Os 3 mellores libros de Milena Busquets

Falamos hoxe de Milena Busquets Tusquets ou como xoga a cacofonía a favor de manter indeleble o nome dun autor. Aínda que certamente o apelido Tusquets xa fai o seu traballo no das rápidas asociacións co literario. Porque si, Milena pertence a un clan editorial tradicional onde ela mesma acabou emerxendo como unha gran contadora de historias.

E aí é onde se considera o contexto e as circunstancias como algo moi apropiado para forxar ao profesional de garda, xa sexa futbolista ou escritor neste caso. Porque es o que comes e o que sabes. E sen dúbida Milena coñeceu o mellor da literatura española para acabar tomando o pracer de enfrontarse á páxina en branco.

Na súa propia faceta novelística, Milena achégase a escenarios moi próximos desde os que proxectar un visionado existencial. Algo coma se a vida puidese ser vista como unha suma de escenas, con esa mestura de inquietante pracer por observar aos demais e o desexo de coñecer precisamente os motivos profundos que os moven. Porque coñecendo o que move aos demais, podemos acabar aclarando o que nos move.

As 3 novelas máis recomendadas de Milena Busquets Tusquets

Isto tamén pasará

Nunca sabes se o estás facendo ben cando se trata de abordar a infancia e a verdade. Mesmo pode ser que tantos Reis Magos e fadas dos dentes sexan unha distorsión que non axuda en absoluto á sensación adolescente de ter sido "enganados" durante anos sobre un mundo fantástico que se retrocede rapidamente. A partir desa idea parte esta novela de infancias e contrastes, de duelos sempre no momento equivocado e ansias de volver ás voltas perdidas...

Cando era nena, para axudala a superar a morte do seu pai, a súa nai contoulle a Blanca unha historia chinesa. Un conto sobre un poderoso emperador que convocou aos sabios e pediulles unha frase que se axustase a todas as situacións posibles. Despois de meses de deliberación, os sabios presentáronse ao emperador cunha proposta: "Isto tamén pasará". E a nai engadiu: "A dor e a dor pasan, como pasan a euforia e a felicidade".

Agora é a nai de Blanca a que morreu e esta novela, que comeza e remata nun cemiterio, fala da dor da perda, da bágoa da ausencia. Pero ante esa dor, a memoria do vivido e do aprendido quedou e a reafirmación da vida a través do sexo, amigos, nenos e homes que foron e son importantes para Blanca gaña forza. Todo isto no transcurso dun verán en Cadaqués, coas súas paisaxes indomables e a súa intensa luz mediterránea que o baña todo.

Xoia

A melancolía é a felicidade de estar triste, como diría esa persoa. O problema para a protagonista desta novela é que un deses momentos nos que os recordos chegan a transportarte un pouco, no seu caso, non son só escuma das ondas. Esas ondas que se retiran inmediatamente, disolvendo en susurros de morriña. Porque sen dúbida o traumático ten gusto polos flashbacks. E aí está, vivindo momentos que xa non lle pertencen...

A vida dunha escritora de corenta e algo anos transcorre sen problemas, entre os seus dous fillos e unha relación que parece estar a piques de rematar. Pero esa existencia razoablemente plácida é sacudida pola reaparición dunha pantasma do pasado en forma de súbita memoria: Gema.

Gema foi unha compañeira de escola que morreu de leucemia aos quince anos, unha das dúas mortes que marcaron a súa infancia; o outro era do seu pai, pero vivira toda unha vida, mentres Gema marchou cedo. Que existencia tería? En quen se convertería? Cando a viches por última vez? ¿Poderías despedila? Por que o tempo dilúe a memoria do amigo morto?

Tentando rescatar a Gema do esquecemento, o narrador inicia unha investigación que a levará a reunirse con vellos amigos que tamén a coñecían, a buscar unha foto de grupo da clase, a visitar a escola, a rastrexar necrolóxicas nun xornal, a investigar sobre o que pasou co restaurante que tiveron os pais da moza ...

Trátase dunha novela sobre o pasado que cremos esquecido, pero que nos persegue, sobre as perdas que nos marcan e a necesidade de despedirnos. Pero tamén é unha novela sobre as ganas de vivir e as pequenas alegrías da vida cotiá, sobre o amor –polos namorados, polos fillos– e sobre as amizades que nos acompañan incluso despois de desaparecer.

O libro, á vez lixeiro e profundo, vitalista e contrito, confirma o talento de Milena Busquets despois do extraordinario éxito internacional da súa novela anterior, Isto tamén pasará, e permítelle gozar unha vez máis da súa capacidade única para abordar emocións e sentimentos cun estilo inimitable que lle valeu unha lexión de lectores fieis.

Homes elegantes e outros elementos

Rematamos cun volume de historias, de escenarios pequenos e incertos, onde todo pode pasar. Tintes de improvisación para saír do modo de vida, como facemos todos. Emocións que chegan e destrúen e dores que pasan sen descubrir nunca o borde...

Personaxes do noso mundo cargados de maletas cheas de anécdotas e detalles que só acontecen cando ninguén as ve. A particularidade do autor e a xeneralidade das personalidades a descubrir como fetiches do que son, é dicir, da persoa que habitan.

Os textos aquí recollidos son como instantáneas, como viñetas, como bosquexos no caderno de acuarela dun pintor. Combínanse sen vergoña nin necesidade de escusas unha sa frivolidade e unha aguda capacidade para revelar o que non é evidente.

Moitas veces abordan o cotián, que ás veces pode parecer insignificante para o ollo desatento, e disto extraen un sorriso, un matiz poético, unha epifanía. Son textos nos que, sobre todo, se adiviña a mirada sagaz, fresca e rompedora dunha escritora capaz de ir máis alá do evidente e previsible, capaz de converter os artigos que escribe en filigrana literaria lixeira, substancial e sedutora.