Na 10 n-úrscéal ghearra is fearr

Níl sé chomh gearr le scéal ná chomh fairsing le húrscéal. Féadann úrscéalta gearra an chuid is fearr den dá chineál scéalaíochta a chuimsiú. An méid idéalach chun léamh ar an traein nó chun suí sa bhaile. Tá an géire faiseanta, is comhartha na n-amanna é. Noveletas, nouvelles nó novelette, gearr ach dhá uair go maith ar go leor uaireanta.

Is é an rud deacair an difríocht a bhunú, an caighdeán a leagan síos as a dtiocfaidh scéal chun bheith ina scéal nó ina úrscéal. Toisc dá ndéanfaí é trí phéinteáil, le formáid an leabhair féin, tá rudaí draíochta éagsúil ... Mar sin, i bhfianaise na héiginnteachta ó thaobh méide de, d’fhéadfaimis tagairt d’fhorbairt an phlota mar ghné dhifreálach den chineál seo leabhair.

Ach ar ndóigh, téimid isteach sa tír-raon débhríoch ansin. Cad a mheasaimid a léim chun an úrscéil ón scéal nó ón scéal? Gan amhras, tá caipitliú riachtanach chun radhairc a scaradh ó dhá threo i dtreo an úrscéil ghearr. Ar thaobh amháin, rún an údair féin. Ar an láimh eile, nádúr scéal a fhorbraíonn agus a chuireann ar a charachtair bogadh trí áiteanna éagsúla, a athraíonn an radharc nó a theilgtear i dtreo toimhdí nua.

Is é an pointe ná cé nach dtugann aon duine aird ar an sainmhíniú docht, tá a fhios againn go léir conas iad a dhifreáil. Agus nuair a chríochnóimid ceann de na leabhair bheaga seo táimid fágtha leis an mblas sin de scéal iomlán, agus a thús, a lár agus a chríoch comhsheasmhach go leor chun domhan nua ináitrithe ina chúlra agus an fhoirm is tuairisciúla a athchruthú. Tugaim cuireadh duit cuid de na úrscéalta gearra is cáiliúla...

Na 10 úrscéal ghearra is fearr a mholtar

Éirí amach feirme George Orwell

Scéal faoi ainmhithe nach ainmhithe iad. Nó sea, ag brath ar an gcaoi ar mhaith leat é a fheiceáil. Toisc gurb é atá i gceist leis na léamha dúbailte, má tá siad fuaite go maith ar an dá thaobh den mheafar, éiríonn leo teacht le teachtaireachtaí éagsúla.

Tá an aoir seo ar Réabhlóid na Rúise agus bua an Stalinism, a scríobhadh i 1945, ina sainchomhartha ann féin sa chultúr comhaimseartha agus ar cheann de na leabhair is scanrúla riamh. Agus muid ag tabhairt aghaidh ar ardú na n-ainmhithe Manor Farm, fuair muid síolta an t-iomlánachais go luath in eagraíocht a raibh cuma idéalach uirthi; agus inár gceannairí carismatacha is mó, scáth na n-ídeoirí is cruálach.

Cáineadh ar an tsochaí iomlánach, é sáite go hiontach i bhfile alegorical seiftiúil. Éiríonn na hainmhithe ar fheirm Jones suas i gcoinne a n-úinéirí daonna agus ruaig siad iad. Ach teipfidh ar an éirí amach de réir mar a thagann iomaíocht agus éad chun cinn ina measc, agus cuid acu ag baint leasa as na máistrí a threascairt siad, ag feall ar a bhféiniúlacht féin agus ar leasanna a n-aicme.

Cé gur cumadh Éirí Amach Feirme mar aoir neamhthrócaireach ar Stalinism, déanann carachtar uilíoch a theachtaireachta anailís neamhghnách ar an éilliú a phóraíonn cumhacht, diatribe buile in aghaidh an t-iomlánachais de chineál ar bith, agus scrúdú beoga ar na hionramhálacha ar an bhfírinne stairiúil sin téann sé faoi chuimhneacháin de chlaochlú polaitiúil.

Aireagán Morel

Sna lámha is fearr, clúdaíonn fantaisíocht gach rud, sáraíonn sé an tsamhlaíocht agus sroicheann sé ár ndomhan mar nochtadh faoi na codanna a dhéanann suas é. An fuinneamh a líonann muid, grá, ocsaigin, am. Cáithníní de gach rud agus rud ar bith do Robinsons a dhéantar a longbhriseadh gach lá ar oileáin gan amhras.

Sroicheann teifeach a ndéanann an ceartas ciapadh air i mbád rósta chuig oileán tréigthe ina seasann roinnt foirgneamh tréigthe. Ach lá amháin, mothaíonn an fear uaigneach sin nach bhfuil sé uaigneach a thuilleadh, toisc go bhfuil daoine eile le feiceáil ar an oileán.

Breathnaíonn sé orthu, spiairí orthu, leanann sé a gcosa agus déanann sé iarracht iontas a dhéanamh dá gcomhráite. Is é sin pointe tosaigh na rúndiamhair, an t-aistriú leanúnach ón réaltacht go dtí an sainchomhartha, rud a fhágann an teifeach beag ar bheagán go soiléiriú na n-enigmas go léir.

Is féidir an leabhar seo a chur i gcomparáid, ann féin, leis na scéalta is foirfe faoi Edgar Allan Poe. Mar gheall ar a phlota seiftiúil, a úsáideadh go ciallmhar agus, thar aon rud eile, úrnuacht ionmholta an smaoineamh a bhfuil an gníomh ag teacht timpeall air, tá Aireagán Morel ar cheann de na sárshaothair dhosháraithe i litríocht na fantaisíochta.

An leath viscount

Is é an Bíocunta Demediado an chéad fhóram de chuid Italo Calvino isteach sa iontach agus iontach. Insíonn Calvino scéal Bhiocáire Terralba, a scoilt ina dhá leath le gunna ó na Turcaigh agus ar lean a dhá leath ag maireachtáil ar leithligh.

Siombail de riocht roinnte an duine, téann Medardo de Terralba amach ag siúl trína thailte. De réir mar a théann sé thart, tá na piorraí atá crochta ó na crainn le feiceáil roinnte ina dhá leath. "Tá gach cruinniú de bheirt dhaoine ar domhan ag cuimilt óna chéile," a deir droch-leath an iar-víosa leis an mbean ar thit sé i ngrá léi. Ach an bhfuil sé cinnte gurb é an droch-leath é? Ardaíonn an fable iontach seo an cuardach ar an duine ina iomláine, a dhéantar de ghnáth de rud éigin níos mó ná suim a leath.

An Prionsa beag

Mar a fheiceann tú, táim ag dul trí na féidearthachtaí meafaracha nó fiú allegorical gan teorainn a thairgeann an t-úrscéal gairid. Toisc go dtéann úrscéalta gearra go foirfe leis an gcluiche sin idir na fíricí agus na toimhdí a tharraingítear ón méid a tharlaíonn.

Scéal miotasach fable agus fealsúnachta a chuireann ceisteanna faoi chaidreamh an duine lena chomharsa agus leis an domhan, An prionsa beag Díríonn, le simplíocht iontach, machnamh leanúnach Saint-Exupéry ar chairdeas, grá, freagracht agus brí na beatha.

Bhí mé i mo chónaí mar seo, liom féin, gan aon duine le labhairt go fírinneach leis, go dtí go raibh briseadh síos agam i bhfásach an tSahára sé bliana ó shin. Bhí rud éigin briste i m’inneall. Agus ós rud é nach raibh meicneoir ná paisinéirí in éineacht liom, rinne mé iarracht deisiúchán deacair a dhéanamh liom féin. Maidir liomsa, ba ábhar beatha agus báis é. Ní raibh uisce agam ach ocht lá.

An chéad oíche chodail mé ar an ghaineamh míle míle ó aon talamh ina raibh daoine ina gcónaí. Bhí sé níos iargúlta ná castabhealach ar rafta i lár na farraige. Samhlaigh, ansin, an t-iontas a bhí orm nuair a dhúisigh guth beag aisteach dom, ag breacadh an lae, a dúirt: - Scaoil ... tarraing uan chugam! -Hey!? -Déan uan dom ...

A Chronicle of a Death Foretold

B'fhéidir go bhfuil A Chronicle of a Death Foretold An saothar is “réadúla” le Gabriel García Márquez, mar go bhfuil sé bunaithe ar eachtra stairiúil a tharla i dtír dhúchais an scríbhneora. Nuair a thosaíonn an t-úrscéal, is eol cheana go bhfuil na deartháireacha Vicario ag dul a mharú Santiago Nasar - i ndáiríre, mharaigh siad é cheana - chun onóir anróiteach a dheirfiúr Ángela a dhíoghail, ach críochnaíonn an scéal go beacht i láthair na huaire nuair a bhíonn Santiago Nasar bás.

Athchúlaíonn an t-am timthriallach, a d’úsáid García Márquez mar sin ina chuid saothar, anseo dianscaoilte go cúramach i ngach ceann dá chuimhneacháin, arna atógáil go néata agus go díreach ag an scéalaí, atá ag tabhairt cuntas ar an méid a tharla i bhfad ó shin, a théann chun cinn agus a aischéimnigh ina chuid scéal agus tagann sé tamall fada ina dhiaidh sin chun cinniúint na marthanóirí a insint. Tá an gníomh, ag an am céanna, comhchoiteann agus pearsanta, soiléir agus débhríoch, agus glacann sé an léitheoir ón tús, fiú má tá toradh an phlota ar eolas aige. Feabhsaítear an chanúint idir an miotas agus an réaltacht anseo, arís, le prós a bhfuil an oiread sin spéise ag baint leis go n-ardaíonn sé í go teorainneacha na finscéalta.

Bás Ivan Ilyich

Is é an carachtar a tharraing Tolstoy ná Iván Ilitch, uachtarán na Cúirte Críche. Péinteálann an t-úrscéalaí saol neamhéifeachtach agus amú Ivan agus déanann sé cáineadh géar ar an uaisleacht, rud a raibh aithne mhaith aige air. Ní amháin go léiríonn an t-úrscéal seo sceimhle pearsanta an bháis ar Tolstoy, ach nochtann sé an trua domhain a spreag an duine uafásach agus lagtrá ann.

San úrscéal seo le Tolstoy, déantar cáineadh láidir ar an maorlathas, ós rud é, le dul suas, teastaíonn Ivan uathu chun stop a chur ag maireachtáil. Tá a chairde a áitíonn sna háiteanna íochtaracha ag fanacht lena bhás chun a áit a ghlacadh. Léiríonn an leabhar seo coimhthiú Iván Ilyich, díríonn sé níos mó ar a chuid oibre ná ar a mhuintir. Tá an príomhcharachtar marbh cheana féin sa saol nuair a dhéantar coimhthiú air agus nach gcónaíonn sé an saol go daonnachtúil, is é sin an fáth go gcailleann sé eagla an bháis ... fanann sé air.

Bás i bhfeoil

Scéal anam traochta, nach bhfuil in ann maireachtáil ach i ndéantúsán, a aimsíonn go tobann an áilleacht spontáineach a nochtann go dícheallach agus gan leisce i bhfigiúr an déagóra. Scríobh Mann an saothar seo i stíl mósáic, beacht, cúramach agus thar cionn ag an am céanna, agus a chuireann síos go héifeachtach ar atmaisféar suaimhneach agus básaithe na Veinéise ildaite.

Foilsithe i 1914, Bás i bhfeoil úrscéal bunúsach ab ea é chun clú agus cáil na Thomas Mann, a fuair an Duais Nobel sa Litríocht, á mheas mar cheann de na príomhfhigiúirí i litríocht chomhaimseartha na hEorpa.

An Gatsby Mór

Níl sé éasca Fitzgerald a léamh. Tá fiú iad siúd a shéanann go díreach é. Ach tá rud éigin ag baint leis an úrscéal beag seo, agus an pointe atá aige ar an Dorian Gray níos inláimhsithe… Cé hé Gatsby, an carachtar a thugann a ainm ar cheann de na miotais a chruthaigh an t-úrscéal san XNUMXú haois? Is mistéir é, an fear a chum é féin agus a chaith cóisir ollmhór chun Daisy Buchanan, a raibh grá aige dó tráth, a bhuachan ar ais.

Tá muid sna fichidí, i Nua Eabhrac, agus caitheann Gatsby cóisirí ag a Ard-Mhéara iontach Long Island ina bhfuil an tarraingt is enigmatic úinéir an tí, milliúnóir a d’fhéadfadh a bheith ina dhúnmharfóir nó ina spiaire, buachaill gan aon rud a tháinig chun bheith saibhir, laoch tragóideach a scriostar agus é ag druidim lena bhrionglóid: athchleachtadh a leannáin.

Dún don chroí fiáin

In aice leis an gcroí fiáin tá an iarracht beathaisnéis Joana a thógáil óna óige go dtí aibíocht, cuardach a dhéanamh ar an bhfírinne istigh, staidéar a dhéanamh ar chastacht an chaidrimh dhaonna, ag iarraidh dearmad a dhéanamh ar bhás, bás a hathar, nach nglacfaidh Joana go deo leis.

Níl amhras ar éinne inniu go bhfuil obair Clarice Lispector, inár gcuid ama, ar cheann de na heispéiris is doimhne chun téamaí a chur in iúl dúinn: tost agus an fonn cumarsáide, uaigneas i ndomhan ina ndéanann cumarsáid bhréige sinn a thumadh gan chabhair, an staid na mban i ndomhan a chruthaigh fir ...

Oráiste Clockwork le Anthony Burgess

Úrscéal chomh tragóideach agus gortaitheach is atá sé go domhain i ngnéithe nach ndéantar imscrúdú orthu i gcónaí i ngnáth-scéal. Síceapaite agus cumas, nó comhtharlú contrártha ceannaire síceapatach atá in ann a mhianta is olc, reiligiún a dhéanamh, go háirithe sna laethanta óige sin inar féidir le haon idéal a bheith go maith, fiú foréigean foréigin.

Scéal nadsat sna déaga Alex agus a thriúr cairde drugaí i ndomhan cruálachta agus scriosta. Dar le Burgess, is é Alex “na príomhthréithe daonna; grá ionsaitheachta, grá teanga, grá na háilleachta. Ach tá sé óg agus níor thuig sé fós fíor-thábhacht na saoirse, a thaitníonn go foréigneach leis. Ar bhealach áirithe tá sé ina chónaí in Eden, agus nuair a thiteann sé (mar a dhéanann sé i ndáiríre, ó fhuinneog) is cosúil go bhfuil sé in ann a bheith ina fhíor-dhuine ».

INFHEISTÍOCHT TÚ GO FHIOS AGAM MO UIMHIR SHORT: «Airm mo chroise»