بیایید صادق باشیم، به لطف مجموعه فیلم های راکی، بوکس آن حماسی را به دست آورد که فقط داستان می تواند به هر جنبه ای از زندگی بدهد. اما فراتر از هزار و یک ضرب و شتم سیلوستر استالونه که سرانجام پس از بوسیدن بوم نقاشی پیروز از آن بیرون آمد، ادبیاتی را نیز می‌یابیم که در آن عده‌گرا آن دامنه مبارزه رو در رو با خود زندگی را به دست می‌آورد. زیرا با پرتاب هر مشت می توانیم خشم و میل به پیشرفت را احساس کنیم که فراتر از پیروزی ساده در برابر حریف است.
زندگی سخت تر از هر دستکشی بین دوازده سیم ضربه می زند. و در بسیاری از مواقع شرایط شخصی مشهورترین بوکسورها زیربنای این ایده مبارزه در همه سطوح، مقابله با بدبختی و همچنین تسلیم نهایی در برابر هلاکت است. زیرا شکوه حلقه گاهی فقط آن شکست روح را پنهان می کند. روحی که به مثابه آلتر ایگو ساکن است دوریان گری در آن نقاشی که شیارهای هستی مشخص می شود.
نه اینکه هر بوکسوری آن جنبه ادبی آبدار را بین شکوه و هلاکت حمل کند. اما چندین مثال مشابه وجود دارد. و در مورد بسیاری از آنها نوشته شده است تا ما را با پارادوکس شگفت انگیز آشنا کند، دوگانگی موفقیت و شکست به عنوان چیزی که رو در رو پیدا می شود. از راکی مارسیانو گرفته تا محمدعلی یا طوفان کارتر در آمریکا. یا از اورتین تا پریکو فرناندز. حتی اخیراً، مواردی مانند موارد تایسون یا پولی دیاز، سایه تراژدی در بسیاری از موارد برای شناخته شده ترین مبارزان به عنوان نفرین المپ ظاهر شده است.
3 بهترین کتاب بوکس
پادشاه جهان، اثر دیوید رمنیک
هنگامی که در آن شب در سال 1964، محمد علی، که آن زمان با نام کاسیوس کلی شناخته می شد، برای رویارویی با سانی لیستون به داخل رینگ پرید، همه او را به عنوان یک نفرت انگیز آزاردهنده می دانستند که بیش از حد حرکت می کرد و حرف می زد. شش دور بعد، علی نه تنها قهرمان جدید سنگین وزن جهان شده بود، بلکه "مرد سیاهپوست جدیدی" بود که به زودی سیاست نژادی، فرهنگ عامه و تصورات قهرمانی آمریکا را متحول کرد.
نویسنده با کاوش در ظهور علی از سالن‌های ورزشی لوئیزویل، کنتاکی، بومی از ثروت بی‌نظیر خلق می‌کند و تصویری پر زحمت از گروه‌هایی که تجارت را اداره می‌کردند، ستون‌نویسانی که بر گزارش‌های ورزشی تسلط داشتند، نورمن میلر جسور و مالکوم مرموز به ما ارائه می‌دهد. ایکس.
هیچ کس به اندازه دیوید رمنیک، برنده جایزه پولیتزر و کارگردان فیلم، علی را با شور و اشتیاق و درایت دستگیر نکرده است. نیویورکر. ولی پادشاه جهان این بسیار بیشتر است: وقایع نگاری یکی از حیاتی ترین و سرگیجه آورترین دوران در ایالات متحده - دهه شگرف - است. و سرعت، ظرافت، شجاعت، شوخ طبعی و اشتیاق یکی از بزرگترین ورزشکاران و یکی از قانع کننده ترین شخصیت های زمان ما را رعایت می کند.
از بوکس، اثر جویس کارول اوتس
هیچ کس بهتر از جویس کارول اوتس برای ساختن ادبیات بوکس این مدخل هرگز قصد ارائه اطلاعات فنی در مورد این ورزش را نداشته است، بلکه میل به برجسته کردن جالب ترین جنبه آن، ادبیات بین حماسی و تراژیک است که با آرزوهای غیرممکن تعالی، جوانی ابدی و جاودانگی انسان پیوند دارد.
از بوکس این یک مقاله ساده، دراماتیک و عمیق است. این به شما ضربه می زند که خاطرات خود را به تبدیل کنید جهش، قلاب یا راست راست. این شما را در موقعیتی قرار می دهد که بی رحمی شما را تنها به یک چیز تبدیل می کند: یک بوکسور.
مقاله ای که در آن رمان نویس موفق آمریکایی تأملات دقیقی در مورد فقیر بودن و سرسخت بودن، در مورد نیاز به خلق قهرمانان و دانستن چگونگی موفقیت می ریزد، نگاه خود را می گیرد و نگاه ما را به ریشه های بوکس هدایت می کند، و دیدگاه های منحصر به فردی را در مورد موضوعی ارائه می دهد که در مورد آن آنها نویسندگانی مانند ارنست همینگوی یا مارک تواین را نوشتند: بوکس به عنوان یک استعاره، به عنوان منظره و تاریخ، بوکس دیده شده توسط ادبیات، سینما و زنان.
همه حقیقت
اگر بوکسوری در دوران اخیر باشد که توانسته آن تخته اسطوره شکوه و عذاب را به دوش بکشد، بدون شک آن تایسون است. نداشتن رقیبی او را به ایده شکست ناپذیری سوق داد که در نهایت درست قبل از رسیدن به پرتگاه او را به اوج می رساند...
بوکس، برای تایسون، همیشه موضوع مرگ و زندگی بود. او بدون پدر، در محاصره افرادی که با ضربات به او ابراز عشق می کردند و در محیطی خیابانی که هدف تمسخر پسران بزرگتر بود، بزرگ شد. اما او توانست به لطف بوکس، راه فراری را پیدا کند که به او اجازه می داد تنها در بیست سالگی قهرمان سنگین وزن جهان شود و در عوض یک بزهکار نوجوان نباشد.
اما موفقیت به مرور زمان برای او مشکلاتی به همراه داشت. آنقدر زیاد که تایسون به زندان رفت و از آنجا تنها با یک آرزو بیرون آمد: نوشتن خاطراتش و شکل دادن زندگینامه ای که نه تنها با بدبختی و بوکس، بلکه با شهرت، پول، مواد مخدر و زنان و همه چیز مشخص شده است. که زندگی حرفه ای تایسون را تشکیل می دهد، زندگی نامه یک مرد، یک افسانه در داخل و خارج از رینگ. "داستان حماسی مردی که با ترس هایش مبارزه می کند." اسپایک لی «ترکیبی عالی بین فیلم تارانتینو و داستان کوتاه تام ولف». میچیکو کاکوتانی، نیویورک تایمز «قدرتمند و آزاردهنده. داستانی پر جنب و جوش که مانند کمتر داستان دیگری است." مجله ی وال استریت.
