به عنوان یک نویسنده اگزیستانسیالیست خوب ، شاید نماینده ترین این گرایش یا ژانر ، آلبر کامو او می دانست که خیلی زود نیاز به نوشتن دارد. منطقی است که یکی از نویسندگانی که بیشترین تلاش را برای استفاده از ادبیات داستانی برای رسیدن به روح در معنای نهایی آن داشته است، به عنوان نویسنده ظهور می کند، زیرا جوانی آن دانش هستی را پیش می برد. وجودی مانند آن زمین بایر که پس از رها شدن کودکی گسترش می یابد.
از این تضاد متولد شده در بزرگسالی ، بیگانه شدن کامو ناشی می شود ، این احساس که هنگامی که در خارج از بهشت هستید ، در بیگانگی زندگی می کنید ، در این گمان که واقعیت یک پوچی است که با اعتقادات ، ایده آل ها و انگیزه ها پوشانده شده است.
به نظر می رسد سرنوشت ساز است، و این است. از نظر کامو، وجود به معنای شک به همه چیز است، تا حدی که سرگردان باشد. سه رمان منتشر شده او (باید به یاد داشته باشیم که او در سن 46 سالگی درگذشت) اجمالی شفاف از واقعیت ما را به ما ارائه می دهد، از طریق شخصیت هایی که در خود گم شده اند. و با این حال، تسلیم شدن به آن بشریت برهنه از تدبیر شگفت انگیز است. یک لذت ادبی و فکری واقعی.
3 رمان توصیه شده توسط آلبر کامو
در خارج از کشور
این رمان از اولین دوره اگزیستانسیالیستی او برجسته است. و حقیقت این است که برای من آن دوره روایی معتبرترین دوره نویسنده است (بدون این که از آنچه بعداً نوشت) کاسته شود.
ایده های اولیه در این نوع ادبیات عمیق و متعالی طبیعی تر هستند ... شک در مورد این که ما کیستیم ، با این همه شرط بندی ، در سراسر کار ادامه دارد. مورسو می تواند همه ما باشد ، در معرض آینه ای که در آن ما قادر به تشخیص خود نیستیم.
خلاصه داستان: ما مورسو ، قهرمان داستان آن را ملاقات می کنیم که تحت شرایطی قرار دارد که مرتکب جنایتی به ظاهر بدون انگیزه می شود. نتیجه روند قضایی وی معنایی بیشتر از زندگی او نخواهد داشت ، که توسط زندگی روزمره خورده شده و تحت کنترل نیروهای ناشناس قرار دارد که با سلب شرایط افراد مستقل از مردان ، آنها را نیز از مسئولیت و گناه معاف می کند.
طاعون
شاید این اثر او نزدیک به واقعیت لحظه انتشار باشد. جنگ یا رایحه اولیه آن همه ما را در معرض احساسات غیرواقعی ، سوررئالیسم ، پوچ بودن زندگی قرار می دهد. تهدید حداکثر خشونت بین انسانها ، ما را از هر نوع دفاعی محروم کرده و مسیرهای غیرقابل تشخیص روح را برای ما باز می کند. افق های نه چندان دور در این قرن XNUMX بین همه گیری های کووید و دیگران ، طاعون خاص ما گسترش یافته به همه چیز ...
خلاصه: بدون شک ، این رمان در تصمیم گیری برای اهدای جایزه نوبل ادبیات به نویسنده اش در سال 1957 اهمیت زیادی داشت: اوج روایت این قرن ، تمثیلی تلخ و نافذ از دنیایی که فقط یک فاجعه موفق به انسانی شدن مجدد می شود به
رمانی مهیج، با تراکم زیاد و درک عمیق از انسان، به یکی از مسلم ترین آثار کلاسیک ادبیات فرانسه در تمام دوران ها و یکی از پرخواننده ترین ها تبدیل شده است. آلبر کامو (1913-1960) نویسنده ای متعهد به رویدادهای تاریخی بود که اروپا را قبل و بعد از جنگ جهانی دوم تکان داد.
یک روزنامه نگار مبارز ، مخالف همه احکام متعلق به زمان خود ، یک جدال طلب خستگی ناپذیر ، او کتابهایی به عنوان اساسی برای فرهنگ ما نوشت طاعون, در خارج از کشور، و دیگران.
سقوط
کامو در این اثر ، آخرین اثر داستانی خود ، قبلاً کاملاً خود را تسلیم پوچی ، اگزیستانسیالیسم پوچ و بدون پاسخ احتمالی کرده بود ، که توسط جنبش های ایدئولوژیکی بدون هیچ حمایتی محدود شده بود ، اما قادر به نقض همه چیز بود.
خلاصه داستان: پس از غریبه و طاعون ، سومین و آخرین رمان کامو ، که در آن ناامیدی انسان معاصر را منعکس کرد ، محکوم به زندگی در دنیایی است که تحت سلطه پوچی و مجبور به کشف است ، در پشت توهمات خوشبختی و فضیلت ، سختی بخشش ناپذیر یک واقعیت خصمانه
