هر تحقیقی در تعقیب یک داستان می تواند به نسخه داستانی آن یا گزینه ای مزمن تر منجر شود. در نهایت، همه چیز وظیفه جمع آوری اطلاعاتی است که راوی وظیفه آن شکل مناسب را به آن می دهد تا ما را به سناریوی فعلی نزدیک کند. در شرایطی که آنا کنیل گاهی اوقات جمع آوری اطلاعات به سمت روزنامه نگاری یا مقاله می رود.
در حالی که در موارد دیگر آن رمان خودنمایی می کند که به نوعی واقعیت ها را به سمت نوعی کاتارسیس روایی تعالی می دهد. دیگ ذوبی بین واقعیت و تخیل که در آن درون تاریخ به میزان بیشتری نسبت به آن تقلید با زمان یا شرایط توسعه یافته است. بدون شک، وقتی به دنبال عمیق‌ترین تعمیق انسانی می‌گردیم، چیزی بهتر از داستان با ظرفیتش برای سکونت در روح‌هایی که در حال گذار از صحنه رویدادها هستند، نیست.
به هر حال، به نظر می رسد این یک دوگانگی ژورنالیستی است که به طرز عجیبی در موارد نویسندگانی مانند آنا کانیل، تا حد زیادی بازتولید می شود. پیلار ایر o نیوفس هررو. روزنامه‌نگارانی که همگی از ابزاری حرفه‌ای زبانی با مسیرهای نامشخص قادر به این دوگانگی هستند.
3 کتاب برتر توصیه شده توسط Ana R. Canil
عاشقان خارجی
جذابیت چیزی که نزدیک است از روزمرگی، از آن آشنایی که فرسوده می شود، از آن راهپیمایی که فراتر از زمین را مشاهده نمی کند یا از تصور دوردست ها و چیزهای عجیب و غریب که سزاوارتر شناخت ما هستند، محو می شود. بنابراین هیچ چیز بهتر از روی آوردن به دیگران نیست که دقیقاً این کشور را مکانی عجیب و غریب برای ردیابی تعصبات و یادگیری مجدد نحوه ارزیابی آنچه به شما نزدیک است می بینند.
روزنامه نگار آنا کانیل سفری صمیمی، زیبا و هیجان انگیز را در برخی از نمادین ترین مکان های کشورمان (الحمرا، ال اسکوریال، پاسئو دل پرادو یا کامینو د سانتیاگو و غیره) دست در دست مسافران بزرگ خارجی می گذراند. ما را ملاقات کردند و عشق عظیم خود را به اسپانیا ابراز کردند، همچنین در بی تفاوتی و تحقیر تناقضات ما غرق شدند.
این کتاب که از آرزوی بیدار نگه داشتن حیرت در برابر زیبایی زاده شده است، نگاه هایی را گردآوری می کند که غافلگیرکننده و تصویرگر و گاه آزاردهنده است، اما بی تفاوت نمی ماند. سفر در اسپانیای قرن بیست و یکمی با افراد غیراسپانیایی روشنفکر یک ماجراجویی لذت بخش و همچنین آزاردهنده و بدخواهانه است.
اگر بعد از سه سال برنگشتم
گاهی اوقات مقاله یا افشاگری. اما در برخی مواقع همه چیز منفجر می شود تا در یک کانال واحد با رنگ های شخصی تر متحد شود، جایی که مؤلفه ذهنی به عنوان رمان بزرگ مملو از واقعی ترین حماسه کشف می شود ...
چندی پیش، روزنامه نگار آنا آر. کانیل شروع به ردیابی داستانی وحشتناک کرد: داستان اسیران پس از جنگ که فرزندانشان توسط زندانبانانشان از آنها گرفته شد تا در حوزه های علمیه و صومعه ها قرار گیرند یا به فرزندخواندگی سپرده شوند. عمل ظالمانه ای که توجیه خود را پیدا کرد؟ در نظریه‌های شبه علمی، نمونه‌ای از رژیم‌های توتالیتر و بدون شکاف توسط پزشکان مشهور، مذهبی‌ها و قانونگذاران آن زمان دفاع می‌شود.
در اینجا مطالبی برای یک مقاله باشکوه وجود داشت. اما نویسنده نتوانست از رویکرد عاطفی مانند رویکردی که قبلاً در پیش گرفته بود اجتناب کند زن ماکی، اگرچه، در این مورد، با جاه طلبی روایی بسیار بیشتر. نتیجه تلاش آنها رمانی است که نمی توان آن را کنار گذاشت، نه تنها به دلیل واقعیت وحشتناکی که آن را محکوم می کند، بلکه به دلیل نحوه تجسم این واقعیت در دو آنتاگونیست فراموش نشدنی: جیمنا بارتولومه، همسر جوان یک کمونیست و ماریا توپته، مدیر زندان زنان ونتاس.
شجاعت خانم ردفیلد
یک صبح سرد در ژانویه 1962، السا ردفیلد، یک زن جوان انگلیسی که به عنوان یک پرستار بچه برای کوچکترین نوه اشراف.
میس ردفیلد سخت، شایسته و توانا با یک ماموریت به مادرید می آید: ملاقات با دوست و مربی قدیمی خود، خانم هیبز، پرستار بچه از نوه‌های فرانکو، که او پیام و حلقه‌ای با ارزش بی‌حساب برایشان می‌آورد. السا باید احتیاط خود را مورد آزمایش قرار دهد، زیرا علیرغم خودش، درگیر امور پنیالارا خواهد شد، خانواده ای که زیر ظاهر خیره کننده خود، زخم های وحشتناکی را پنهان می کند که پرستار جوان و بی تجربه بدون آن که بداند. قرار است با عواقب نامشخصی آشکار شود.
