هیچ چیز در مورد گذشته قطعی تر از عنوان خود این کتاب نیست. ما آهنگ بودیم
الیزابت خوب با این پیشنهاد روایتی که به ایده آهنگی می پردازد که خاطره ای را مانند هدیه ای از گذشته می پیچاند و می تواند با اولین آکوردها برای ما باز شود ، به مرکز هدف راه یافته است.
یک آهنگ می تواند ما را به همان لحظه ای بازگرداند که در آن لب ها را با لب های خود نوازش می کنیم. و نوعی رئالیسم جادویی با نوستالژی قوی برمی گردد.
و این در نهایت است که حواس مانند شنوایی یا حتی بویایی (که با بوییدن چوب در آتش مکان قدیمی شهر را برانگیخته نشده است) ، چشم انداز چشم انداز بینایی ، گذرا بودن لمس و تغییرپذیری را جبران می کند. طعم
ماکارنا آهنگ خود را دارد ، آن آهنگی که قادر است همه حواس را به جادوی گذشته متصل کند.
فقط ... خطرات خاصی وجود دارد. آن آهنگهای ما ما را به یاد آنچه بودیم می اندازد ، آنها خاطره ای آرمانی را به ما باز می گردانند که شاید دیگر نمی تواند باشد.
سپس ماکارنا شادی عجیبی از مالیخولیا یا احتمال برخاستن از خشم آنچه با شخص دیگری که آهنگ او را همراهی می کرد ، دارد.
او لئو بود. و ماکارنا حتی نمی داند که آیا آنها هنوز آکوردهای قدیمی را در قلب او به اشتراک می گذارند.
اما ماکارنا می داند که باید از فرصت استفاده کند. شما باید ریسک کنید تا به آنچه آن آهنگ زمزمه می کند و اکنون به عنوان پیامی از سرنوشت دیکته می کند وفادار باشید.
ماکارنا مانند بسیاری از ما ، شکاف خود را تا آنجا که می تواند پر می کند ، از کار ، دوستان و سرگرمی های خود لذت می برد. با این تفاوت که لئو هنوز آنجاست ، مانند خاطره ای که به بدهی تبدیل شده است ، مانند سرنوشتی که به طور ضعیفی بسته شده است و تنها یک آهنگ در جستجوی تحقق نهایی خود از تغذیه آن مراقبت می کند ... این ، یا فقط یک توهم است.
شما چاره ای نخواهید داشت جز خواندن این کتاب که در قسط جدیدی برای ساخت آهنگها و خاطرات تنظیم شده است.
با یک تخفیف کوچک از طریق این وبلاگ (همیشه قدردانی می شود) ، اکنون می توانید رمان را خریداری کنید ما آهنگ بودیم، کتاب جدید الیزابت بناونت ، در اینجا: