Na 3 leabhar is fearr ag Octavio Paz

le Octavio Paz Dúnann an triantán foirfe de litríocht Mheicsiceo an fichiú haois, mar gheall air a aimsímid in aice leis Juan Rulfo ya Carlos Fuentes. Tarlaíonn sé go minic go mbíonn cineál sineirgíochta giniúna mar thoradh ar an litríocht. Ón chomhtharlú stairiúil dochomparáide i saol na Cervantes y Shakespeare, tá an comhaimseartha ina fíric go bhfuil arís agus arís eile ar ócáidí éagsúla.

Agus cé go léiríonn sampla an dá mhór-ghéine Eorpach cruinniú mullaigh na sineirgíochta litreacha seo, tá a shubstaint ag an triantán atá comhthráthach go sealadach ag a rinn idir Rulfo, Paz agus Fuentes. Toisc go léiríonn na trí bhuaic liteartha den chineál céanna as Meicsiceo do shraith litreacha Hispanic agus domhanda an fhichiú haois. Is eol dóibh na heasaontais shóisialta agus pholaitiúla idir Carlos Fuentes agus Octavio Paz, ach is mionsonraí iad seo nach sáraíonn scóip chruthaitheach an dá rud agus an saibhriú deiridh ar an dian liteartha.

Ach ag díriú ar Octavio Paz, an duine is suntasaí den triúr, a luaithe a chríochnaigh sé á aithint leis an Duais Nobel don Litríocht i 1990, chuimsigh a chumas cruthaitheach filíocht agus prós leis an sócmhainneacht chéanna, ag bailiú moladh agus ag fáil léitheoirí de sheánra amháin nó eile, a bhuíochas dá chothromaíocht idir aeistéitic agus cúlra.

Na 3 leabhar is fearr ag Octavio Paz

An Labyrinth of Solitude

Tógann an nua-aimsearthacht, an idéalach sin a tógadh ón 20ú haois, radharcanna ach ag an am céanna is féidir leis na réimsí is iontaí sa duine a scrios. Gan dabht tá labyrinth coimhthithe idir cad a chiallaíonn sé chun dul ar aghaidh agus cad is féidir a chiallú le mothú easáitithe, páirceáilte, coimhthithe.

Ní mór an nua-aimsearthacht seo a dhíscríofa tríd an litríocht go beacht in éineacht leis an mothúchán sin ar éabhlóid shíoraí ón taobh istigh, ón rud is daonna go bunúsach. Agus is é seo an chaoi a rugadh cáineadh, cothromaíocht.

Imleabhar aistí le clos ar úrscéal bunriachtanach, le híomhánna a tharrthálann ó shamhlaíocht Mheicsiceo gach rud a thagann leis an nóisean faoi bhua an duine aonair le leithscéal an imthoisc.

Leabhar a raibh sé mar aidhm aige an leathchiall mheicsiceach a thiomsú ach a d’éirigh as a bheith ina aiste socheolaíochta ar gach rud daonna a léirítear i casuistry sin de thír dhúchais an údair.

An lasair dhúbailte

Bíonn an leabhar sin ar feitheamh ag an scríbhneoir i gcónaí, an scríbhneoireacht sin inmhianaithe ach níor tugadh faoi. Agus b’fhéidir gur ceist ama é a scríobh nuair a thaistiltear an cosán go praiticiúil.

Cleachtadh taithí agus intleachtúil é leabhar faoin ngrá a scríobhadh go gairid roimh a bhás, agus é ag athchruthú an choincheapa, i bhfad ó phaisin na hóige. Cad a thagann ar dtús, gnéas, eroticism nó grá? Cad atá indeighilte nó doroinnte sa triumvirate seo dár mothúcháin? Is gnéas é an chéad tiomáint, níl aon amhras ann, mar nádúr a fhéachann lena leanúnachas.

Cúis adorns gnéas le eroticism, ach b'fhéidir nach lú ná roinnt speiceas ainmhithe ina courtships instinctive. Is é an grá a fhanann, an rud a d’fhéadfadh a bheith mar thoradh nó nach féidir, a fhágann go n-athraíonn an lasair sin ó dhath go riachtanas nó ó mhothú.

An bogha agus an liréar

Labhraímis faoin bhfilíocht, scríobhaimis prós chun iarracht a dhéanamh an léiriú is gile a thairgeann an focal a thuiscint: an dán. Dóibh siúd againn nach liobrálaí mórán sinn, b’fhéidir gur mhór an pléisiúr dúinn teacht ar an aiste seo le scríbhneoir máistreachta a bhfuil gné fhileata nach lú chomh iontach aige.

Is minic a dhéanaimid iarracht an pléisiúr sin a bhaint as sonnets agus rainn le Neruda, Loca nó Baudelaire a léamh, ach b’fhéidir go bhfuil gá le beagán níos mó introspection, rochtain ar an bpointe cruinn ag a mbaintear amach an ghlóir inmheánach sin den mhéid a bhaintear amach.

Is féidir go bhfuil na heochracha sa leabhar seo a dhéanann anailís ar an bhfilíocht, a thugann níos gaire dúinn don chainéal inspioráide lyrical, a mhíníonn conas is féidir le gairid na bhfocal is rathúla intleacht agus anam aon duine a líonadh.