اولین فیلمی مثل این توسط مانوئل دو لورنزو همیشه در خشنودی کامل خالق خود چیزی از خلأ منحصر به فرد دارد. از آنجا که در راه اندازی این رمان که به عنوان اولین رویکرد برای آن کار غیرقابل توصیف نویسنده ظاهر شد ، دلایل نوشتن در ورطه نقد تخصصی و نظر خوانندگان ظاهر می شود. و یکی آنقدر قبل از این کلمه که تاریخ پایان آن را نشان می دهد ، بسیار باقی مانده است ، به طوری که همه موارد زیر به عنوان یک نمایشگاه کلی انتظار می رود ، مانند ecce homo در انتظار حکم مردم.
فرسودگی و نوشتن رمان می تواند به عنوان یک هجوم واحد به این نوع نثر ختم شود. مواردی مانند "تصویر دوریان گری" توسط اسکار وایلد "شکارچی در چاودار" از جنجالی سلینجر ، «پدرو پارامو» توسط خوان رولفو یا حتی "توطئه احمقان" که از بین رفت جان کندی Toole.
لازم نیست که مورد مانوئل دو لورنزو باشد. در واقع ، به احتمال زیاد این روزنامه نگار مشهور "جایگزین" ، که می توانیم او را در معتبرترین دیدگاه خود بین طنز و منتقد در مجله JotDown دنبال کنیم ، به سادگی مسیر ادبی خود را که قبلاً در مقالات خود شهود شده باز کرده است. و حقیقت این است که به نظر می رسد این اولین رمان مملو از داستان های بزرگ است که می تواند منجر به آن دسته از پیچیدگی های دائمی شود که هر نویسنده خوب داستانهای جدید و متنوعی از آنها ایجاد می کند.
مانوئل برای "همه چیز سکوت بود" ، ما را در مرکز رابطه بین ژولین و لوکیا قرار می دهد. هر دو راهی سفر می شوند و در هر یک از آنها راه کاملاً متفاوتی را مشاهده می کنیم که در آن آنها این انتقال واقعی را انجام می دهند که منجر به هدایت آنها به فضاهای بسیار متفاوت و دورتر از مقصد ساده سفر انجام شده می شود.
شاید این بهترین پشتوانه روایی باشد که در آن می توان تنش های حیاتی ، تردیدها ، ترس ها ، شدیدترین انگیزه ها را کنار گذاشت. من به سفر اشاره می کنم ، به ترکیبی از زمان ها و فضاهای متغیر که سفر می کند تا بتوانیم خود را رها کرده و با همه چیزهایی که درون خود حمل می کنیم روبرو شویم.
آنچه مانوئل در این داستان ارائه می دهد که در سه سطح یک رابطه حرکت می کند: همزیستی از یک سو و جهان های درونی دو شخصیت ، گاهی اوقات در حال تغییر ، بدهکاران ترس و طلبکاران زمان محدود ، با یک عمل منطقی نزدیک ، متعادل می شود. همه ما باید با ترس های ناشی از ضرر مواجه شویم. همه ما با بحران هایی روبرو هستیم که در آن به جای پای خود که در آن زمان تصمیم گرفته بودیم برای ادامه مراحل زودگذر خود در سراسر جهان شک کنیم.
در این داستان ما سفر می کنیم ، به ویژه ما به تمام معنی کلمه سفر می کنیم. ما از مادرید به ریشه گالیسی نویسنده حرکت می کنیم اما در نهایت از مناظر مشترک عبور می کنیم ، بسیار قابل تشخیص. و در پایان سفر چاره ای نداریم جز این که حقیقت هر چیزی را که می خوانیم فرض کنیم ، با سردی که این هماهنگی اگزیستانسیالیستی از وضعیت انسانی ما تصور می کند ، با توجه به شانس ، وابسته و مشتاق به استقلال ، شیفته زودگذری زندگی است. و چگونگی بدی آن را درگیر کرده و در نهایت در وسواس های ما شکل می گیرد ...
لوسیا و ژولین ، مانند همه ما شکننده هستند. و این داستان سفر به سوی حقیقت آن است.
هم اکنون می توانید کتاب همه چیز دیگر سکوت بود را بخرید. اولین رمان مانوئل دو لورنزو ، در اینجا:
این رمان فاقد روح زیادی است. شخصیت ها خالی هستند و فاقد انسانیت هستند. در مورد تکنیک های روایی ، باید گفت که از مغالطه رقت انگیز و "شمارش" و ریتم بیش از حد ناخوشایند سوء استفاده می کند.
و بدتر از همه ، نویسندگانی که از رعایت قوانین املایی امتناع می ورزند و کلمه را "فقط" می نامند. اشتباه.
به هر حال ، بررسی خوبی است ، اگرچه من نظر شما را به اشتراک نمی گذارم.
تبریک.
ممنون از نظرت ، رزالیا!