چه دیوید ون او شخصیت نویسنده صبور است ... منظور من آن نوع نویسنده ای است که به دلیل الزامات مادی هرگز این گونه نیست. اگر شما نویسنده هستید ، به این دلیل است که شما می نویسید ، زیرا شما از این که در اوقات فراغت خود را در جلوی داستان برهنه خود که در پشت صفحه کامپیوتر نمایش داده می شود ، قفل کنید لذت می برید.
اگر دوست دارید بنویسید ، به این دلیل است که دوست دارید خود را در داستانهایی که دیگران بیان می کنند از دست بدهید ، بدون آن غرور که شما را وادار می کند آنچه را که از درون خلاقیت شما متولد نشده است ، تحقیر کنید. دیوید وان سالها نویسنده بود وقتی آن را فقط در خانه (اگر دلشان می خواست) یا حداکثر یک همکار می خواندند. و هنگامی که چوب تصادفی سرمقاله را به دست گرفت ، به نوشتن ادامه داد زیرا به سادگی نویسنده بودن خود را متوقف نکرد.
ممکن است به نظر برسد ، اما چوب آن نویسنده به این صورت پرداخت می شود. سپس موفقیت می آید ، آن قدرت بی شمار ممکن و ناممکن که فرصت ها را بر اساس آنچه که شما قادر به صیقل دادن به هنر خود بوده اید آشکار می سازد. و میل ناشران برای شرط بندی بر شما ، آن نویسنده ناشناس.
بیش از یک دهه پس از نوشتن اولین کتاب خود ، دیوید ون او سرانجام توانست افسانه خودکشی خود را منتشر کند ، داستانی آشکار در مورد خود زنده ماندن. و البته ، یکی دیگر از عوامل مهمی که می تواند نویسنده را به سمت موفقیت سوق دهد ، دقیقاً همین است ، نوشتن با حقیقت فاحش شما. آنچه معتبر نیست به فروش نمی رسد زیرا هیچ کس آن را باور ندارد.
و بنابراین ما نویسنده ای صبور را می یابیم که متقاعد شده است از اعماق بشمارد تا خوانندگان بیشتری را متقاعد کند. نویسنده ای که به ویژه در بسیاری از مواقع با او آهنگ می گذارد کورمک مک چارتی، هر دو مصمم به دیدن قسمت تاریک هستند که می تواند فضای داخلی ما را در خود جای دهد.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط دیوید وان
جزیره سوکوان
این جزیره به عنوان نماد بهشت نیز قطب مقابل خود را دارد. نمونه های شناخته شده ، از راه دور رابینسون کروزو از دانیل دفو، به جزیره خیره کننده شاتر در دنیس لهان.
در مورد جزیره سوکوان با داستانی روبرو می شویم که به جن گیری غیرممکن خود دیوید در رابطه پدری آسیب زا اشاره می كند. در واقع داستان به این نکته اشاره می کند که در جستجوی یک فضای فیزیکی مشترک بین جیم ، پدر و روی ، پسر ، به دنبال ایجاد هماهنگی بین موجودیت خود در جزیره غیر دوستانه سوکوان هستند.
این اطمینان که بدهی ژنتیک و روح غلبه بر مناقشات می تواند برای همیشه در آنجا رها شود ، در حالی که این دو مرد با خالص به خانه باز می گردند ، از بین می رود زیرا ادعای بوکولیک به طور مستقیم بر سختی یک مکان دور افتاده تأثیر می گذارد که در نهایت می تواند در جستجوی دو دشمن آشتی ناپذیر باشد. زنده ماندن در یک فضای خصمانه
جزیره کاریبو
وقتی به این رمان نزدیک می شوید ، به سفری جدید در تاریکی فکر می کنید ، به سوی آن غریزه شیطانی که می تواند انسان را تحت سلطه خود قرار دهد و از بدترین حیوانات فراتر رود.
بعداً می توانید باور کنید که نه، این یک جستجوی موفقیت آمیز برای یک مقصد آزاد و به دور از جمعیت دیوانه کننده است. و با این حال این رمان در نهایت به چیزی بسیار متفاوت تبدیل می شود. ناگهان جزیره Caribou، همچنین در آلاسکا یخی، در وسط شهری بزرگ قرار می گیرد که در آن دو عاشق سابق به بهترین شکل ممکن زنده می مانند، عشق فرسوده ای که به بدترین تنهایی منجر می شود و از آن پنهان می شود. خود
سرمای جزیره کاریبو می تواند به جریانی تبدیل شود که از راهرو خانه ای که به زندان تبدیل شده است می گذرد. داستان گری و ایرن با سایه دخترشان رودا به جزایر دیگری تبدیل می شود که در هر عرض جغرافیایی داخلی قابل کشف است.
زمین
برای دیوید ون ، ادبیات صبورانه او تلخی از تجربیات خاص در خانواده است. تنها بهشت احتمالی دوران کودکی برای این نویسنده مقدمه ای غم انگیز برای بلوغ بود.
این‌گونه می‌توان فهمید که داستان‌های آن‌ها مملو از رنگی خیره‌کننده در مناظری است که غرق در خاکستری و سیاه شخصیت‌هایی است که همیشه در ورای نور قرار دارند، جایی که عجیب‌وغریب یا جنون، خشونت یا شعله‌ورترین افسون در آن جای دارد.
مردی جوان در بیست سالگی با مادرش زندگی می کند ، زنی که از همه چیز عقب مانده است و در مورد گروتسک زندگی خود فکر می کند که در پسری ظاهر می شود که فکر می کند او روشن فکر است. سرگشتگی او در تصور فرزندش از او به همان اندازه قوی و شدید است ، آینه ای که تغییر شکل داده است و همزیستی همیشه در آن نابود می شود ، در حالی که به سمت طوفانی ترین انسان نمی رود.
