"انقلاب فمینیستی خواهد بود یا نخواهد شد" عبارتی با الهام از چی گوارا که من آن را مطرح می کنم و باید در مورد این رمان به عنوان یک بازنگری تاریخی لازم در مورد شخصیت زنان درک شود. تاریخ همان است که هست ، اما تقریباً همیشه با حذف بخشی از مسئولیت مربوط به زنان نوشته شده است. زیرا تعداد کمی از جنبش های اساسی برای آزادی و برابری با صدای زن روایت شده اند و به عنوان حداکثر نمونه از این خواست برابری خواهانه یکدیگر عمل می کنند.
یک راه طولانی برای رفتن وجود دارد. اما چیزی که کمتر از ادبیات شروع می شود ، نوشتن رمان هایی است که هم قهرمانان و هم قهرمانان را از زمانهای دیگر نشان می دهد که فمینیسم به عنوان یک آرمان شهر به عنوان ضروری ترین افق انقلابی به نظر می رسید.
جنگ جهانی اول اسپانیا بی طرفی را کنار گذاشت که به نظر می رسید هیچ چیزی در این درگیری روی آن کار نمی کند. تنها این است که هر جنگ خشونت ، فقر و بدبختی خود را به محیطی نزدیک به اسپانیا منتقل می کند ، که توسط کشورهای شرکت کننده مانند فرانسه یا پرتغال احاطه شده است.
تاریخ جنگ ها به ما می آموزد که بدترین درگیری ها زمانی رخ می دهد که پایان نزدیک است. تمام اروپا در سال 1918 ویران شد و برای بدتر شدن اوضاع ، آنفولانزای اسپانیایی از حرکت سربازان و غذای اسفناک برای حمله به رنگ آمیزی شده استفاده کرد.
بین سختی ها و جبهه ها ، ما با گراسیا از بارسلونا ، یک زن انقلابی فعال آشنا می شویم. شهر بارسلونا در آن روزها به کانونی تبدیل شد که در آن شورش ها در حال شکل گیری بود و مخفی ترین وظایف جاسوسی در آنجا انجام می شد. و برای همه اینهاست که گراسیا مجبور می شود شهر خود را ترک کند.
خروج اسپانیا به سمت شمال در میانه جنگ سرنوشت بهتری را رقم نمی زد. اما گراسیا در بوردو یک داستان پرشور از عشق ، وفاداری و امید ، در میان سایه های دنیایی رو به زوال پیدا کرد که به نظر می رسید مانند کاغذ روی آتش مصرف شود.
با طعم حماسی عاشقانه مشابه رمان اخیر تابستان قبل از جنگو با دوزهای لازم ایده آل گرایی هر رمان اعتراضی ، کتابی هیجان انگیز با ریتم درخشان قلم موهای توصیفی دقیق پیدا می کنیم که ما را در آن بیداری تاریک قاره ای تا قرن بیستم زندگی می کند.
هم اکنون می توانید رمان اپیدمی بهار ، کتاب جدید امپار فرناندز را در اینجا بخرید: