شناخت یکدیگر در چه شرایطی نادرست است. به احتمال زیاد از لحظه ای فاجعه بار که در شرایط نامطلوب با فردی ملاقات می کنید ، هر بار که چهره او را می بینید ، دوباره آن رنجی را که شما را با او متحد کرده است ، تجربه می کنید.
اما در همان زمان چیزی از انسانیت اساسی در تراژدی وجود دارد ، اتحاد در مواجهه با یک دشمن مشترک که شکست دادن آن آسان نیست. ICU به فضایی برای همزیستی چهار مادر تبدیل می شود که با آن دشمن غیرمنتظره روبرو شده اند ، با آن شرارت نمایندگی های مختلف که به محبوب ترین قسمت زندگی آنها ، فرزندانشان وارد شده است.
در آن لحظات مشترک غیر منتظره ، بین احساسات ملموس که تنفس را از اعماق روح محدود می کند ، بین احساسات متناقض ناشی از ترس و ناامیدی ، لحظاتی بین عمیقاً تراژیک و پدیدار درمانی ، برای قهرمانان و خواننده.
روال عادی به یک خاطره خوش تبدیل می شود ، معمولی به یک داستان استثنایی از آنچه می توانست باشد تبدیل می شود. عشق نیروی غیبت را با نیاز جسمانی ضروری خود به دست می آورد. همه چیز سرریز می شود. این چهار زن با هم تنهایی را پشت سر می گذارند ، چهار مادری که تنهایی آنها را شریک بدبختی می کند. آنها با هم گریه می کنند ، سرنوشت را نفرین می کنند ، با احساسات ناپایدار خود روبرو می شوند ...
اما با کنترل کامل رویدادها ، حتی ممکن است لحظه ای از آشتی با زندگی فرا برسد. کارمن ، یکی از مادران ، فرصتی برای معکوس کردن رویدادها دارد. دخترش مورد اصابت قرار گرفته و بین دو ساحل سرگردان است ، اما مداخله او به عنوان یک مادر می تواند ضروری باشد تا او را ترک نکند ...
من تحت تأثیر نقل قول خاص او از این کتاب قرار گرفتم ، که از زمینه ای به همان اندازه مناسب برای آن لحظات غیر واقعی مطلق آورده شده بود. ادبیات داستانی فضایی است که ما در آن واقعیتی را که باید زندگی کنیم تطبیق می دهیم. نویسنده این نقل قول را از کتاب Dracula آورده است: «به خانه من خوش آمدید. آزادانه ، با اراده خود وارد شوید و بخشی از خوشبختی را که به ارمغان می آورد ترک کنید. در بخش مراقبت های ویژه هر بیمارستانی ، همیشه بخشی از خود را که خوشحال بود ، لحظه ای یا به طور کامل ترک می کنید.
می توانید کتاب را بخرید بخشی از شادی هایی که به ارمغان می آورید، جدیدترین رمان توسط Joan Cañete Bayle ، در اینجا: