خوان دل وال او این لذت را داشت که دوباره با کسی که بود آشنا شود. یکی دیگر از او نه چندان دور ، از چند رسوم و رذایل ، از چند سال پیش.
هر گونه تمایل به اتوبیوگرافی بخشی از یک زندگی خیالی می شود. حافظه ، در شخصی ترین حوزه خود ، آن چیزی است که دارد ، بزرگنمایی می کند یا به پوچی می رساند ، تمجید می کند یا فراموش می کند ، تغییر شکل می دهد یا دگرگون می شود. حافظه به اصطلاح بلند مدت هویت ما را بر اساس زندگی تضاد شدید بین اوقات خوب و بد ایجاد می کند. بنابراین اعتراف صریح ، همانطور که نویسنده انجام داد ، این که این رمان زندگی او با نام قهرمان دیگری است ، به خودی خود یک عمل اصالت است.
منظور من این نیست که آنچه در یک زندگینامه "استاندارد" به ما منتقل می شود نادرست است ، بلکه دیدگاه شخص در مورد عینیتی است که هرگز بدست نیامده است.
خوان دل وال آن پسر معمولی بود که بسته به لحظه بین آبهای نابهنگام نیهیلیسم یا شورش شنا می کرد ، اتفاقی که برای بسیاری از ما که چندی پیش جوان بودیم (در برخی موارد بیشتر از دیگران) اتفاق افتاده است.
اما آنچه که این برخورد با پسری که نویسنده بود کمک می کند شدت آن است. از دوران نوجوانی تا اولین دوره مسئولیت پذیری (آن را کار بنامید ، آن را تازه بیدار شدن از بلوغ بنامید) ، همه چیز به طرز شدیدی اتفاق می افتد. و زندگی ، همانطور که شاعر اعلام کرد ، گنجینه ای است ، توشه ای ارزشمند از احساسات و احساساتی که بیش از هر زمان دیگری در دوران جوانی جمع آوری شده است.
همانطور که در رمان اخیر اتفاق افتاد ظاهر ماهی توسط سرجیو دل مولینو ، روایت جوانی که تعیین می شود دشوار است می تواند منجر به فردی شود که در تجربیات عاقل است و برای همه چیز در آینده آماده است. بیشتر از هرچیز ، زنده ماندن از خود ، هنگامی که شخص گاهی اوقات باعث تخریب خود می شود ، همیشه آسان نیست.
و در پایان ، طنز بازماندگان همیشه غافلگیر کننده است ، با همراهی نوعی ارکستر مانند تایتانیک ، مصمم به ادامه موسیقی همیشه ، به دنبال سمفونی مناسب حتی برای عذاب غیرقابل تحمل.
افرادی که دوران جوانی خود را به عنوان طناب نورد گذرانده اند ، احتمالاً بیشتر لبخند می زنند. دانستن اینکه آنها آن را فشرده اند بدون آنکه خود را خسته کنند. این کتاب مثال خوبی است.
همین الان می توانید خرید کنید دروغ به نظر می رسد، کتاب جدید خوان دل وال ، در اینجا: