صحبت در مورد Espido freire این است که از زودهنگام ادبی صحبت کنیم. این نویسنده ، که قبلاً دریافت کرده است جایزه سیاره با 25 سال (جوانترین کسانی که به آن دست یافتند) از همان دوران کودکی به آرزوی نوشتن به عنوان شیوه زندگی دست یافتند. نقطه عطفی در صحنه ادبی اسپانیا و بازتابی برای همه آن جوانان با نگرانی های حیاتی که در اولین طرح های کتاب منعکس شده است.
و از اواخر دهه 90 تا امروز ، بیش از 20 کتاب در حال تألیف کتابشناسی با وزن ، سازگار و با شخصیت هستند. کتابهای مقالاتی جدید ، مشارکت مداوم در مطبوعات و رادیو ، نویسنده ای چند وجهی که هرگز ما را شگفت زده نمی کند و حتی قادر است در رمانهای خود به ژانرهای مختلف بپردازد.
زمان تأسیس تریبون آثار او فرا رسیده است ، من بدون تأخیر بیشتر به آن می رسم.
کتابهای پیشنهادی اسپیدو فریر
هلو یخ زده
شرایط طبیعی بر اساس آنچه این رمان باید برای نویسنده اش تصور می کرد ، باعث می شود که این اثر را در وهله اول قرار دهم. بردن سیاره با 25 سال امتیازات زیادی دارد. بنابراین در مورد اسپیدو و خوانندگان جدید آن نیز چنین اتفاقی می افتد.
اولین نوشتن ، هر نیتی برای نوشتن از دوران جوانی همیشه تمرین رهایی است. آنچه بعد اتفاق افتاد ، به رسمیت شناخته شدن افتخاری خواهد بود که هرگز انتظارش را نداشتیم. السا ، نقاش جوان ، مجبور است خانه اش را در برابر تهدیدهای مرگ که دلیل آن را نمی داند ترک کند و به شهر دیگری می رود تا با پدربزرگش زندگی کند.
السا در آن نوع تبعیدی که هیچکس نمی خواهد آن را جدی بگیرد ، در روابط انسانی پیچیده ای که از وقف خود برای نقاشی غافل شده بود ، غرق می شود و بین سابقه خانوادگی خود و بیش از همه ، پسر عموی خود با یکی از آنها حرکت می کند. که نام و نام خانوادگی مشترک است. به این ترتیب او با شکنندگی ، اشتباهات ، مخلوط هویت ها ، زندگی اشتباه و بدون اطلاع از آن روبرو می شود. آیا ممکن است حتی هنگام مرگ هم سردرگمی ایجاد شود؟
مرا الخاندرا صدا کن
پیچ و تاب موضوعی نویسندگان همیشه برای من جذاب به نظر می رسد. گذر اسپیدو به رمان تاریخی قبلاً در اثر قبلی اتفاق افتاده است و برای من ، در این است که به اوج خود می رسد. وقتی نویسنده ای وارد ژانر جدیدی می شود ، روحیه داستان نویسی او هنوز دست نخورده است.
پرتاب به حوض ناشناخته ها ، فراتر از فضایی که در آن فرد طاقچه ای امن دارد ، در کارهای خلاقانه و حتی ضروری تشویق کننده است. در آن زمان من قبلاً این رمان را مرور کرده بودم اینجابه من یک عصاره بازیابی می کنم:
الخاندرا ، آخرین تزارین کشف می شود که از همه درخشش ، قدرت و نفوذش محروم شده است. در آخرین لحظات خود قبل از پرواز ادعایی (که در واقع به جمله خلاصه در زیرزمین خانه ختم شد) ، او مجبور شد با آن برخورد با واقعیتی تلخ روبرو شود ، که در آن نفرتی که می تواند از یک قوم روسی که هرگز هرگز او احساس کرد که او سخت ترین انتقام را پیش بینی کرده است.
روایت سپس بر گذر حافظه آلخاندرا از زندگی خود او ، در اولین سالهای او به عنوان شاهزاده خانم آلیکس تمرکز می کند. برای همه شرایط زندگی می کرد ؛ با نورها و سایه هایش الخاندرا همه چیزهایی را که تجربه کرده است از طریق منشور داوری خود در سایه یک پایان نزدیک احتمالی بیان می کند.
فراتر از سرنوشتی که ورود او به تاج و تخت روسیه برایش رقم زده بود ، در آن لحظاتی که واقعیت از نظر جسمی دردناک به نظر می رسد ، الخاندرا تمرین درون نگری را انجام می دهد. شاید او نمی دانست یا نمی تواند همه چیز را که در درونش وجود داشت بیان کند ، اما مطمئن بود که یک روح مهربان بر او حاکم است.
خواننده با نزدیک بودن شخص اول به استدلال های شما گوش می دهد. در همین حال ، ملکه الخاندرا با اطمینان از آن شب تاریک فکر می کند که احتمالاً آخرین درخواست خود را ارائه می دهد.
جین عزیز ، شارلوت عزیز
وقتی نویسنده ای مجذوب موضوعی می شود ، بلافاصله به خواننده منتقل می شود. هیچ چیز بهتر از خواندن آنچه در واقع نویسنده را وادار به نوشتن می کند ، ندارد. این کتاب از نظر این ایده بسیار غنی است. اسپیدو فریر از شیفتگی که زندگی و آثار آن رهایی بخشیده است فرار نکرده است جین آستن و خواهران برونته.
در نتیجه این طلسم ، آرزو در او ایجاد شد تا با معمایی روبرو شود که تا کنون هیچ دانشمندی نتوانسته است به طرز رضایت بخشی آن را کشف کند: چگونه چهار زن مجرد و فقیر ، خودآموخته ، با وضعیت بد بهداشتی ، در روستا منزوی شده اند. در قرني كه دغدغه هاي فكري آنها دقيقا افزايش نيافت ، آنها قبل از قرنطينه درگذشتند ، آنها موفق شدند دهها رمان برتر در ادبيات بنويسند.
نویسنده سپس تصمیم گرفت سفری را در جهان خیالی و جغرافیایی جین آستین و برونتس انجام دهد و این کتاب خاطرات آن سفر است.
