Os 3 mellores libros de Guillermo Arriaga

A herdanza de Juan Rulfo máis inclinado na crónica do estrañamento, que combina realismo cru e vislumbros de fantasía metafórica atopados en Guillermo Arriaga ese tipo de continuación de calquera escola que tende a asociarse para cada país. E que a escola mexicana ten tantas ramificacións posibles como grandes autores pasados ​​e actuais.

Solo que en el caso de Arriaga la obra se diversifica y el escenario cambia su foco desde lo rural hacia lo urbano, agilizando las tramas con más diálogos y tensionando más las tramas con vivencias al límite. Y, sin embargo, ese Rulfo que susurraba sus relatos del Llano en Llamas sigue ahí, en la recámara de la conciencia de Arriaga. Quizás dibujando lo existencial con unos dejes de brumosa fantasía que no hace sino hacernos sentir más aún el efecto de la cruda levedad que rige la vida.

Despois temos o lado cinematográfico, o salto de Guillermo Arriaga a un mundo do guión que lle trouxo grandes éxitos estendidos ata a sétima versión azteca, se se permite a sinécdoque.

Máis que nada porque a caracterización claramente mexicana na forma e no fondo, nunha filmografía que xira arredor da "Triloxía da morte", serve como un brillante reflexo sociolóxico dun universo capital do México moderno.

Pero o fascinante de Arriaga é esa dualidade, a compatibilidade, o axuste entre o cinematográfico e o literario. E é que se as súas películas son magnéticas, as súas novelas completan unha visión da súa obra moito máis profunda e intensa desde a capacidade máxica da lectura para abordar mundos máis complexos cheos de imaxinación.

Top 3 novelas recomendadas de Guillermo Arriaga

Estranxeira

O mundo non avanza desde hai séculos grazas ao traballo e gracia da clase política, polo menos tal e como se concibe agora, tan afastada dos primeiros senados e ágoras do nacente Occidente... Todo avanza polas vangardas. desde a creatividade, xa sexa a ciencia ou a arte, a literatura, a ética ou calquera outra actividade diferencial do humano. Só que o avance supón ás veces un enfrontamento co reaccionario.

Personaxes como William mergúllanos de cheo nese outro espertar social que conleva o extremismo para contrarrestar as forzas centrípetas que por fin anulan a súa pía. A vangarda como ousadía case máxica, á dorian Gray, asumindo todos os riscos que supón unha nova crenza.

Inglaterra, 1781. William Burton, un joven noble, afronta un encuentro cuya intensidad marcará y cambiará su vida. Resuelto, se embarca en una aventura donde conocerá a los genios de la época, de quienes absorberá cuantos conocimientos y experiencias ponen a su alcance para encarar situaciones extremas.

La amistad, el amor y la determinación serán sus aliados para enfrentarse a un mundo bizarro y cruel, en el cual se pondrá a prueba su carácter y deberá demostrar si tiene el temple para convertirse en quien desea ser o lamentará para siempre su falta de valentía.

Strangers recolle o fascinante despegue da ciencia no século XVIII e a súa loita coas posicións relixiosas e aristocráticas. No cerne desta novela atópase unha profunda reflexión sobre a insondable condición humana e lévanos con empatía ao mundo do diferente e do anómalo, nun desfile de personaxes entrañables coa vida ao límite.

Arriaga dá un xiro na súa narración con esta novela maxistral, cuxa ferocidade leva ao lector á vertixe e a enfrontarse aos seus medos, penas e prexuízos máis íntimos.

Estraño, Guillermo Arriaga

Garda o lume

A alma é a faísca capaz de espertar o lume. Porque máis alá da conciencia atopamos os elementos primarios dos que estamos feitos. E si, somos unha gran parte da auga do material. 

Pero el fuego es la otra parte que nos da vida y nos consume desde el oxígeno que respiramos. Quizás sea que José sepa de ese fuego que habita el hueco del alma y se entregue sin miramientos a sus reclamos, para bien o para mal…

Nada mejor que el destino empeñado por su parte a provocar el encuentro con Marina, ubicada al otro lado del espectro vital, donde se desconoce de fuegos enterrados con la arena de la rutina y la asunción de lo convencional. Pero claro, el fuego tiene sus riesgos, el peligro de perder la razón al entregarse al fuego que todo lo devora, donde se queman vanidades y deseos, sueños y culpas, purificando el alma sin tener en cuenta el incendio provocado alrededor. La trama se enriquece con su visión multifocal. 

Todo o que ocorre está situado no centro dun universo presentado por varios personaxes observadores, quizais ao principio pero finalmente rodeado de lume. Con ese compoñente xa inherente ao autor dun relato crítico do social, Salvar o fuego arroxábanos á fosa aberta aos máis perversos desequilibrios do noso mundo actual cunha historia orixinal cara á convicción do imposible como único xeito de sintetizar. o necesario desde a violencia, o amor, o descubrimento e a liberación do medo.

Garda o lume

O salvaxe

O certo é que hai un compoñente de innovación en Guillermo Arriaga. E son moitos os que o evidencian dende o formal, na técnica narrativa. Pero pode ser que a valoración do innovador sexa tamén cuestión do transgresor das tramas de Arriaga, da compoñente vinculante do literario co conductista, coa análise das motivacións sondadas maxistralmente por Arriaga, coma se el mesmo vivise os seus personaxes ata o límite e podían rastrexar os motivos máis profundos. 

Unha ardua tarefa alixeirada polas intervencións dos seus propios personaxes, ás veces coloquial, sempre trepidante, vida desgarradora. Neste poder narrativo, un personaxe como Juan Guillermo, abandonado á súa desgraza de orfo nun mundo monstruoso, convértese nun personaxe hamletiano, en tormento antes da era natural do tormento. e tal balcón cara ao abismo serve para unha trama centrada na vinganza como única vía de supervivencia, como único fin posible. 

Con un punto desconcertante pero que al final descarga la trama y va trazando esa extraña línea paralela entre existencias que jamás podrían entrelazarse, la irrupción de Amaruq resulta cautivadora. Amaruq aparece prácticamente perdido entre Canadá y Alaska en busca del lobo que anhela cazar como si fuera lo último que tuviera que hacer en su vida. La fusión de ambas historias suena a ecos de ambos mundos, de referencias oníricas de un caso sobre el otro. Pero a la postre, mágicamente, acaban siendo los mismos.

O salvaxe

Outros libros recomendados de Guillermo Arriaga...

O búfalo da noite

A historia máis íntima de Arriaga. Porque a trama afonda nos universos interiores dos protagonistas do triángulo existencial. 

Gregorio, Manuel y Tania van componiendo una historia trágica que apunta al reclamo de la vida y el amor pese a todo, pero que al final acaba recibiendo con lacerante dolor psicológico el salpicado de la locura. Porque la amistad nunca casa bien con las pasiones compartidas. 

Y, sin embargo, lo inevitable lo es porque sí, sin alegación posible. Desde que el ser humano encontró en la ficción un cauce inigualable para acompasar emociones y búsquedas esenciales, el amor y la muerte se convirtieron en los opuestos de cualquier narración. 

Arriaga soubo ofrecernos unha nova lectura na mesma fronteira que separa a alegría eterna do amor e a insoportable dor do desamor que leva á tolemia coa teatralidade das historias clásicas ou coa inquietante proximidade dunha narración actual coma esta.

O búfalo da noite
5 / 5 - (10 votos)

Deixe un comentario

Este sitio usa Akismet para reducir o spam. Aprende a procesar os teus datos de comentarios.