Na 3 leabhar is fearr le José María Gironella

Si Plean Josep coinnĂ­onn an banda crĂłinĂ©ara sin, scĂ©alaĂ­ na hĂ©abhlĂłide is daonnĂșla i litrĂ­ocht na CatalĂłine, Jose Maria Gironella thiocfadh sĂ© cĂșpla bliain ina dhiaidh sin spĂĄsanna liteartha i bhfad nĂ­os leithne a chuimsiĂș Ăłn inphrionta sin de scrĂ­bhneoir a dhĂșisĂ­onn, a dhĂșisĂ­onn Ăłn bhfĂ©in-mhĂșinte, an genius cruthaitheach a ardĂș.

Mar gheall gur scrĂ­obh Gironella go leor agus go maith, mar is lĂ©ir Ăłna beagnach daichead saothar, ĂșrscĂ©alta den chuid is mĂł, a Ă©ilĂ­onn tiomantas do shaothair ficsin i gcomparĂĄid le haistĂ­, mar shampla.

As saothar Gironella ar fad, is fĂ©idir le lĂ©itheoirĂ­ Ăł gach cearn den domhan lĂșchĂĄir a dhĂ©anamh ar a teileagrafaĂ­ocht Chogadh Cathartha na SpĂĄinne a shroicheann an buille sin uaireanta Galdosian intrahistory laistigh den Stair.

Y es que también Gironella nos adentra certera y profusamente en toda una época novelada desde la privilegiada visión de unos protagonistas sumamente empåticos, con aroma a verdad trascendental.

D’fhĂ©adfadh go leor leabhar eile, lena gceapacha nĂł a gcuid machnaimh Ă©agsĂșla, a bheith mar chuid de rogha leabharliosta iontach le Gironella, ach ag dĂ­riĂș ar an teileagrafaĂ­ocht, agus mar ĂĄbhar cĂĄch an suibscrĂ­obhaĂ­, seo mar a d’fhĂ©adfadh an rud fanacht ...

Na 3 ĂșrscĂ©al is fearr a mhol JosĂ© MarĂ­a Gironella

Creideann crainn cufrĂłg i nDia

Lo cierto es que para disfrutar de una serie como esta, siempre es mejor recomendar ajustarse al orden. Porque, claro estĂĄ, todo tiene su cronologĂ­a en este brillante relato de una Ă©poca y de la sucesiĂłn de sus grises aconteceres


Rud amhrasach is ea na blianta roimh an gcogadh cathartha mar chĂłcaire brĂș idir idĂ©-eolaĂ­ochtaĂ­ a bhĂ­ ag marcĂĄil faicsin. Ba Ă­ an cheist nĂĄ a bheith ar an eolas faoi gach rud a ghabhĂĄil, ĂșrscĂ©al a dhĂ©anamh ionas go mbeadh scĂ©al mar seo ina shĂĄr-dhĂ­oltĂłir dĂĄ chuid ama i go leor ĂĄiteanna ar domhan. Tugann an plota sinn nĂ­os gaire do shaol teaghlach meĂĄnaicmeach, an Alvears, agus as seo tĂ©ann sĂ© ag dul nĂ­os doimhne i ngach gnĂ© de shaol an tsaorĂĄnaigh agus de na sraitheanna sĂłisialta Ă©agsĂșla.

El lector asiste a lo largo de la obra al proceso en virtud del cual España fue dividiéndose en dos bandos irreconciliables hasta desembocar en la Guerra Civil. En sus casi mil påginas, el derroche de escenarios y la exuberancia de dispares personajes nos presentan un cosmos esencial para entender todo lo que llegó después.

Creideann crainn cufrĂłg i nDia

MilliĂșn marbh

NĂ­ fĂ©idir neamhaird a dhĂ©anamh air go raibh Gironella ann, ag glacadh pĂĄirte sa chogadh fĂ©in. Agus aon duine nĂ­os fearr nĂĄ scrĂ­bhneoir finnĂ©ithe sĂșl ar na himeachtaĂ­, dul i lĂ©ig sna huafĂĄis, i dtragĂłid iarracht millteach an duine i ngach coimhlint chogaĂ­ochta.

Sin duda la proximidad con la muerte, despojada de su condiciĂłn de facciĂłn o bando, dispuso a Gironella a una novela cargada de la cruda verdad de la sinrazĂłn. Segunda entrega de la trilogĂ­a que empezĂł con Los cipreses creen en Dios y que continĂșa con Ha estallado la paz. Inmenso fresco histĂłrico que tiene lugar en plena guerra civil española, tratada tanto en su aspecto humano como en el sociolĂłgico y el militar, y que abarca a los dos bandos en pugna.

En esta ocasiĂłn son 800 pĂĄginas en las que, si podĂ­a desprenderse algĂșn aspecto tendencioso en la primera parte, todo desaparece ahora para hablar de los horrores, de la humanidad sin mĂĄs condicionantes. Seguimos con los Alvear como nĂșcleo central pero proyectĂĄndonos a muchos otros personajes con tanto que hacernos vivir


MilliĂșn marbh

TĂĄ an tsĂ­ochĂĄin briste

La calma tras el desangrado del pueblo, tras la muerte de los jóvenes soldados, es precisamente eso, un estallido en toda la cara. Porque la nueva realidad escribe para todos un paradigma de supervivencia que en este final de trilogía (la cuarta entrega llamada «Los hombres lloran solos» se descuelga bastante del ambiente general.

Mucho tendrå que ver el ser escrita bastantes años después), con los Alvear dando cuenta de las bajas y recapitulando su existencia en torno a lo que queda, nos enfrenta a una sociedad rota, asomada a otra gran guerra al norte en la que nunca se entró, pero que se sufrió doblemente. Lo que va ocurriendo en el åmbito general de la sociedad tras la guerra y lo que transcurre de puertas hacia adentro de los Alvear y de muchos otros nuevos personajes compone una vez mås ese equilibrio mågico hacia un realismo también salpicado en ocasiones por el necesario humor frente a lo trågico.

TĂĄ an tsĂ­ochĂĄin briste
5 / 5 - (9 vĂłta)

FĂĄg tagairt

ÚsĂĄideann an suĂ­omh seo Akismet chun spam a laghdĂș. Foghlaim conas a phrĂłiseĂĄiltear do chuid sonraĂ­ trĂĄchta.