علت نهایی همه ترسها مرگ است. این واقعیت که می دانیم ما فانی ، مصرف ناپذیر ، قدیمی هستیم ، ما را از طریق عقل و شعور به تمام ترس هایی که ممکن است در خود داشته باشیم یا توسعه دهیم ، می رساند. و با این کار ، خاویر بریستاین در استعاره ای از مرگ همه بازی می کند ، که روی جسدی دفن شده بدون نام متمرکز شده است. داوری نهایی همیشه حکم نهایی را صادر نمی کند ...
چقدر می تواند در انسانی که بدون سنگ قبر به طرز شرم آوری دفن شده باشد وجود داشته باشد تا نام او را به سوی ابدیت مرمری کاذب مشخص کند؟ آنها می توانستند چه اسراری را در زیر خاک یک قبر تنها پنهان کنند؟
شخصیتی که به نظر می رسد می خواهد از تخیل عامه مردم محو شود. شاید دفن شده ، در جستجوی محافظت از خدا ، تا حافظه بدنام و تأثیر شیطانی او را فقط از کرم ها و پوسیدگی در امان نگه دارد.
به نظر می رسد گذر زمان تمام آثار جسد بی نام را پاک می کند. اما بسیاری از پشت صحنه می دانند ، آنها هنوز به یاد دارند ...
خشونت وجود داشت ، جنون وجود داشت و تسلیم مطلق در برابر شر. مشکل این است که اکنون ژولین می خواهد بداند ، او می خواهد بتواند دلایل رها شدن به فراموشی را تشخیص دهد. 50 سال زمان زیادی است ، اما گذشته را همیشه می توان حذف کرد. هنگامی که خاطرات در زمان حال زنده می شوند ، وقتی زمینی که زیر آن آگاهی مشترک پنهان شده بود برداشته شود ، هیولاهای جدید همیشه می توانند بیدار شوند.
آنچه بعد اتفاق می افتد ممکن است جبران نکند. به احتمال زیاد حقیقت همیشه باید در آن جهان زیرزمینی که ممکن است چند متر زیر زمین وجود داشته باشد یا نباشد ، دفن شده باشد. اما در تمام حقیقت چیزی از مغناطیس مقاومت ناپذیر وجود دارد و با نزدیک شدن جولیان به او ، مجبور می شود ، هر اتفاقی که بیفتد ، حرکت کند.
می توانید کتاب را بخرید برزخ: ارواح از دست رفته، جدیدترین رمان خاویر بریستین لاباکا ، در اینجا: