با آن نقطه از آندروژنی ادبی ، دوگانگی برخی از نام ها در خدمت است Amélie Nothomb ایجاد پارادوکس اگزیستانسیالیستی مزین به آن جنبه افسانه ای که این نویسنده در آن بسیار خوشایند حرکت می کند.
و بنابراین ما به عشق کلود و دومینیک و ثمره دختری نگاه می کنیم که در پدرش کسی را که همه می گویند پدر و مادر هستند پیدا نمی کند.
از آنجایی که کلود احساس می کند نیازهای دیگری بیش از بی اهمیتی والدین تحت تأثیر قرار می گیرد ، این تنها نتیجه ای غیرقابل قبول از هدف باروری او است. از نظر او ، انسان میراث افزایش گونه ها ، گسترش کار را دارد. و او نمی تواند مانند ناز والدین وقت خود را برای ریزه کاری ها هدر دهد.
اوپیکن ، دختر ، با آن کمبود بزرگ می شود که غلبه بر آن دشوار است و باعث ایجاد درد داخلی و پوسته پوستی در خارج می شود. و تنها چیزی که او را تحریک می کند ایده انتقام از جهان ، نفرت بی تمرکز است.
در غیبت ها همیشه حسرت بیشتر از عشق در آنهایی است که باقی می مانند. این سرنوشت انسان است که بیشتر از گمشده ، ناموجود و ربوده شده قدردانی کند. بنابراین در گذر مالیخولیایی ìpìcene ما انسانی را پیدا می کنیم که به سوی نابودی غیرممکن مبهم شده است.
هدف این بود که به آن استعاری ترین لمس افسانه ای ، آن نقطه تمثیلی و ماورایی نمادها داده شود. و Nothomb راهی برای تطبیق فانتزی با واقعیت می یابد ، در آن ترکیبی عجیب و در عین حال جذاب که حتی امروزه به ما قرائت هایی با هزاران طعم ارائه می دهد.
ناتمب با زیرکی معمول خود روابط پیچیده پدر و فرزند و کینه های عشق بی نتیجه را بررسی می کند. و او این کار را با ساختن نوعی افسانه معاصر منحرف ، افسانه ای بی رحمانه ، که با مختصر ، دقیق و قدرتمند روایت می شود ، انجام می دهد.
هم اکنون می توانید رمان «نام های حماسه» را خریداری کنید Amélie Nothomb، اینجا: