Os 3 mellores libros da fascinante Irene Vallejo

O escritor aragonés Irene Vallejo profesa unha literatura de gran calado coas súas inspiracións traídas do mundo antigo. E así se descobre que o seu Doutor en filoloxía clásica É o resultado dunha indubidable vocación, derivada dunha obra literaria que gaña substancia con cada nova publicación.

Que mellor xeito de achegarse e convencer sobre o fascinante mundo grego que lanzarse á novela ou ao ensaio máis esclarecedor como escaparates? Recentemente revisamos unha gran novela sobre un protagonista singular da mitoloxía grega: Circe de Madeline Miller. No caso de Irene Vallejo, con cada nova historia coñecemos a moitos outros personaxes dese mundo en transición entre realidade e ficción, entre lenda e historia.

Así, con ese decidido paso entre a investigación e os libros de divulgación, algúns libros xuvenís ou novelas históricas repletas de coñecemento (debidamente axustados ás necesidades das tramas enganchadas), descubrir a Irene Vallejo é unha desas recomendacións imperativas.

Os 3 libros recomendados de Irene Vallejo

O asubío do arqueiro

Nada mellor que comezar cunha desas ficcións dun narrador tan documentado como cativado pola antigüidade clásica. Esa Historia, encadeada con fíos de ouro que rescata o mitolóxico e compón épicas de remotos días nos que os humanos convivían entre reivindicacións e caprichos de deuses mentres trazaban os destinos escritos pola Divina Providencia.

Pero tamén atopamos aos humanos máis indisciplinados que se enfrontaron a eles, desafiándoos a establecerse como heroes de vontade e perseveranza sen medo á morte posible nestes desafíos. Nesta ocasión coñecemos a viaxe cara á salvación dun Eneas do que nacería o pobo romano e o seu glorioso Imperio. E como Virxilio se entregou á causa moito despois de magnificar a súa lenda.

Con ese toque de sabedoría estendido ata a actualidade en materia social e política que fascina dende a antiga impresión de que non hai nada novo baixo o sol, esta aventura afonda tamén na mítica relación entre Eneas e Dido, a raíña Elisa, a outra gran protagonista. da gran épica idealizada por un Virxilio encargado de dar brillo ás orixes do imperio romano.

Irene Vallejo é a encargada de encaixar todos os tempos e todos os libros da épica de Eneas, estendéndose con enxeño cara a aspectos que magnifican aínda máis se é posible ese remoto mundo que iluminaría todo Occidente.

Infinito nunha cana

Hai imaxes eternas, instantes que sobreviven ao paso do tempo, como os libros son os encargados de recompilar o tempo despois de encargarse de facer a crónica máis completa do vivido.

Quizais estea a imaxe daquel infinito nunha xunqueira axitada por unha corrente levantada á beira do río da vida. Pero máis alá da posible intención do título deste libro, atopamos unha epopea sobre libros tratados desde unha perspectiva documental pero expostos, como unha cana, a ventos históricos cambiantes que moven as follas por escenarios séculos afastados da nosa civilización.

A vontade de dar a coñecer cada momento levou a que se esforzasen por conservar os libros, nos peores momentos foron prohibidos ou queimados... e moito máis atrás, porque os vellos pergamiños tamén foron os primeiros libros.

Algo que hoxe mesmo se pode observar como unha función máis recreativa, sinalada dende o inicio da escritura á necesidade da subsistencia da sabedoría, da transmisión de testemuños, de legados imprescindibles para calquera herdeiro disposto a perderse polo que se narra.

Principalmente os lectores fixeron posible a difusión e pervivencia dos libros, dende os máis oficiais e os seus tradutores ata os menos acordes cos tempos e os seus conservadores. Sócrates non escribiu nada.

Pero nada sería del sen que ninguén escribise o que pensaba. Nesa necesaria batalla que avanza dende as primeiras tabletas enceradas ata as edicións secuestradas ou queimaduras públicas. Todo forma parte dunha fascinante secuencia que o autor rescata neste ensaio sobre a historia esencial, a dos libros aínda cando aínda non existían como tales.

A luz enterrada

A vocación de escritor parece ir sempre paralela a ese gusto incansable investigador polas culturas clásicas. E o autor, que posteriormente resumiría os dous ámbitos en ficcións de gran alcance, comezou cunha novela sobre as vicisitudes de Zaragoza ante a Guerra Civil. No crisol dos intrarrelatos que se funden na historia ocupamos a existencia da típica familia inmersa na fatal inercia dos acontecementos.

A determinación da vida por seguir abrindo camiño a pesar de todo, ante unha realidade descomposta polo medo, a violencia que salpica demasiado preto, os cambios drásticos e o deterioro paulatino de todas as nocións de humanidade. Precisamente nese gusto polo atomizado dentro dun desenvolvemento histórico tan intenso e dramático, a trama vístese desa necesaria brillantez, cos estalidos de amor entre a barbarie, coa determinación de sobrevivir ás sombras, cando precisamente a escuridade se empeña en consumir todo. .