به نظر می رسد که ویلیام فسر او علاقه زیادی به نوشتن رمان داشته است. و به عنوان یک نویسنده منحصر به فرد ، اخبار شما همیشه استقبال می شود.
به نظر من ، این روزنامه نگار مشهور ، و نویسنده ای که به طور فزاینده ای شناخته می شود ، روایتی از بیگانگی نسبت به همه جنبه های بشریت را پرورش می دهد. اما همیشه با شوخ طبعی ، آن منبع قادر است همه چیز را دگرگون کند ، در مورد همه چیز گفتگو ایجاد کند ، و بر جهشی که در پرتگاه فرض می شود غلبه کند.
اگر صدای درونی وجدان ، که بیش از پیش با بی اهمیتی ها بیشتر اشباع می شود ، از اهمیت ویژه ای برخوردار شود ، چه بر سر ما می آید؟
در دوران کودکی دوست نامرئی می تواند خوب باشد. در بلوغ معمولاً با داروهای ضد روان پریشی یا مستقیماً با داروهای آرامبخش درمان می شود.
اما در شرایط کنونی ممکن است خوب باشد. شاید آن کریکت کریکت کریکت ، در نیمه راه بین خواسته ها و خواسته ها ، باید در چنین انحراف فردی مست از اطلاعات بیش از حد و پس از حقیقت کنترل کند.
اتفاقی که برای اینگلمو ، قهرمان این داستان می افتد ، برای هیچ یک از ما چندان بیگانه نیست. راه حل هایی که توسط آن دوست نامرئی به نام Agenjo پشتیبانی می شود و برای همه مشکلات راه حل پیدا می کند و برعکس (بسته به روزی که دارد) ، داستان دیگری است ...
اینگلمو خود را نویسنده ، نویسنده ای خوب می شناسد ، آمار فروش رمان قبلی او گواه این امر است. اما اکنون خالی است. سندرم صفحه سفید به کل زندگی شما ، به کل وجود شما تسری می یابد.
روز به روز او صفحه ای خالی است که در آن دیگر نمی داند آیا او نویسنده است یا دیگران برای او می نویسند.
هاینریش هاینه قبلاً گفته بود: «دیوانگی واقعی ممکن است چیزی جز خود حکمت نباشد که با خستگی از کشف شرمندگی جهان ، تصمیم هوشمندانه را برای دیوانه شدن به راه انداخته است.
خب ، اینجلومو کاملاً درک کرده است و از قبل می داند که جنون با دوست نامرئی اش شاید بیشتر از همه موارد نامربوطی که در زمان بندی وجود او اتفاق افتاده است ، پایه و اساس داشته باشد ...
طنز به وفور و لمس خاص اسید. یک پیشنهاد فوق العاده جالب از Ingelmo.
می توانید کتاب را بخرید دوست نامرئی من، رمان جدید گیلرمو فسر ، در اینجا: