یک محیط انحطاطی جذابیتی اسرارآمیز را ارائه می دهد که در آن سودای زمانهای دیگر و تخیلات تیره و تار در مورد آنچه آن فضا هنوز هم می تواند در آن قرار بگیرد مخلوط شده است. پژواک گذشته ، زمزمه هایی که به نظر می رسد دلایل وحشتناک این زوال را روایت می کند ... ، تداعی بی پایان برای هر ناظر ، شنونده یا خواننده.
دروازه آهنی ، که برای هر کسی که می خواهد وارد این خانه جذاب در یک محله کلاسیک در وسط لندن شود ، باز می شود ، پیش بینی می کند که در نظر گرفتن ساده ورود به یک فضا در تضاد با بقیه یک واحد مسکونی است.
خانه آنجاست و به نظر نمی رسد هیچ کس حتی جرات فکر تخریب آن را داشته باشد. تعداد کمی از آنها تا به حال وارد شده اند ، اما هیچ یک از آنها شهادت آنچه دیده می شود را ارائه نمی دهند. بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که وارد آن شوید و با دیدن آن انحطاط باشکوه ، معمول یک شعر غم انگیز پو باشید.
خانه شما را دعوت می کند تا مسیر پشت دروازه ، به سمت درب خانه را ادامه دهید. در درون خود متوجه می شوید که ممکن است هنوز کسی باشد که در آن ساکن باشد و هنگامی که به شما پیشنهاد پیاده روی دوستانه در اتاق هایش داده می شود ، سردی در بدن شما جاری می شود ، که توسط کسانی که هنوز دیوارهای لایه برداری شده را خانه خود می دانند هدایت می شود.
و گاهی خانه از زمان حال باز می ماند و همان می شود که بود. این یک جذابیت نیست ، چیزی است که مواد و احساسات را با هم ترکیب می کند. زیبایی شوم که برخی سوء ظن ها را برمی انگیزد ، ترسی غیرقابل انکار. شما نمی دانید که نمی توانید از آنجا خارج شوید یا واقعاً نمی خواهید.
داستانی که شما را به شکل متفاوتی جذب می کند ، تسلیم احساساتی می شود که بین طرح زندگی روزمره قرن نوزدهم که در آن ادغام می شوید جریان دارد ، با این تصور که واقعیت در حال تار شدن است ، بدون اینکه بدانید این چیز خاصی است یا می تواند باشد. برای همیشه..
شاید بخواهید از خانه خارج شوید. که همان است ، خواندن را متوقف کنید ، اما نمی توانید. زیرا شما هرگز در واقعیت متفاوت دیگری ساکن نشده اید و اشتیاق شما برای دانستن ، کنجکاوی شما ، سلاحی قدرتمند است ، شاید سلاحی برای نابودی خود.
اکنون می توانید رمان را بخرید خانه کوچه، کتاب جدید دیوید میچل ، در اینجا: