unha elexía conmovedora e divertida que servirá de inspiración para todos os humanos e epitafio de todos os cans ben queridos.