Na 3 leabhar is fearr le William H. Gass

Tá an litríocht lán le húdair iontacha a d’fhan sa dara líne don léitheoir meánach. Tá mé ag tagairt don léitheoir caighdeánach sin go bhfuilimid go léir, sáithithe le sárdhíoltóirí, ina beathaisnéisí do-labhairt ar mhiotais neamhleanúnacha nó, ar a mhalairt, leabhair shár-shofaisticiúil nach mbaintear taitneamh as i gcónaí gan roinnt suanbhruith eatarthu (a Joyce y Kafka logh dom).

Is fíor freisin gur ábhar blas é gach rud sa deireadh. Ach sa rogha deiridh sin cuirtear go leor deiseanna ar fáil do dhuine amháin nó don duine eile. Agus ansin glacann scileanna margaíochta gach ceann acu le huirlisí riachtanacha.

Ní ceist í bunús na litríochta a chroitheadh. Ach is cóir é sin a aithint, go tagann an oiread sin geniuses agus a lán eile fós i obscurantism tóir. Déanta na fírinne, tá sé aisteach i gcónaí an fionnachtain iarbháis sin a fháil ar an scríbhneoir spéisiúil. Cad a tharlóidh? Nach raibh sé ina scríbhneoir maith roimhe seo?

Ach ag dul ar ais go Uilliam H. Gass (nó ag tosú mar is dóigh liom nár luadh sé ina phost féin fós), san údar Meiriceánach seo faighimid an t-údar a bhuaigh duaiseanna, atá aitheanta agus urramaithe go hoifigiúil ag go leor údair iontacha mar Susan Sontag o Wallace altrama, ach tá a fhios ag Dia cén fáth balbh sa tábhacht tráchtála eile sin.

Agus tá a shaothar líonta le húrscéalta agus le scéalta iontacha, b’fhéidir ró-áitiúil, dírithe ar roinnt idiosyncrasies go mór as sin, ó dhomhain SAM, ach sa deireadh ag cur thar maoil leis an gcine daonna agus an seanchas áille sin atá leagtha amach ag na scéalaithe móra le rá. Eisseanachas trom agus lom. Cosúil le lyric uaireanta melancholic a phléann go mion, ach gan athbhrí, a bhfuil againn ar fad taobh istigh sna leabhair eile a scríobhann gach duine ar a son féin.

Na 3 Leabhar Molta is Fearr le Wiliam H. Gass

Ádh mór Omensetter

Ag deireadh an XNUMXú haois, fuair baile na Sile, i stát Ohio, teaghlach strainséirí, na Omensetters. Ón gcéad nóiméad, tá meas ag a áitritheoirí ar phearsantacht mhaighnéadach cheann an teaghlaigh, Brackett, agus an t-ádh a bhíonn i gcónaí in éineacht leis. Mar sin féin, ní ghlacann gach duine go maith leis. Díríonn an tUrramach Jethro Furber, i dtréimhse an díghrádaithe meabhrach agus spioradálta, a fuath ar Omensetter Brackett.

Leathnaíonn an t-aighneas idir an dá cheann ar fud an bhaile, á shuíomh, ag cothú bunaithe ar na fuatha sinsear a bhogann níos mó ná grá, go háirithe nuair a bhíonn grá ag fágáil áit le blianta, i mbeagnach gach cás...

Tá na fócais neamhrialta éagsúla idir na príomhphearsana agus na carachtair chomhlántacha i bhfabhar mearbhall áirithe réamhbheartaithe i dtreo léamh a chríochnaíonn ar an scitsifréine idir imprisean agus fhírinne. Toisc sa deireadh níl aon fhírinne ann agus tá gach rud ann de réir a ndeirtear nó a chreidtear a dúradh. Cleachtadh léitheoireachta an-suimiúil, casta ach a shaibhríonn i gcónaí. Glacann an scríbhneoir féin nó in áit an guth a thógann isteach sa phlota sinn agus tugann sé cuireadh dúinn a bheith rannpháirteach sa saol corraitheach a ghluaiseann go bríomhar in áit chomh aisteach agus atá gar.

I gcroílár chroí na tíre

Tar éis a fhoilsithe i 1968, tháinig In the Heart of the Heart of the Country chun bheith ina chlasaic de litríocht Mheiriceá agus choinnigh sé aura áirithe de leabhar cultúir, sraith scéalta atá ina oidhre ​​ar phrós Faulkner agus Gertrude ag an am céanna. Nua-aoiseachas Stein, agus déanann sé sin scéal a thíre a athnuachan in éineacht le saothar údair mar Donald Barthelme, William Gaddis, John Barth agus Robert Coover.

Tá an dá úrscéal gearr agus na trí ghearrscéal a chomhdhéanann In the Heart of the Country lonnaithe san Iarthar Láir agus cuireann siad íomhá chumhachtach, mhiotasach ar fáil den Mheiriceá is doimhne agus is fíor. Labhraíonn siad faoi fhoréigean, uaigneas, caidreamh speisialta leis an dúlra, agus thar aon rud eile, leochaileacht an duine agus na caidrimh a bhunaíonn sé lena thimpeallacht.

Déanann Gass teorainneacha an scéil a iniúchadh agus a leathnú, drámaí le focail agus iad a thumadh chun toisí nach bhfuil ar eolas sa litríocht go dtí seo a bhaint amach. Tá meas mór ag scríbhneoirí ar nós David Foster Wallace agus Cynthia Ozick ar a saothar.

Maidir leis an gorm

An smaoineamh ar a bhfuil ann, i ndáiríre, de chomhdhéanamh áit theoranta a chuireann ár riocht orainn. Ghluais na smaointe sin an t-údar ina spás ficseanúil. Agus san obair neamhfhicsin seo tógann an cheist leibhéal níos intleachtúla, níos fealsúnachta fós.

Tosaíonn an aiste seo le William Gass, a mheastar a bheith ar cheann de na cinn is bunaidh den XNUMXú haois, ó cheist a chuir muid uile orainn féin uaireanta: an é an dath is cosúil atá amuigh ansin agus a fheicim i m’intinn - mar shampla , gorm - an ceann céanna a fheiceann daoine eile?

Chun an cheist seo a fhreagairt, tógann an t-údar sinn tríd an ‘talamh gorm’ i measc rudaí gorma, neacha beo, nathanna cainte agus mothúcháin – nó iad siúd a aithnítear mar ghorm fiú mura bhfuil siad. Toisc nach dath amháin é gorm, is focal é a dhathaíonn gach rud a mbaineann sé. I measc na n-Angla-Shacsanach, tá an gnéas gorm, a dtiomnaíonn Gass cuid mhór den aiste seo dó, agus dá láimhseáil go minic achrannach sa litríocht.

Is í an fhadhb atá ann go bhfuil na focail 'nach bhfuil grá go leor', agus beidh sé indéanta ach a bhaint as an croílár an ghnéis - a gormacht - trí iad a úsáid i gceart. Chun é seo a léiriú, úsáideann Gass téacsanna le húdair chomh héagsúil le Virginia Woolf, Henry Miller, William Shakespeare agus Colette.