اخیراً من در صحنه ادبی اسپانیا نوعی ژانر جدید را در تریلر عمومی تری کشف کرده ام.
این فیلم درباره تعلیقی صمیمی است که بیشتر با قلب درونی شخصیت ها مرتبط است ، با شخصی ترین بار برخی از قهرمانان که از گذشته خود در حال حاضر جان سالم به در می برند ، به عنوان راهی برای روانکاوی ساخته شده به عنوان یک طرح ادبی ، به خواننده ارائه می شود.
منظور من نویسندگان مانند است پیروز درخت، با رمان هایی مانند آستانه تقریباً همه چیز، خود ادواردو سوتو تریلو ، یا حتی Javier Castillo هر دو همیشه آماده هستند تا کنجکاوی و بی قراری خوانندگان مشتاق داستانهای بزرگ را که از همدلی تا درون نگری به دنیا می آیند ، برانگیزد.
در مورد این رمان که من هرگز نداشتم ، این مربوط به بازی روایی با طرف تاریک است (و در قسمت چین ها یک بازیگر نقش ادو سوتو باید خیلی چیزها را بدانید) ، با آن طرح بزرگ شخصیت ها که در فضایی دیگر ، به دور از گذشته خود ، آنچه که بودند ، گناه و ترس احتمالی آنها جابجا شدند.
از آنجا با لوئیس ملاقات می کنیم ، بازنشسته به یک روستای گالیسیا تا روی حمله جدید خود به پست قاضی تمرکز کند. اما به زودی ، در اطراف او و با آن جذابیت روحانی که به دنبال راه اندازی مجدد ، شانس دوم یا بازنشستگی هستند ، کارمن و لورا ظاهر می شوند.
عشق و اشتیاق حتی وقتی احساس تسلیم جسمانی به روح دیگر بدون شرطی شدن بیشتر نشان داده شود ، احساسات قوی تری هستند. دوست داشتن کسی که فقط در بلاتکلیفی موقت شناخته می شود ، روشنایی زودگذر ، بلکه ابدی را نیز به دست می آورد. و شاید چیزی فوق العاده از آنجا متولد شود.
فقط آن عشق غیر منتظره نیز شانس زیادی دارد ، شرط بندی کور. حتی وقتی سه نفر هستند که بدون هرگونه گذشته ای که وجدان را درگیر می کند ، دچار فسق و فسق می شوند.
در سناریویی که تراژدی را از نظر کینه و خیانت پیش بینی می کند ، این تصور اضافه می شود که هیچ یک از این سه عاشق ، یکدیگر را کاملاً نمی شناسند.
طغیان دیوانه کننده شور می تواند آرامش دره گالیسیا را که داستان در آن اتفاق می افتد به هم بزند. و این زمانی است که نگرانی خواندن بی نظیر با هر نوع هیجان انگیز دیگری بیدار می شود. زیرا داستانهایی از این قبیل به تعلیق طبیعی خود در جنبه ای متعالی در مورد غرایز حیاتی خود می پردازند.
اکنون می توانید رمان Yo never ، کتاب جدید ادواردو سوتو تریلو را در اینجا بخرید: