صداهای مختلف داستانهای سیاه ، پلیس ، فیلمنامه های کوچک برگرفته از سناریوهای واقعی ، رویکرد متضاد به معمول را به ما ارائه می دهند ...
از آنجا که واقعیت از داستان فراتر نمی رود ، به سادگی آن را جایگزین می کند. واقعیت یک فریب است ، حداقل آن چیزی که محدود به قدرت ، علایق و سیاست است هر روز بیشتر و بیشتر به سایه ای گروتسک تبدیل می شود که اگر خجالتی نباشد که به هر حال زندگی ما را حفظ می کند ، خنده آور است. ، سرنوشت ما.
نویسندگانی که موافقت می کنند کتابی درباره ژانر سیاه جامعه منتشر کنند ، غرق در سایه پساحقیقی که همه چیز را در بر می گیرد ، و دروغی که در نهایت همه چیز را حفظ می کند.
اگر داستان تخیلی پسا حقیقت بر ما حاکم است ، همه چیز مجاز است. پلیس وجود نخواهد داشت که با شر مبارزه کند زیرا شر در صندلی قدرت نشسته است. ژانر پلیس کاملاً ادبی برگرفته از ژانر سیاه است ، بسیار کثیف تر ، بسیار بدتر. حالا معلوم می شود که این فقط یک اقتباس از زمان بوده است.
از زمانهای شرلوک هلمز، کم کم رزق نهایی رمان جنایی دیگر یافتن سرنخ نیست ، بلکه افشای آن برای آگاهی از واقعیت فراتر از صفحات موجود در آن دنیای واقعی است.
تعهد نویسنده در حال حاضر این است که به خواننده چشمک بزند ، آگاهی را به شیوه ای تخیلی بالا ببرد ، آنچه از افراد شایسته در جامعه فاسد باقی می ماند را بالا ببرد ...
آیا این است یا شاید فقط سرگرم شدن با این نمونه پرهای خوب مانند پرهای Lorenzo Silva، آلیشیا گیمنز بارتلت در میان چندین نفر دیگر. طعم در این تنوع نفیس است.
و در نهایت همه چیز بستگی به خواننده ، وجدان او و تشخیص این دارد که هرگونه شباهت به واقعیت یک تصادف ساده یا طعنه ای بی رحمانه از بزرگی های کیهانی است.
خلاصه داستان: «اگر در هر لحظه از زندگی خود متوقف شویم و به عقب نگاه کنیم ، خواهیم دید که هر یک از مراحل ما را به آن لحظه دقیق رسانده است. ما قادر خواهیم بود پیامدهای مجموعه ای از تصمیمات را که آگاهانه یا نه ، همراه با عوامل خارجی که باعث پیشرفت یا تعدیل آنها شده بود ، در طول راه اتخاذ کنیم. این امر ، که برای افراد صادق است ، برای جوامع نیز کمتر نیست.
سیاست ناتوانی خود را در پیش بینی عواقب قطعنامه های خود نشان داده است. زندگی در هر مرحله نشان می دهد که ما چقدر کمی همه چیز را کنترل می کنیم. از آغاز انسانیت ما درگیری ها ، جنگ ها ، همه گیری ها ، فاجعه ها ، بحران های اقتصادی و استبداد های مختلف را تجربه کرده ایم. اگرچه آنها هزینه های زیادی را در زندگی و رنج متحمل شده اند ، اما تا کنون ما توانسته ایم زنده بمانیم.
من متقاعد شده ام که بخش بزرگی از این موفقیت به این دلیل است که ما می توانیم داستان های خود را برای یکدیگر تعریف کنیم ، تجربیات را منتقل کنیم و منابع لازم را برای غلبه بر وحشتناک ترین لحظات در فرهنگ پیدا کنیم. به عنوان افراد ، ما باید زندگی کنیم. ما آن لحظات را "زمان سیاه" می نامیم.
می توانید کتاب را بخرید اوقات سیاه، داستانهای جنسیت سیاه توسط نویسندگان مختلف ، در اینجا: