این احساس که قطارها از آن عبور می کنند ، چندان بیگانه یا زائر نیست. معمولاً برای هر انسان فانی اتفاق می افتد که در نقطه ای مراقب چیزی است که کاملاً درست نبوده است. چشم انداز می تواند شما را غرق کند یا شما را قوی کند ، همه چیز بستگی به این دارد که آیا می توانید بین نومیدی و ناامیدی چیز مثبتی را استخراج کنید. چیزی شبیه تاب آوری در مورد از دست دادن زندگی خود شما.
اما البته مواردی مانند موارد پپا ، قهرمان این داستان ، آن موارد عینی از دست دادن زندگی هستند. تسلیم شدن در برابر علت غرق شدن مادر در از دست دادن همسر ، انسانی است ، اما وضعیت می تواند آنقدر جذب شود که منجر به ابطال مراقب شود.
روایت زندگی از دست رفته در اثر این بدبختی گسترده از یک مادر به یک دختر ، بینشی دراماتیک بدون همان اندازه است. در پایان ، مادرش موفق می شود از افسردگی خود رهایی یابد ، اما به نظر می رسد در این مدت بهبودی مادرش ، زندگی او از بین رفته است.
اگر پپا اشتباهی مرتکب شده است یا واقعاً آنچه را که باید انجام می داد انجام داده است ، معضلی است که وقتی پپا سناریوی جدید زمان بدون وقف و تسلیم شدن را پیش روی خود می بیند ، مانند یک چهارراه احساسی سخت ظاهر می شود.
اما ممکن است همه چیز بد نبوده باشد. پپا در این راه برای بهبودی مادرش ، جنگیدن را آموخته است و سعی می کند از زندگی سنگین ، چیزهای مثبت کمی را بیرون بکشد. به همین دلیل ، وقتی با کرینا ، زنی که قربانی قاچاق سفید ، باردار و کاملاً لغو شده توسط ستمگرانش است ، آشنا می شود ، پپا بدن و روح خود را برای رهایی خود ، در مقابل همه چیز و همه می دهد. و در کار جدید خود ، در بهبودی که با قربانی جدید به اشتراک گذاشته شده است ، شاید پپا خود را نیز آزاد کند.
می توانید کتاب را بخرید فقط زندگی کن، رمان جدید توسط کارمن آموراگا، اینجا: