داستان و داستان سرانجام در سال 2013 به اجلاس ادبی شایسته خود رسیدند. وقتی جایزه نوبل ادبیات در آن سال او خود را به آلیس مونرو، همه آن داستانهای کوتاه ، در نیمه راه بین واقعیت و داستان بسته به تمایل آنها به بزرگتر از خود داستان یا داستان ، به تازگی آنقدر برای همه این داستانهای ترکیبی آنقدر لازم را به دست آورده بودند که به همین اختصار ، جادوی جهان به لطف تبحر نویسنده به آخرین حد خود رسیده است.
نوشتن یک داستان یا داستان این است که خواننده را به دنبال مدیتیشن بعد از آخرین صفحه یا پاراگراف قرار دهید ... ، آنها آن را به خوبی می دانستند چخوف به پو o کورتازار.
اما با بازگشت به این نویسنده کانادایی ، علاوه بر این جادوی سنتز که مانند یک پژواک متعالی در پایان خواندن ادامه می یابد ، او به یک موضوع انسانی ارزشمند کمک می کند که در بسیاری از ترکیبات کوتاه تقسیم شده است. هر گلچینی از این نویسنده با سبکی داستان ، شخصیت های زودگذر ، دیالوگ های خوشمزه به مقاله ای فلسفی تبدیل می شود ...
3 رمان برتر آلیس مونرو
رقص سایه
در فواصل کوتاه به اراده نهایی هر نویسنده پی می بریم. در کوتاهی زمان، کل کارنامه، نمونه علایق و حتی انگیزه هایی که در این مورد آلیس مونرو نویسنده را به حرکت در می آورد به طور متناقضی گسترش می یابد. دلایل شروع نوشتن تا بی نهایت منشعب می شود.
از جوان ترین سنی که در آن همه چیز فوران می کند از فانتزی تا وجودی ترین داستان هایی که راهش را مانند حالت تهوع می کند، چه بگویم سارتر، زمانی که فرد قبلاً بخش خوبی از زندگی را طی کرده باشد. موضوع این است که در این جلد، همانطور که در بسیاری از موارد دیگر اتفاق می‌افتد، لحظات متفاوتی که در شخصیت‌هایی که بین نور و سایه‌هایشان به زندگی نگاه می‌کنند، جمع‌آوری شده است...
جادوی آلیس مونرو که توسط بسیاری از نویسندگان و منتقدان ادبی مورد استناد قرار گرفته است و زندگی روزمره، احساسات و گفتگوها را با نور پر کرده است و او را به بهترین نویسنده داستان کوتاه در ادبیات معاصر و برنده جایزه تبدیل کرده است. نوبل و بوکر، قبلاً در اولین کتاب از چهارده کتاب داستان خود کاملاً جا افتاده بود: رقص سایه ها.
پانزده داستان -بعضی از آنها به‌طور مشخص زندگی‌نامه‌ای- که ظرافت‌های چندگانه طبیعت انسان را آشکار می‌کند: یک زن جوان وقتی پدرش را در مسیر تحویل به عنوان فروشنده برای برادران واکر همراهی می‌کند، متوجه می‌شود که چقدر درباره پدرش نمی‌داند. زنی متاهل پس از مرگ مادرش به خانه برمی‌گردد و سعی می‌کند تا زمانی را که خواهرش صرف مراقبت از او کرده است جبران کند؛ مخاطبان در یک رسیتال پیانوی کودکان، وقتی یک دانش‌آموز «نادر» احساسات غیرمنتظره‌ای را منتقل می‌کنند، درس شگفت‌انگیزی می‌گیرند. اجرای یک قطعه
کتابی کلیدی در آثار مونرو، که تا به امروز به زبان اسپانیایی منتشر نشده بود، که برنده جایزه فرماندار کل شد و او را به عنوان داستان‌سرای بزرگی که قرار بود باشد تقدیم کرد.
منظره از قلعه راک
شاید این داستانی نباشد که بیشتر مورد توجه منتقدان باشد. جنبه شخصی تری این مجموعه داستان ها را فرا می گیرد. اما همیشه ارزش ملاقات با نویسنده ای را دارد که برای قدم زدن در داستان های شخصی خود به میدان می رود تا با آگاهی کامل با آثار بعدی روبرو شود.
آلیس بدون شک کودکی است که به طور اتفاقی در قلعه تحمیل کننده ادینبورگ زندگی می کند. بین تخیلات پسر و توهمات والدینش ، آن فضای مشترک از آنچه ما همیشه هستیم ، کشف می شود ، کودکانی که زمان بیشتری را حمل می کنند.
در تحولات بعدی که به سطح رویایی می رسد ، داستانهای موازی جدیدی باز می شود که از بسیاری از رویاهای دیگر که در یک طرف و طرف دیگر اقیانوس به اشتراک گذاشته شده است ، خبر می دهد ، رویاهایی که در روزهایی که آسمان صاف است از قلعه راک قابل مشاهده است. به
پیشرفت عشق
عشق ، ضروری ترین احساس ما و در عین حال ناپایدارترین احساس از همه احساسات ممکن است. شخصیت هایی که بین عشق با تمام قدرت حرکت می کنند ، فقدان عشق در نتیجه شکنندگی زیباترین ها.
اشکال عشق فقط سنت های عاشقانه عاشقان بدون فضای مشترک نیست. عشقی که بیشتر متراکم می شود ، عشقی است که به عنوان تنها راه حل درگیری بوجود می آید.
همه شخصیت های این رمان احساس عشق را به عنوان احساس گیج کننده ای بیان می کنند که زمان در نهایت آن را از بین می برد. جاودانگی تنها راه حلی است که بتوانیم بدون هیچ شرطی خود را کاملاً به عشق باز کنیم ، در این میان ما فقط می توانیم از لحظات عشق لذت ببریم و خود را از این واقعیت که هیچ چیز دیر یا زود باقی نمی ماند ، منصرف کنیم.
دیگر کتاب‌های پیشنهادی آلیس مونرو…
قمرهای مشتری
یا عجیب بودن تعلق نداشتن به این دنیا. آلیس مونرو در داستانهای خود احساس عجیب و غیر شخصی سازی عجیب و غریبی را نشان می دهد که گاهی اوقات وقتی به عکسی از آنچه بودیم نگاه می کنیم.
خاطرات ما آن عکسهای قهوه ای است ، جایی که کودکی صریحاً لبخند می زد در حالی که اکنون به نظر می رسد یک لمس مالیخولیایی را نشان می دهد. در این کتاب ما به روح شخصیت هایی که با گذشته خود روبرو هستند نگاه می کنیم. با تأمل بر آنچه که بودیم می توان در نهایت نگاهی اجمالی به آنچه بین ایده آل شده و تحریف شده رخ داد ، ارائه داد.
افسردگی در تفکر این شخصیت ها وجود دارد ، اما همدلی جهانی ضروری نیز وجود دارد. گذشته در نهایت برای همه یکسان است ، مجموعه ای از خاطرات ذهنی که در کتابخانه ای جمع می شوند و فضا برای تعداد زیادی کتاب و آلبوم عکس قدیمی وجود ندارد.
