Escribe sobre os aspectos máis angulares da nosa sociedade. Contando desde os bordos dun mundo supostamente ovalado para acabar descubrindo esas superficies ferintes da nosa realidade.
Roberto Saviano combina a súa vocación literaria coa súa vontade xornalística. E na mestura gozamos dun autor moi controvertido que aborda calquera argumento novo nos seus libros á vangarda. Dende a verosimilitude dos feitos ata a visión subxectiva que complementa e proxecta o que se narra ata ese sentimento da realidade como unha pel para habitar.
Non se pode ignorar que a súa carreira literaria e xornalística foi lanzada pola súa iInvestigación dunha Camorra que aínda hoxe pode ter o seu punto de mira por atreverse a investigalos e poñer aspectos tan profundos da súa natureza negro sobre branco.
Pero a partir dese primeiro Libro de Gomorra investigacións sobre a mafia (argumento ao que Saviano volve regularmente), moitas outras obras chegaron máis tarde para construír unha carreira como escritor que segue atraendo a atención dos lectores de todo o mundo.
De feito, na miña selección ignorarei deliberadamente "Gomorra" para analizar todo o que veu despois máis aló do ruído do traballo necesario que revelou realidades moi crudas. Só así podemos analizar o escritor máis alá do seu principal legado.
Os 3 libros recomendados de Roberto Saviano
Bico feroz
Aterramos en primeiro lugar na obra de ficción máis aberta dun Saviano que ata hoxe ve con certa distancia cómoda aqueles intensos días de investigacións sobre a camorra.
Porque dende o coñecemento de todo o que está a suceder na capital desta organización, un Nápoles da que tamén procede Saviano, poderían escribirse documentais, ensaios e tamén novelas. E nesta ocasión todo está baseado en escenarios de ficción, replicados desde ese inframundo, iso si, que apoia o escuro funcionamento de certos poderes dominados polas mafias.
A primeira parte desta novela foi “A banda infantil”, que a continuación citarei. Pero ao contrario do que se adoita pensar, ás veces as segundas partes, por ser necesarias, acadan un maior nivel de intensidade narrativa. Non hai relato da Camorra que non requira vinganza posterior nin algún tipo de emenda na que poida prevalecer ata a máis sinistra xustiza poética.
Por suposto, o poder no inframundo, entre o crime institucionalizado e non organizado, pode alcanzar niveis de mezquindade inimaxinables. Excepto que Saviano é capaz de perfilar, nun mundo miserable, eses pegadas de humanidade que sobrevoan o lixo.
E así atopamos a emoción e a confianza no ser humano decidido a buscar a luz entre as vaidades, a violencia, o poder, a corrupción, as drogas e toda a destrución do mundo disfrazado de finxidos estándares morais mafiosos.
A banda dos rapaces
A obtención do rexistro cum laude no campo do coñecemento das mafias e dos seus sistemas de crime organizado, sobrevivindo ao proceso, segue en mans duns poucos. Entre os que se infiltraron na mafia, concretamente na Camorra italiana, e viviron para contala, destaca Roberto Saviano.
No caso de que libro A banda dos rapaces, este autor ponse ao lado da ficción para transmitir todo o vivido nese submundo en concreto, con esa intención comprometida de quen necesita expor ao mundo realidades ocultas que acaban chegando aos espazos de poder máis inesperados.
Pero detrás (ou dentro) de cada organización criminal, sempre atopamos os pequenos socios necesarios, eses mozos reclutados para a causa e que deixan a pel na rúa, todo por un sentimento de pertenza e uns cartos que acaban revertíndolle ao organización.organización.
Os protagonistas desta historia son eses rapaces de Nápoles, por excelencia, pero de calquera outra cidade por extensión (o problema é o mesmo). Dez mozos lévanos ao lado salvaxe da vida. Son rapaces que un día miran ao abismo do diñeiro supostamente doado (aínda que ao final pode custar a vida), drogas, aparentes luxos e pertencer a un clan.
Todos queren seguir avanzando na organización. Nicolas Fiorillo é a súa cabeza visible e entre todos temen os seus barrios de influencia. Apenas son adolescentes, pero souberon atopar un clan ao que permanecen fieis e no que intentan prosperar do xeito que sexa.
A violencia, o ruxido das pequenas motocicletas que vagan libremente polas rúas, o sangue, os negocios sombríos e a esperanza baleira dunha vida fácil cara a un futuro espléndido. Respecto a través das armas e certa condescendencia por parte das autoridades. A minoría como escudo contra a lei pero non contra a morte. Remates que rompen as súas esperanzas e gloria para quen poida sobrevivir a esa chamada vida fácil.
Unha novela interesante con tintes completamente veraces. Moi recomendable para afondar en realidades paralelas sobre os pequenos lacaios que serven ás grandes mafias.
Cero cero cero
Un libro que me recordou en diferentes fases doutro famoso boom francés Frederic beigbeder, a súa obra "13,99«. O nexo da unión, a cocaína, a droga do éxito que desencadea o ego do seu usuario cara a esa sensación do todopoderoso, ata a posterior caída que acaba conducindo a este tipo de consumo.
A visión da realidade proposta por Beigbeder ou Saviano baséase nesa paradoxal capacidade máxima, esa exploración dos límites da creatividade desencadeada pola interacción química. A cocaína e a fascinante sensación de control desde un punto de despersonalización que proxecta ao usuario nun novo mundo amigable.
Pero no fondo tamén se sabe o prezo e quizais hai quen está disposto a pagalo, ata o momento final de facelo efectivo no que se pode descubrir que a alma non ten saldo co que pagar as facturas pendentes do ego.
Desde o punto de vista do fenómeno sociolóxico, Saviano analiza os efectos pero tamén segue a completa trazabilidade do tráfico, o mercado negro desde a orixe ata o consumidor final.
