همیشه گفته شده است که هیچ چیز بدتر از احساس تنهایی در کنار مردم نیست. این نوع تحسین مالیخولیایی برای زندگی دیگران ، که در احساس کامل فقدان یا نبودن غرق شده است ، می تواند وحشیانه متناقض باشد.
اما همچنین گفته می شود که تعریف مالیخولیا این است: خوشحالی غمگین بودن. این تعریف بسیار جایگزین در حال حاضر میزان متفاوتی را برای تنهایی ارائه می دهد. خلاقیت در تنهایی احساس می شود ، احساس خالص حدس زده می شود و برعکس ساده تشخیص داده می شود که در یک لحظه او خوشحال بود ، کاملاً خوشحال.
این کتاب از خلاقیت ناشی از نوستالژی انباشته شده در ساعات تنهایی صحبت می کند. نقطه جادویی خاصی بین این صفحات وجود دارد که غم و اندوه را توصیف می کند ، اما شور و هیجان جسمی را نیز توصیف می کند ، که ما را با حقیقت نهایی روبرو می کند ، اما باعث می شود از حقایق کمی که باقی مانده است لذت ببریم. و این کتاب شهر تنها به ما تنهایی خلاق برخی از شخصیت ها را می آموزد که از عمیق ترین چاه روح انسان ، تکه هایی از وجود کلی انسان را به اشتراک می گذارند.
زندگی چیزهای زیادی درباره آن است ، تشخیص شکست حیاتی در هر قدم برداشته شده ، روبرو شدن با دستهایی که شما را روزی از دست می دهند ، تمایل به نقاشی یا نوشتن دیدگاه خود از جهان تا بتوانید دیدگاه خود را توضیح دهید. آن تنهایی که در انتظار ماست.
و در پایان این داستان بسیار حیاتی است ، زیرا در خلوت دوزهای زیادی از شفافیت وجود دارد تا از مصنوعی و مادی صرفنظر کرده و با معنویات و نامشهود بمانیم. زیرا در نهایت ، وقتی همه ما از آخرین لحظات تنهایی خود فرار می کنیم ، فقط می توانیم از یک خاطره مبهم لذت ببریم که در آخرین نقطه نوری که چشم ما می بیند ناپدید می شود.
می توانید کتاب را بخرید شهر تنها، آخرین رمان توسط اولیویا در حال زایمان، اینجا: