وقتی به این نکته اشاره می شود که انقلاب فمینیستی خواهد بود یا خیر ، شکل هانا آرنت با شدت یک نقش اساسی ایستاده است. عمدتاً ما را در آینده قرن بیستم قرار می دهد، پارادایم قدرت دگرگون کننده شوم تمامیت خواهی ها برای هر دوره آینده. حتی اکنون که خود را در جهانی شدن غوطه ور می بینیم که دقیقاً راه حلی برای هیچ شری نیست...
مطمئناً در هر زمان دیگری آرنت تسلیم فلسفه می شد. اما زمانی که شخصی مانند هانا برای کتابشناسی خود به مأموریت رفت ، تصادفات به علیت اشاره می کند. یک کتابخانه عالی که خلاصه ای از فلسفه و سیاست را به طور کلی به پایان رساند. یا حداقل به عنوان خطوط موازی یک اثر فساد ناپذیر.
پیروی از مسیر a توماس مان هانا آرنت که از زمان تبعیدش در سال 1940 از ایالات متحده علیه نازیسم فریاد می زد، توانست به عنوان یک یهودی و به عنوان یک ایدئولوگ رو به رشد، به نیویورک برسد. هانا آرنت که در این دنیای جدید رهایی بخش یهودیان ساکن شد، همه آثار بزرگ خود را بین دهه 50 و 60 نوشت.
3 کتاب برتر پیشنهادی هانا آرنت
آزادی آزاد بودن
شبهه بیگانگی همیشه وجود دارد. این ایده که قدرت انتخاب به طور فزاینده ای برای ما محدود می شود ، یقینی است که با استفاده از کلمات تصنعی پوشانده شده است ، از سوی دیگر ، برای همزیستی در صلح نیز ضروری است. اما این بدان معناست که آزادی به جنبه های دیگری فراتر از فردگرایی سرکش که ما در آن تلاش می کنیم نیز مربوط می شود ...
آزادی چیست و برای ما چه معنایی دارد؟ آیا این فقط شامل فقدان ترس و محدودیت ها می شود یا شامل مشارکت در فرایندهای اجتماعی ، با صدای سیاسی خود ، شنیده شدن ، شناخته شدن و سرانجام به خاطر سپردن دیگران می شود؟
این مقاله که در دهه شصت در ایالات متحده منتشر شد ، اما تا به امروز به زبان اسپانیایی -و به آلمانی -منتشر نشده است ، سختی و قدرت اندیشه سیاسی هانا آرنت را منعکس می کند و تأملات او را در مورد آزادی ، با عمق زیاد و قادر به ارتباط ، با دقت و تسلط کامل می کند. به طرز شگفت انگیزی با چالش ها و خطرات زمان ما.
آرنت توسعه تاریخی مفهوم آزادی را به ویژه با در نظر گرفتن انقلاب های فرانسه و آمریکا دنبال می کند. در حالی که اولین نقطه عطفی در تاریخ بود، اما با فاجعه به پایان رسید، دیگری یک موفقیت پیروزمندانه بود، اما یک امر محلی باقی ماند. بازاندیشی درباره ایده انقلاب امروزه امری ضروری شده است و این اتحاد مجدد با هانا آرنت نشان دهنده انگیزه لازم برای نسل های جدید است.
آیشمن در اورشلیم
وقتی ترس حاکم است عدالت چطور؟ در سایه آنچه از اخلاق باقی مانده است خم شده یا به محاکمات خلاصه تبدیل شده است که در آن مرگ تنها حکم است. وقتی عدالت برای مدت طولانی ناپدید شده و قربانیان زیادی از بین رفته اند ، بازگرداندن ایمان به عدالت کار آسانی نیست.
پس از محاکمه ای که در سال 1961 علیه آدولف آیشمن ، سرهنگ دوم اس اس و یکی از بزرگترین جنایتکاران تاریخ انجام شد ، هانا آرنت در این مقاله به بررسی علل هولوکاست و نقش مبهم آنها در چنین نسل کشی پرداخت. شوراهای یهودی - موضوعی که در زمان خود ، مورد مناقشه خشمگین قرار گرفت - و همچنین ماهیت و کارکرد عدالت ، جنبه ای که وی را ملزم به ایجاد یک دادگاه بین المللی قادر به محاکمه جنایات علیه بشریت می کند. به
کم کم ، نگاه روشن و نافذ آرنت شخصیت متهم را باز می کند ، زمینه های اجتماعی و سیاسی او و سختگیری بی عیب و نقص او را هنگام سازماندهی تبعید و نابودی جوامع یهودی تجزیه و تحلیل می کند. در عین حال ، فیلسوف آلمانی همکاری یا مقاومت را در به کارگیری راه حل نهایی توسط برخی از کشورهای اشغال شده مورد مطالعه قرار می دهد و مشکلاتی را نشان می دهد که اهمیت آنها همچنان تعیین کننده صحنه سیاسی امروز است.
بیش از پنجاه سال پس از انتشار ، آیشمن در اورشلیم این یکی از بهترین مطالعات در مورد هولوکاست است ، مقاله ای که نمی توان آن را به تعویق انداخت تا بدون شک فاجعه بزرگ قرن بیستم باشد.
ریشه های تمامیت خواهی
گاهی اوقات ، با مرور تاریخ ، به نظر می رسد که تمامیت خواهی ها گاه به گاه در سراسر جهان نصب شده اند ، به نظر می رسد این "مردم" هستند که به دنبال آن دست محکمی هستند که چنگ می زند و تاریکی بیشتری را از ترس از زمان بد نشان می دهد. به تناقض انسان به این ایده ختم می شود.
در منشأ توتالیتاریسم ، هانا آرنت زیرزمین های تاریخ اروپا را که ظهور پدیده توتالیتر را آماده کرده و نهادها ، ایدئولوژی و عملکرد رژیم های استالینیستی و هیتلری را مشخص می کند ، باز می کند.
قسمت اول - یهودستیزی - به ظهور و گسترش ایدئولوژی در قرن نوزدهم اختصاص داده شد که در نهایت تبدیل به یک کاتالیزور برای جنبش نازی شد ، در حالی که بخش دوم - امپریالیسم - پیدایش و ویژگی های امپریالیسم اروپایی را از پایان پایتخت تجزیه و تحلیل می کند. قرن نوزدهم. قرن نوزدهم تا جنگ بزرگ 1914 ، و سوم - توتالیتاریسم - به تجزیه و تحلیل توتالیتاریسم نازی و شوروی اختصاص داده شده است نه به عنوان "تشدید رژیم های دیکتاتوری قبلی" ، بلکه از نظر "تازگی تاریخی رادیکال" آنها ، همانطور که سالوادور جنر در مقدمه خود برای این نسخه در یک جلد از این فلسفه اخلاقی سیاسی توضیح می دهد.
