برخی از نویسندگان، هنرمندان، موسیقی‌دانان یا هر خالق دیگری این بخت، اقبال یا تقدیر را دارند که از هیچ، شاهکاری خلق کنند. در مورد هنر شریف نویسندگی، پاتریک سوسکیند برای من او یکی از کسانی است که شانس یا خدا او را لمس کرده است.
علاوه بر این، من مطمئن هستم که رمان او عطر (در اینجا مرور شده است) یکباره نوشته شد به هیچ وجه نمی تواند باشد. کمال مطلق (هیچ ارتباطی با سایه ها یا تلاشهای بیهوده آن ندارد) با نظم و انضباط مطابقت ندارد ، بلکه با شانس ، با زودگذر مطابقت دارد. زیبایی کامل یک امر اثرگذاری است ، هوس است ، هیچ ارتباطی با منطقی ندارد.
شخص یا چیزی واقعاً دست نویسنده را داشت تا در نهایت چنین اثری کامل بنویسد. در رمان معروف عطر، حس: بوی ، قدرت حسی واقعی خود را به دست می گیرد ، که توسط مدرنیته مورد ستایش قرار گرفته است ، توسط دیداری و شنیداری. آیا هنگامی که با یک بو مرتبط است ، یک حافظه قوی تر از همیشه نیست؟
اتفاق غم انگیز بعدا می آید. شما به عنوان یک خالق می دانید که دیگر هرگز نمی توانید این کار را انجام دهید ، زیرا این شما نبودید ، دستان شما توسط دیگران اداره می شد و متعلق به دیگران بود.
اینطور نبود دوست پاتریک؟ به همین دلیل است که شما در سایه نویسنده باقی می مانید. بدون نشان دادن ناامیدی خود از آشنایی با شکوه فرایند خلقت.
با این حال ، مزیتی وجود دارد که به تلاش ادامه دهید. از این رو ، من تشویق می شوم به آن دو رمان خوب دیگر اشاره کنم که می توانند از پایین ، از تعمق ، یکی از معدود آثار آثار را از پایین همراه کنند.
3 رمان توصیه شده توسط پاتریک ساسکیند
عطر
برای همه با استفاده از دلیل یا بدون هیچ دلیلی مطالعه لازم است ، زیرا ممکن است با بو کشیدن این صفحات آن را بازیابی کنید.
خلاصه: کشف مجدد جهان در زیر بینی ژان باتیست گرنویل برای درک تعادل بین خوب و بد در غرایز ما ضروری به نظر می رسد.
گرنوئی بدبخت و مطرود در جستجوی جوهرها با حس بویایی ممتاز خود، احساس می‌کند که می‌تواند عطر شگفت‌انگیز خود خدا را با کیمیاگری خود ترکیب کند. او در خواب می بیند که روزی کسانی که امروز او را نادیده می گیرند، برایش سجده می کنند.
هزینه ای که برای یافتن جوهر مقاومت ناپذیر خالق ، که در هر زن زیبا قرار دارد ، در رحم آنها که زندگی در آن جوانه می زند ، بسته به تأثیر نهایی عطر به دست آمده می تواند کم و بیش گران باشد ...
کبوتر
اندکی پس از عطر منتشر شد ، حداقل چیزی که پاتریک ساسکیند می توانست به آن امیدوار باشد ، انتقادات بی دلیل بود. حداقل او اصراری به تکرار فرمول های موفق نداشت. احترام گذاشتن به کار خود برای جاودانه شدن شما ضروری است و در صورت عدم وجود آن ، آن را با قسمت های دوم لکه دار کنید ، کشنده است.
اگر این رمان به نام خالق دیگری نامگذاری می شد ، ممکن بود پروازهای بیشتری انجام دهد. به احتمال زیاد این قصد مزاحم از رویایی یا وسواسی حتی بهتر از آن است La مسخ کافکا، اما قبل از آن عطر ، همچنان رمان خوبی برای خشک شدن باقی می ماند.
خلاصه: کبوتر داستان حادثه ای در پاریس است. حکایتی از زندگی روزمره غیرعادی که آنقدر گسترش می یابد که به ابعاد یک کابوس می رسد. یک شخصیت منحصر به فرد یک روز متوجه حضور غیرمنتظره یک کبوتر در مقابل اتاقی می شود که در آن زندگی می کند.
این اتفاق ناخواسته و کوچک در ذهن قهرمان داستان ابعاد وحشتناکی به خود می گیرد و در همان زمان به سفری در زندگی او تبدیل می شود به یک کابوس وحشتناک و گروتسک ، که خواننده شاهد آن خواهد بود.
ساسکیند ، استاد کنایه و وسواس ، بار دیگر هدیه خود را در ساختن ، بر اساس پارادوکس یا نادر بودن ظاهری ، استعاره اخلاقی آشکار برای زمینه وجودی انسان آشکار می کند.
داستان آقای سامر
وقتی به یک مرد کاملاً عجیب نگاه می کنیم ، چه اتفاقی می افتد؟ چه چیزی ما را به سمت عجیب و غریب می کشاند؟ در بسیاری از مواقع ما دوست داریم بدانیم آن مرد خشن چه می کند ، آن زن با نگاه گمشده یا آن پسر با سلام زودگذر. آقای سوم ممکن است در نهایت پرحرف باشد. او مرد بسیار عجیبی است ، اما چیزهای زیادی برای گفتن دارد ...
خلاصه: داستان آقای سامر زندگی پسری از شهر کوچک را روایت می کند که همسایه ای عجیب دارد و هیچکس نام او را نمی داند ، بنابراین او را آقای سامر نامیدند. یک عابر پیاده عجیب که می تواند به خوبی راه برود ، راه برود و راه برود تا زمانی که به نظر برسد دیگر نمی تواند این کار را انجام دهد و سپس راه رفتن را ادامه دهد.
روزهایشان اینگونه می گذرد. داستان آقای سامر داستان کوتاهی است که توسط پاتریک ساسکیند نوشته شده و توسط ژان ژاک سمپن تصویر شده است. سبک مورد استفاده در تصویرسازی های ساسکیند و سمپه ظاهری کودکانه و ساده لوحانه به داستان می بخشد.
با وجود این ، این داستان بیش از یک داستان نوجوان است ، زیرا قهرمان داستان چیزهایی را که برای کودکی در سن خود بسیار عمیق است در نظر می گیرد و درد و رنجی که آقای سومر با آن زندگی می کند نیز نشان داده می شود.
داستان به صورت اول شخص توسط قهرمان کتاب ، که نامش هرگز مشخص نیست ، روایت می شود و در بزرگسالی تجربیات دوران کودکی خود و خاطرات خود از آقای سامر را به خاطر می آورد.
