Na leabhraichean Emma Cline as fheàrr

Am Ameireaganach Emma cline air tighinn bho làimh nan caractaran aige ri thabhann litreachas rabidly empathetic leis am faigh e buaidh air leth an t-saoghail, a ’feitheamh ris a’ mheadhan eile a bhith air a ghlacadh leis an rosg fiadhaich aige. Agus chan e gur e foirmle draoidheachd aithriseach a th ’ann. Is e a ’cheist an fhìrinn sin a thoirt dha na daoine a tha a’ còmhnaidh sna seallaidhean, bhon phrìomh-charactar chun an gluasad mu dheireadh den charactar as neo-chinnteach ann an leasachadh a ’chuilbheart.

Quizás sea el signo de los tiempos y de sus nuevos cronistas…, una literatura empapada de esa visión en primera persona de la vida que va desde el postureo inicial hasta el adentramiento en los motivos más hondos del ser. Algo así como lo que cada cual muestra en sus redes sociales, solo que con la impagable deuda de acabar enseñándolo todo en una inercia irrenunciable, en una fuerza centrípeta en la que contar nuestro mundo acaba siendo reality literario.

Y no es que Emma nos hable de Instagram o de Facebook. Nada más lejos de su intención. Pero sirva esta interpretación libre para ofrecer ese vistazo a la forma de encarnar a sus personajes devorados por imperativo de unas tramas empeñadas en relatarlo todo. Pasamos de sentir la pulsión sexual más insondable hasta el último miedo más paralizante. Todo perfectamente manifestado en un gesto, en una expresión, en una frase que nos arrebata el alma por esa mágica precisión de quien encuentra las palabras precisas frente a la infinitud de cualquier abismo o agujero negro.

Na prìomh leabhraichean a mhol Emma Cline

Na caileagan

Que todo movimiento libertario tiene su lado oscuro es algo naturalmente asumible, considerando la naturaleza humana en constante pugna interior entre el bien y el mal. Desde el comunismo hasta los hippies, todo se vendía como un desafío a lo establecido en pos del bien común. Hasta que la idealización y la utopía acaban chocando con la más inquietante realidad.

California. Samhradh 1969. Tha Evie, deugaire mì-chinnteach agus aonaranach a tha gu bhith a ’dol a-steach do shaoghal mì-chinnteach inbhich, a’ toirt fa-near do bhuidheann de chlann-nighean ann am pàirc: bidh iad nan èideadh sloppily, a ’dol casruisgte agus tha e coltach gu bheil iad a’ fuireach gu toilichte agus gu dòigheil, fhad ‘s a tha iad àbhaisteach. Làithean às deidh sin, thachair tachartas le cothrom dha tè de na nigheanan sin - Suzanne, beagan bhliadhnaichean nas sine na i - cuireadh a thoirt dhi a thighinn còmhla riutha.

Tha iad a ’fuireach air raon aonaranach agus tha iad nam pàirt de chomannd a thig timcheall air Russell, neach-ciùil frionasach, carismatach, làimhseachail, stiùiriche, guru. Gu h-inntinneach agus iomagaineach, bidh Evie a ’tuiteam a-steach do shnìomhanach de dhrogaichean psychedelic agus gaol an-asgaidh, làimhseachadh inntinn agus gnèitheasach, a bheir oirre conaltradh a chall leis an teaghlach aice agus an saoghal a-muigh. Agus le gluasad a ’chomainn sin a thig gu bhith na sect fo smachd paranoia a tha a’ sìor fhàs, thig gnìomh brùideil brùideil.

Tha an nobhail seo mar obair debutante a tha, mar thoradh air a h-òige, air luchd-càineadh fhàgail gun cainnt air sgàth an aibidh neo-àbhaisteach leis a bheil i a ’snaidheadh ​​eòlas-inntinn iom-fhillte nan caractaran aice. Bidh Emma Cline a ’togail dealbh air leth de chugallachd òigearan agus a’ phròiseas stoirmeil de bhith na inbheach. Bidh e cuideachd a ’dèiligeadh ri cùis ciont agus na co-dhùnaidhean a bhios gar comharrachadh airson beatha. Agus bidh e ag ath-chruthachadh na bliadhnaichean sin de shìth agus de ghràdh, de ideòlas hippie, anns an do dh'fhàs taobh dorcha, dorcha.

La autora se inspira libremente en un episodio célebre de la crónica negra americana: la matanza perpetrada por Charles Manson y su clan. Pero lo que le interesa no es la figura del psicópata demoniaco, sino algo mucho más perturbador: aquellas chicas angelicales que cometieron un crimen atroz y, sin embargo, durante el juicio no perdían la sonrisa. ¿Qué les llevó a traspasar los límites? ¿Cuáles fueron las consecuencias de unos actos que las perseguirán siempre? Sobre ellas versa esta novela que deslumbra e inquieta.

Harvey

Tha ùghdar mar Cline a ’tighinn gu fosgailte airson connspaid. Agus gu domhainn, feumaidh litreachas an seòrsa aithris seo, rudeigin mar an Virginie Despentes Yankee. Boireannaich an dà chuid a bhios a ’toirt a’ bhata den litreachas as dìomhaire bhon phrìne moralta no a ’bìdeadh an tòir air fuil.

Ceithir uairean fichead às deidh a ’chùis-lagha aige, ann an taigh air iasad ann an Connecticut, bidh Harvey a’ dùsgadh aig briseadh an latha agus gun tàmh, ach làn mhisneachd: is e seo Ameireagaidh, agus ann an Ameireagaidh chan eil an fheadhainn a tha coltach ris air an dìteadh. Bha àm ann nuair a thionndaidh daoine an cùl ris, ach cha b ’fhada gus an tàinig daoine ùra nan àite: agus tha na daoine a bha fàbharach dha, tha Harvey den bheachd, fhathast a’ dol a phàigheadh ​​air ais iad.

Tha iad air feuchainn ri a chliù a sgrios, ach cha do shoirbhich leotha, agus tha an dànachd sin an aon latha ag innse dha mar a chuireas iad crìoch air ath-nuadhachadh; tha aodann eòlach do nàbaidh an ath dhoras a ’tionndadh a-mach gur e aghaidh an sgrìobhadair a th’ ann Don DeLillo, agus tha Harvey mu thràth a ’smaoineachadh air na neòinean: Fuaim cùl-fhiosrachaidh, an nobhail nach gabh atharrachadh, rinn e film mu dheireadh; an caidreachas foirfe eadar glòir-mhiann agus cliù aig seirbheis a thilleadh. Agus fhathast, bidh dol seachad na h-uairean a dh ’aithghearr a’ tòiseachadh a ’lìonadh le soidhnichean draghail, ominous; a ’doimhneachadh sgàinidhean anns a’ mhisneachd leis an robh Harvey air briseadh ...

Leis an subtlety saidhgeòlach àbhaisteach aice, tha Emma Cline ag innse na sgeulachd seo bhon àite as mì-chofhurtail: bho inntinn Harvey (Weinstein, gu dearbh) aig nach eil sloinnidhean riatanach, agus a tha air a riochdachadh an seo mar chuideigin lag agus feumach, a tha a ’lughdachadh luach A chuid fiosrachaidh agus a ’taisbeanadh megalomania meirgeach; fear gu tur dealaichte bho fhìrinn, sin a dhìteadh, a tha a ’fàs nas motha agus nas eagallach ri fhaicinn, agus anns a bheil barailean mu chiont a tha a chuid fhèin mothachail a’ dol às àicheadh.

A ’seachnadh nan ceàrnan as ath-chuairtiche de chuspair a tha gu tric air a shoilleireachadh le aon sholas, a’ tighinn gu stealladh de àbhachdas èibhinn agus a ’gabhail brath air na comasan kaleidoscopic de na h-eadar-obrachaidhean eadar na caractaran le lèirsinn agus gun a bhith a’ daingneachadh, bidh Emma Cline a ’togail le Harvey pìos camara drùidhteach, èibhinn agus draghail stèidhichte air cas, a ’nochdadh an snaidhm aige airson astar, sin an ùr, nach robh mi air sgrùdadh a dhèanamh gu ruige seo.