از جمله فیلسوفان میگوئل وینومونو تبدیل به نویسنده می تواند عمق پیشنهاد روایی خود را پیش بینی کند. اگر به این مفهوم یک زمینه تاریخی انحطاط آمیز و قطعاً شوم اضافه کنیم ، در نهایت نویسنده را به عنوان یک وقایع نگار در بحبوحه بلایای تاریخی ، فاتالیسم وجودی و محدودیت های خلاقانه فعال معرفی می کنیم.
و علیرغم اینکه اونامونو گاهی تسلیم اتفاقات کشنده می شد، در مقابل کرست ها مقاومت کرد، حتی تا آنجا پیش رفت که رمان هایش را به عنوان نیولا تعریف کرد، نوشناسی که، نه بدون طعنه، این واقعیت را متمایز می کرد که رمان های او، اگر باید مطابق با الگوهای تنظیم شده باشند. ، آنها چیز دیگری خواهند بود: نیولا.
اینگونه است که فلسفه ای که آنامونو آنقدر دوست دارد به شخصیت های خود می رسد. هر کدام همان چیزی است که صحبت می کند. و کشف شخصیت های "nivolas" Unamuno روشن کننده است. فلسفه همچنین می تواند این اندیشه باشد که هرکس در جهان ذهنی خود به کار می برد و مجموعه دیدگاهها آن نوع فلسفه مشترکی است که منجر به ویژگی های خاص می شود.
اگر به توانایی او در ارائه تفکر ماورایی برای هر شخصیت بپردازیم ، ما اراده نویسنده را برای شکستن جریانات قبلی سختگیرانه در جنبه های موضوعی و رسمی اضافه می کنیم ، به علاوه سلیقه او برای تاریخ ناهماهنگ بین تیره و معتبر اسپانیا فرسوده و شکست خورده در آخرین دژهای آن. درخشان ، ما در پایان یکی از اصیل ترین نویسندگان آن برچسب گذاری نویسندگان نسل 98 را معرفی کردیم ، جایی که او همیشه به نظر من ، به عنوان برجسته ترین ، او را همراهی می کند. پائو باروجا.
در حال حاضر به لطف فیلم آمنبار "تا زمانی که جنگ ادامه دارد" بازیابی شده است ، بازگشت به یکی از مرجع های بزرگ فرهنگی ما هرگز ضرری ندارد.
3 رمان توصیه شده توسط میگوئل د اونامونو
مه
هیچ چیز سبک تر از یک داستان عاشقانه زیر قلم آنامونو به چارچوبی برای روح تبدیل نمی شود. نویسنده برای اینکه به ما بگوید آگوستو پرز از عشق ایده آل برخوردار است تا در نهایت دچار دل شکستگی شود ، واقعیت پیرامون آن را مبهم می کند. این در مورد بلند کردن مه جادویی در مواقع سورئال و در لحظات دیگر رویایی است.
حتی سگ همراه آگوستو در مورد خوب و بد صحبت می کند تا مجموعه ای از مونولوگ های فراموش نشدنی را تکمیل کند. به نظر می رسد صدای شخصیت ها به حد شنیدنی می رسد ، گویی کسی جرات می کند داستان زندگی خود را برای شما تعریف کند.
انتهای کتاب دارای قسمت های مساوی از طعم غم انگیز و طعم شیرین است. کتابی که در مجموع برداشت های متغیر در قرائت های مختلف به خواننده کمک زیادی می کند.
سنت مانوئل خوب ، شهید
به نوعی باید آن را به عنوان اثر مورد علاقه نویسنده درک کرد. در بیش از یک مورد ، یونامونو تشخیص داد که چگونه خود را در او خالی کرده است.
و وقتی نویسنده‌ای با اهمیت مانند Unamuno خود را در رمانی می‌ریزد، مطمئن باشید که اگزیستانسیالیسم را خواهید دید، اما همچنین برداشت‌های بسیار متنوعی را در موزاییکی شگفت‌انگیز درباره زندگی و زمانه‌های زندگی‌شده خواهید یافت. آنجلا کاربالینو اصرار دارد که یک زندگی کامل را آنطور که به نظر می‌رسد رونویسی کند، انگار که مجموعه‌ای از کلمات است.
قصد تحسین برانگیز او تأیید می شود زیرا او به ما می گوید که دون مانوئل بوئونو چه کسی بوده است. چون دون مانوئل ، کشیش منطقه اعتراف می کند که دیگر به خدا اعتقاد ندارد. این چیزی شبیه به بیدار شدن از تماس است. و انگیزه های کشیش به همان اندازه روشن است که برای همه روشنگر است.
عمه تولا
این به دلیل موسیقیایی بودن عنوان خواهد بود. حقیقت این است که این رمان یکی از آن رمان هایی است که هرکسی اول از شما نام می برد. من انکار نمی کنم که این یک رمان خوب است ، اما نه بالاتر از دو رمان دیگر. داستان از یک آگونیسم رنج می برد که به نظر می رسد در تمام اقدامات او نشان می دهد که زن اسپانیایی اوایل قرن بیستم چه بود.
برده اصول اخلاقی و مصمم است که خود را به نفع خانواده لغو کند ، همانطور که قربانی شور و اشتیاق خود در بین استخوان ها و روحش بسته شده است. به نظر می رسد بدون تبدیل شدن به یک رمان مدعی فمینیسم ، بالهای خود را به سمت آزادی درونی هر شخصی باز می کند.
نفی خود برای شهدا ، مقدسین و دیگران خوب است ، اما تشخیص و تصور احساسات داخلی به عنوان یک توازن ضروری مطرح می شود. به نظر می رسید اونامونو تصور می کرد که بسیاری از زنانی که در بزرگنمایی عمه تولا به تصویر کشیده شده اند سناریوهای بهتری از آن ها می خواهند.
