3 کتاب برتر از جاناتان کو

همه چیز در ادبیات جایگاهی دارد، حتی پیچیدگی رسمی به عنوان ابزاری که برای دستیابی به زمینه بزرگتر در زمینه تقریباً همیشه انتقادی در مورد جاناتان کو. کویی که می‌داند چگونه رمان را آتش خاص خود بسازد، جایی که با قلم زنده‌شده‌اش، غرور و آداب و رسوم را می‌سوزاند.

بهترین کار این است که بتوانید از همه گزینه ها مانند موسیقی یا هر جنبه خلاقانه دیگری لذت ببرید. اگرچه درست است که برای وارد شدن به Coe با تضمین رضایت از خواندن ، باید در این تمرین خواندن مانند دونده ای که برای یک ماراتن آماده می شود سخت گیر باشید.

هنگامی که آماده شکستن فکری با رمان هایی با این پیچیدگی شدید ، کاملاً از طعم کوبنده لذت خواهید برد ، با کنایه هوشمندانه ای که شما را با روحیه انتقادی پر می کند.

همه اینها بدون فراموش کردن آن Coe یک سازنده قاب عالی سیاه است، طنز- رفتار ، فعلی و حتی درون نگرانه ، ترکیبی بین میلان کوندرا y آمیز Dashiell Hammett، با توجه به لحظه توسط یک یا یک مرجع دیگر. این یک چیز خوب درباره نویسنده ای است که داستان را به عنوان طرحی می داند که با عناصر بسیار دیگری در جستجوی ایده آل رمان بی زمان درک شده است. و کو قطعاً موفق می شود.

3 کتاب برتر پیشنهادی توسط جاناتان کو

باران قبل از بارش

تحت این عنوان با پژواک های وجودی و طبیعت گرایانه ، ما تاریخی بین صمیمی و اگزیستانسیالیستی می یابیم. از آنجا که گوش دادن به شهادت حیاتی عمه روزاموند توسط خواهرزاده اش گیل و دخترانش این داستان را به ما نشان می دهد که شاید همه ما قبل از مرگ باید با قطعیت ترین حقیقت خود ، آن حدیثی را که تقریباً هرگز به طور کامل بیان نشده است ، ثبت کنیم.

نوارهایی که رزاموند گذاشت در ابتدا برای گیل نبود ، برای او این قسمت سوم میراث ملموس بود که با برادر دیگرش و با ایموژن عجیب و غریب به اشتراک گذاشته شد ، دختر نابینایی که تقریباً هیچ کس چیزی به یاد نمی آورد مگر اینکه یک قطعه اساسی شود. در زندگی روزاموند

هنگامی که گیل به صدای خاله‌اش گوش می‌دهد و به عکس‌هایی که به صورت گرافیکی آنچه را که روایت شده است پیوند می‌دهد، متوجه می‌شود که بدون شک بهترین دارنده آن میراث خاص، غریبه کور خواهد بود. اما روزاموند همچنین در نهایت مایل بود که یکی از اعضای خانواده‌اش سخنان پس از مرگ او را بشنود اگر ایموجن ظاهر نشود.

و آنچه گیل در آن کلمات کشف می کند ، سرنوشتی را که از نقطه ای دور از منشاء بر روح او نوشته شده است دنبال می کند و در نهایت همه چیز را توضیح می دهد.

نمایشگاه 58

آن سال 1958 که کو ما را راهنمایی می‌کند، سالی بود، در میانه‌ی جنگ سرد، که در آن بروکسل به عنوان شهری که میزبان نمایشگاه مربوطه‌ای بود که نمایشگاه امروزی نمادین Atomiun برای آن ساخته می‌شد، خود را به روی جهان گشود. با بازی اتم ها به عنوان نماد فرهنگ های مختلف.

اما به نظر می رسد که Coe یک داستان جاسوسی طنزآمیز و طنزآمیز درباره دیپلماسی ، سیاست بین الملل ، تنش های معمول آن روزهای جاسوسی و ضد اطلاعات را وارد کند ...

توماس فولی ، یک کارمند دولتی از سرزمین انگلیسی خود ، به بروکسل می رسد ، و او باید سرانجام وظایف جاسوسی درجه یک را با زور بیاموزد در حالی که جهان شخصی او از زلزله ای در بالاترین درجه رنج می برد.

طنز گروتسک اما هوشمندانه ، قلم موهای طرح همراه جان لو کاره و یک پایان فوق العاده در میانه اخلاقیات درباره تصمیماتی که در زندگی می گیریم.

چه معامله ای!

عنوانی که در حال حاضر به طنز و کنایه با بلغم بولسکی تحمیلی این نویسنده انگلیسی اشاره می کند. او دوباره یک داستان را به عنوان یک رمان پلیسی مبدل می کند تا طنز خاص خود (در این مورد انتقادی وحشیانه) تلقی شود.

خانواده وینشاو از قدرت و شناخت کافی برخوردارند تا در جامعه ای که به هوس های سرمایه داری خود متعهد و تحقیر شده است ، خود را سردار جدید بدانند.

با آن اسیدیته طنز طعنه آمیز که پس از خنده به پایان می رسد باقی مانده کینه و قادر به افشای انواع شرم اجتماعی و سیاسی ، ترکیب هر یک از Winshaws از آن جامعه انحطاط انگلیسی در آخرین نمونه ساخته شده است ظاهر و کلمات خوب تنها یک غم انگیز برای حفظ موقعیت برتر از همه چیز و همه است.