A literatura pode ser despiadada, sen piedade. Pero debe ser asÃ. Ben, xa sabes Xoán Manuel Gil. Déixame explicar ... Hai pouco lin un extracto dunha entrevista co mesmo Bukowski. O rei do realismo sucio, co seu cetro de cana, destacou que a tristeza era produto da intelixencia. Algo asà como o entendemento, a luz da razón, condénanos a coñecer o que pode non ser apropiado para simples mortais coma nós, condenados a vagar por este mundo con máis dor que gloria, a coñecer.
Pero que fariamos sen tristeza? De que escribirÃan as súas cancións Dylan ou Sabina? Que pintarÃan os grandes contacontos románticos neste mundo? Por que nos emocionarÃamos sen o contrapeso da tristeza? A condena é a salvación do mesmo xeito que, nunha sinistra analoxÃa, a perfección das células cando logran reproducirse sen fin leva ao cancro ...
Da tristeza e os seus placebos, da infancia e da memoria maltratada. A poderosa literatura de Juan Manuel Gil ten que non sei que de conmovedora franqueza que acaba provocando calafrÃos. E si, paga a pena achegarse a este tipo de lectura porque a claridade é necesaria malia todo ...
Os 3 libros recomendados de Juan Manuel Gil
Trigo limpo
Sintonizar ese mundo da infancia, que afronta riscos só considerados como maduros, non é unha tarefa fácil. Pero unha vez conseguido coas virtudes dun bo contador de historias, todo flúe baixo a canle da nosa propia memoria. Isto trae á memoria lecturas tipo Mystic River Dennis Lehane ou Travesas, de Carcaterra. As dúas novelas foron levadas ao cine precisamente por esa capacidade mimética para calquera espectador. O mellor é que nesta versión española todo pasa moito máis preto.
Vinte e cinco anos despois de protagonizar unha picardÃa que marcará o curso da vida dun grupo de amigos, o narrador sen nome desta novela recibe unha mensaxe de Simón, un membro da banda que desapareceu un dÃa sen deixar rastro, cun proposta inesperada: por que non escribes sobre nós? Sobre o que nos pasou?
Como unha falsa novela policÃaca Trigo limpo segue os pasos dun escritor disposto a todo para dar forma á novela perfecta mentres investiga un pasado que case non se asemella ao que lembra da súa infancia perdida nun barrio suburbano. Un xogo literario no que se invita ao lector a conectar as pezas dun enigma intelixente.
Un home baixo a auga
Os anfibios son seres superiores. Sen dúbida. Vivir de dúas maneiras e poder sobrevivir nas dúas é un proceso evolutivo que pode acabar convencendo na existencia de Deus. O home baixo a auga ten todo perdido. Só é cuestión de tempo que precisamente iso, o tempo, as presións para seguir vivindo ... A sensación é a mesma cando o afogamento se tensa tendo todo o aire para respirar. É coma se os pulmóns quixesen ser branquias de pura angustia e tristeza. E precisamente a memoria da infancia non é a mellor cura.
Un home submarino, de Juan Manuel Gil, é unha viaxe de ida e volta á infancia a través da memoria, unha historia que nos fala da excesiva complexidade coa que os adultos miran o mundo. A partir dun acontecemento inesperado desatase un magnÃfico exercicio narrativo, no que a historia deixa paso á presenza do autor e á vida que o rodea, ata que ambos acaban sendo os verdadeiros protagonistas. Trátase dunha novela inclasificable, chea de ritmo, de xiros inesperados, na que Juan Manuel Gil demostra unha brutal mestrÃa literaria.
A flor do raio
Na procura da historia interesante para contar, un escritor pode incluso vender a súa alma ao demo. Porque a seguinte historia é a que te segue a ser escritor, a que che tira as seguintes páxinas en branco...
Este é o libro dun escritor disposto a todo para ter unha historia que contar na súa próxima novela. Despois de gañar un gran premio literario, sacudido pola presión e as expectativas, trata de descubrir -desconsiderando calquera consello- o que se agocha tras unha misteriosa escena da que asiste mentres pasea ao seu can: un home chora abatido e unha ambulancia asiste a unha persoa. portas do xardÃn dunha casa antiga.
Nesta tola investigación, a vida e a literatura pronto conspirarán para probar este estraño método de inspiración que o leva a crer que a ficción é a única ferramenta válida para xestionar o amor, a felicidade inexpugnable de escribir ou a devastadora angustia da perda.
La flor delray é a novela que consolida a Juan Manuel Gil como un dos escritores máis orixinais do panorama narrativo español, tras gañar o Premio Biblioteca Breve en 2021 con Trigoclean.
Outros libros recomendados de Juan Manuel Gil
As illas vertebradas
Non é posible ser feliz nun retiro. Ningún asceta estaba nin estará no seu xuÃzo. Se te marchas é porque estás suficientemente enredado como para non cambiar nin un saúdo. A soidade chama entón como un eco tentador que trae o son da árbore caÃda no bosque onde non hai ninguén. E asà a soidade invÃtate a compartir con ela un esquecemento finalmente imposible.
MartÃn atopou a súa illa. Un bungalow nunha vella urbanización. Lonxe de todo. Máis solitario que nunca ou tan solitario coma sempre. Alà anhela recuperar a orde que parece que perdeu nos últimos anos. Constrúe un xardÃn con rochas volcánicas, sistematiza a súa rutina ata que está enterrado nel e trata de acurralar a dor que lle arremolina. Non obstante, nada é suficiente. Nunca o é. E sábeo. Soños e enfermidades de febre, segredos e desexos indescifrables, illas remotas e insomnio. Todo parece trazar a mesquindade, o medo e a compaixón que sacuden os difÃciles dÃas de Martin.
Cun estilo inquietante e unha atmosfera abafante, As illas vertebradas debúxase como un atlas de segredos e fuxidas; de personaxes que albergan soños próximos e escuros. Quizais un arquipélago de preguntas difÃciles de responder. Onde está a liña que separa o medo da covardÃa? Que nos fai pasar da compaixón ao desprezo? Por que motivos sostemos a nosa curiosidade? Que nos ofrece a imaxinación? E a fraxilidade? Unha historia dotada de ritmo, tensión e lirismo que deixa ao lector ao bordo do penedo.